Vikan - 01.06.1989, Qupperneq 33

FYRR 0(5 NU
þess hugsunarháttar, sem þar ríkir. Hún er
glögg skuggsjá þeirra mörgu innlendu og
erlendu menningar- og ómenningar-
strauma, sem mætast í höfuðborg vorri.
Búningur ungu stúlkunnar í strætisvagn-
inum minnir á byggingarnar í Reykjavík.
Samræmisleysi erlendrar tísku og inn-
lendra staðhátta brýst um í hvoru tveggju,
leitandi að milliveginum, föstum stíl, er
fullnægi kröfum tískunnar og nauðsynjar-
innar. Hjá báðum aðilum er kaupgetunni
ofboðið, og fé kastað í hégóma, en hins
vegar öflug viðleitni hafin í þá átt að bjarga
sér út úr ringulreiðinni með innlendum
hugmyndum, grunduðum á erlendri
reynslu og þekkingu.
Á sama hátt getum við rakið sérhvern
kost og löst Reykjavíkurstúfkunnar 1939
beina leið til uppruna síns, þess umhverfis,
sem ól hana. Hún hefur tileinkað sér ó-
kvíðni vorra tíma fyrir morgundeginum,
sjálfsbjargarviðleitni íslenks þjóðarkjarna,
frjálslyndi og hispursleysi íslenskrar al-
þýðu í trú- og ástarmálum. Hún hefur erft
gölluð og hálfsköpuð form íslenskrar
snyrtimennsku, sem löngum hefur verið
ábótavant. Hún glímir við fasfágun sína
eins og íslenska þjóðin í heild, en kann að
beita ormstungu ef í harðbakka slær.
Liðnar aldir nefhum við Söguöld, Sturl-
ungaöld o.s.frv., eftir þeim fulltrúum og
verkum, sem greinilegast hafa speglað í
sér eðli og hugsunarhátt hvers tímabils.
Við konur hefur ekkert tímabil íslensku
þjóðarinnar verið kennt. Ef til vill á
Reykjavíkurstúlkan 1939 eftir að gefa vor-
um tímum nafn sitt í sagnfræðiritum kom-
andi alda. Hver veit?
karlmönnum auga hvar sem er, jafnvel í
strætisvagninum, en lætur þó sem hún sjái
þá ekki. Hún lætur sér í léttu rúmi liggja al-
menningsálitið, þótt hún eignist barn utan
hjónabands eða búi með unnusta sínum
ógift. Mannsefni sitt velur hún þann, sem
hún heldur að verði góður við sig, en
hugsar lítið um auð hans eða stöðu í þjóð-
félaginu. Hún er honum trú, svo lengi sem
hún grunar hann ekki um ótrúnað. Af-
brýðisemi afneitar hún í orði, en aðhyllist
í verki. Venjulega er það eiginmanninum
að kenna ef hún verður ekki góð eigin-
kona.
Reykjavíkurstúlkan er ekki einungis
skemmtileg í framkomu og umgengni.
Hún er einnig skýr og skemmtileg endur-
speglun þeirra tíma, sem við lifum á,
bæjarins, sem hún er sprottin upp úr og