Vikan - 01.06.1989, Blaðsíða 28

Frh. af bls. 26
ingum á daginn. í>á var jaftian tilkynnt að
þeir Garðar Thor og Einar Örn gæfu aðdá-
endum áritaðar myndir af sér í íslenska
kynningarbásnum að sýningu lokinni.
Eltir á röndum
Tíðindamaður Vikunnar fylgdist með
þeim félögunum þegar þeir hófu að undir-
búa sig fyrir eina dagsýninguna. Hann
hafði mælt sér mót við feður þeirra, sem
einnig voru mættir til leiks, í íslensku sýn-
ingardeildinni. Strákarnir höfðu þá setið
allan morguninn og skrifað baki brotnu
nöfhin sín á myndirnar sem voru þrifnar
úr höndum þeirra jafhharðan. Feðurnir
sögðu að strákarnir hefðu ekki undan og
þeim veitti svo sannarlega ekki af að hafa
einhverja fullorðna nærri, til halds og
trausts.
Að því búnu lagði hersingin af stað því
sýningin átti að hefjast innan skamms í
reiðhöllinni. Ganga þurfti þó nokkurn spöl
til að komast þangað og fara í gegn um
nokkrar sýningarhallir á leiðinni. Áður en
biaðamaður náði að spyrja þá Garðar Thor
og Einar Örn hvernig þeim litist á þetta
allt saman, voru þeir farnir að hlaupa við
fót. Ástæðan var einföld, — á eftir þeim
hljóp sægur af unglingsstúlkum. Svo virtist
sem hlutfallið væri jafht á milli þeirra sem
voru á Garðars aldri og hinna sem voru
jafhgamlar Einari. Feður strákanna sögðu
að svona væri þetta alltaf, þeir mættu ekki
hreyfa sig öðruvísi en að stúlknasvermur
fýlgdi þeim hvert fótmál.
Háttað á bak við hestvagn
Við fórum að tjaldabaki. Atgangurinn
hafði verið svo mikill að piltarnir höfðu
ekki komist inn í búningsherbergið til að
skipta um föt og búa sig upp fýrir sýning-
una. Þeir urðu því að fara á bak við hest-
vagn sem þarna var til þess að fara í gervi
sitt og bregða sér um leið rúma öld aftur í
tímann. Feðurnir, Garðar og Einar, stóðu
fýrir ffaman til skjóls á meðan.
Greinilegt var að strákunum var
brugðið. Þeir höfðu ekki átt von á þessum
miklu viðbrögðum. Auðvitað kitlar þetta
nonm oq MAnm
Svo mikil voru lætin á tímabili að fara varð með strákana að tjaldabaki í sýningarhöll-
inni, svo þeir gætu skipt um föt. Þá var ekki um annað að gera, en að hátta á bak við
hestvagn, en feðurnir Einar og Garðar aðstoðuðu synina eftir bestu getu við þessar
frumstæðu aðstæður.
Nú var ævintýrinu bak við hestvagninn
lokið, og Nonni þurfiti aðeins að laga
pottfokið á Manna áður en farið væri inn.
hégómagirndina hjá unglingsstrákum, —
en þeim virtist þykja þetta einum of og
skal engan undra. Stelpurnar ætluðu hrein-
lega að rífa utan af þeim fötin kæmust þær
í tæri við þá. Augu þeirra lýstu ofboðslegri
hrifhingu og sumar virtust allt að því falla
í yfirlið.
Sýningin átti að hefjast von bráðar.
Strákunum var hjálpað upp á hvítan hest
sem líktist þeim sem Nonni reið á í sjón-
varpsþáttunum. Þeir riðu nokkra hringi að
tjaldabaki á meðan þeir komu sér betur
fýrir í hnakknum og hituðu hestinn aðeins
upp. Þeir riðu þarna á meðal himinhárra
lögregluhesta ffá Köln og glansandi gæð-
inga ffá Andalúsíu.
Greinilegt var að margir ungu áhorfend-
anna höfðu komið sér tímanlega fýrir á
bekkjunum, ekki síst til þess að sjá þá
Nonna og Manna. Effir að bráðflinkir knap-
ar höfðu tekið nokkra íslensku gæðingana
til kostanna við mikinn fögnuð viðstaddra,
birtust ungu sjónvarpsstjörnurnar á svæð-
inu. Þá ætlaði hreint allt vitlaust að verða,
— stelpurnar veinuðu af geðshræringu.
28 VIKAN 11.TBL.1989