Vikan - 08.12.1938, Blaðsíða 22

22
VIKAN
Nr. 4, 1938
Orð í tíma töluð:
Þegar keppt var um prófessorsembættið
í sagnfræði við Norrænudeild háskólans
hafði Árni Pálsson, sem hlaut embættið,
ekki lokið samkeppnisritgerð sinni, þegar
fresturinn var liðinn. Pór hann þá þess
á leit við dómnefndina, að fresturinn yrði
framlengdur, en fékk þau svör, að það
fengist ekki, nema hinir keppendurnir
samþykktu það fyrir sitt leyti.
Fór Árni þá á stúfana og bað samkepp-
endur sína um frestinn, en þeir tóku því
allir fjarri, nema Guðbrandur Jónsson. Þá
varð Árna að orði:
— Kvikið þér nú allir, nema Skamm-
kell.
*
Brynleifur Tobíasson, menntaskóla-
kennari á Akureyri, þótti fremur illa
að sér í stærðfræði og náttúruvísindum,
þegar hann var í skóla, enda lagði hann
litla rækt við þau fræði. Aftur á móti var
hann vel að sér í tungumálum og sögu.
Nóttina áður en Brynleifur átti að ganga
upp í náttúrufræði á gagnfræðaskólaprófi
sat herbergisfélagi Brynleifs uppi alla
nóttina og las náttúrufræðina, en Bryn-
leifur svaf.
Um miðja nóttina vaknar Brynleifur við
muldur herbergisfélaga síns, skipar hon-
um að fara að sofa, þvi að engum manni
með viti sé fært að læra náttúrufræði.
— Mundu það, að bandormurinn andar
með húðinni, svaraði herbergisfélaginn og
hélt áfram að lesa, en Brynleifur snéri sér
til veggjar.
Daginn eftir kemur Brynleifur upp —
í bandorminum, og svarar öllum spurning-
um með þögninni einni saman.
Eftir dálítið þref er Brynleifi sagt að
þetta sé nóg.
Gengur Brynleifur þá frá prófborðinu,
en snýr við á miðri leið og segir:
— Það sakar máske ekki að geta þess,
að bandormurinn andar með húðinni.
Sigurður Guðmundsson skólameistari á
Akureyri er oft annars hugar, enda þótt
hann sé ekki prófessor.
Eitt sinn spurði hann nemanda sinn,
hvaða orðflokkur ,,mús“ væri.
— Lýsingarorð, sagði pilturinn.
— Já, alveg rétt, mús lýsingarorð —
mús lýsingarorð —, nei, hvað segir þér,
mús lýsingarorð, nei, hamingjan hjálpi
yður.
Jón Pálsson frá Hlíð var alla ævi blá-
fátækur, eins og títt er um þá menn, sem
ætla að lifa á andanum. Maður nokkur
mætti Jóni á götu og spurði, hvort hann
gæti lánað sér krónu. Jón svaraði:
— Það er bara mikið um ,,humor“ í
henni Reykjavík.
Almœlisdagar
merkra manna.
Skúli Magnússon fógeti fæddist 12. des.
1711 að Keldunesi í NorðurÞingeyjarsýslu.
Hann nam lögfræði við Hafnarháskóla og
var settur sýslumaður í Austur-Skafta-
fellssýslu 1734. Tveimur árum síðar var
hann skipaður sýslumaður í Skagafirði.
Þar var hann í tólf ár og bjó á Ökrum.
Árið 1749 er hann skipaður landfógeti og
hélt því embætti í 43 ár. Öll þau ár bjó
hann í Viðey. Þar reisti hann steinhús það
hið mikla, er enn stendur.
SkúU var óvenjulegur athafna og fram-
kvæmdamaður, og kom t. d. á fót ullar-
vinnslustöð og fleiri iðjuverum í Reykja-
vík. Má óhætt telja hann brautryðjanda
íslenzks iðnaðar.
Bjömstjeme Björnsson, hinn merki
skáldjöfur Norðmanna fæddist 8. des.
1832. Hann var prestssonur ofan úr Dofra-
fjöllum — en flytzt sex ára með foreldr-
um sínum til Raumudals og elzt þar upp.
Hann var um langt skeið umdeildasti mað-
ur sinnar þjóðar og var jafnan hinn að-
sópsmesti rithöfundur, ritstjóri, leikhús-
stjóri og stjórnmálamaður. Mún hann vera
íslendingum betur kunnur en flest önnur
erlend skáld, — enda hafa margar bækur
hans verið þýddar á íslenzku, svo sem:
Á guðs vegum, Brúðkaupslagið, Fjórar
sögur — og Sigrún frá Sunnuhvoli, er var
fyrsta bók hans, og sú, er skapaði honum
þegar ævarandi frægð og hylli.
Hinrich Heine, þýzka stórskáldið, fædd-
ist 13. des. 1799. Hann var Gyðingur. Hon-
um leiddist skólanám, en náði þó um síðir
háskólaprófi í lögum. Honum var ósýnt
um verzlun og peningamál, sem þó er
sjaldgæft um Gyðinga. Ungur tók hann
lútherska trú. Tuttugu og átta ára gamall
gaf hann út fyrstu kvæðabókina sína:
Buch der Lieder, er skipaði skáldinu þeg-
ar á bekk með beztu ljóðskáldum. Kvað
sú bók enn í dag vera lesin meira en nokk-
ur önnur bók á þýzku — en nú auðvitað
eingöngu utan Þýzkalands.
Frímerkjafréttir.
Danmörk.
Thorvaldsen-frímerki komu út 17. nóv.,
þrjár teg.: 5 aura, vínrauð, 10 aura, f jólu-
blá og 30 aura, græn. Af sömu stærð og
átthaga-frímerkin. 50 í hverri örk. Á 5
aura og 30 aura frímerkjunum er mynd af
Thorvaldsen, en á 10 aura frímerkjunum
mynd af Jason eftir Thorvaldsen.
Grænland.
1. des. komu út í fyrsta skipti grænlenzk
frímerki. Verðið er þetta: 1, 5, 7, 10 og
30 aurar og 1 króna. Á krónufrímerkjun-
um er mynd af ísbirni, en á hinum mynd
af konunginum.
Finnland.
1 tilefni af-300 ára afmæh finnsku póst-
stjómarinnar voru gefin út 4 minningar-
frímerki. Jafnframt var notaður sérstak-
ur stimpill.
Játvarður VII. — ekki Játvarður VIL
Ensku frímerkin með myndinni af Ját-
varði VII. era ekkert sjaldgæf, en eru þó
mjög merkileg.
Sá, sem myndin er af, er nefnilega alls
ekki Játvarður VH., þó að hann sé svona
líkur honum, heldur tvífari hans, hr. Hugo
Görlitz frá Witten af Ruhr, sem þá bjó
í London.
Þegar Viktoría drottning dó árið 1901
og Játvarður VII. kom til ríkis, vildi
póststjórnin sem fyrst gefa út frímerki
með mynd af konunginum. En þá var lista-
maðurinn, sem fahð var að mála myndina,
staddur í Sviss og gat með engu móti kom-
ið til London. Þar sem ekki var hægt að
biðja konunginn að fara til Sviss eingöngu
vegna þessa, var hr. Görlitz beðinn um að
fara og sitja fyrir hjá málaranum. Síðan
var konunginum sýnd myndin, hann viður-
kenndi hana og færði tvífara sínum veg-
lega gjöf.
I raun og veru eru engin frímerki til
með mynd af Játvarði VH.
Sýningin í Berlín.
Reichsbund der Philatehsten Organisa-
tion í Berlín hélt „Norposta“ sýningu í
,,Spicheru“-salnum 8.—9. okt. Þar voru
sýnd frímerki frá öllum norðurlöndum.
Engin sýning hefir fyrr sýnt eins mikla
fjölbreytni í tegundum, htum, stimplum
o. s. frv.
Sýningin var vel sótt og sýnir það áhuga
þýzku frímerkjasafnaranna fyrir frímerkj-
um norðurlanda. I tilefni af sýningunni
var gefið út póstkort með myndum af
fyrstu frímerkjum hinna þriggja sýning-
arlanda. Þar að auki lét þýzka póststjóm-
in gefa út sérstimpil fyrir sýninguna, sem
var mikið notaður. Sýningin bar yfirleitt
mjög góðan árangur.