Vikan - 08.12.1938, Blaðsíða 21

— Sástu, að hún brosti til mín.
— Finnst þér það mikið? 1 fyrsta skipti, sem ég sá þie', skellti ég-
upp úr! °
. — Pabbi, er nokkuð týnt, þegar maður veit, hvar það er?
. •— Nei, auðvitað ekki.
— Þá hefi ég ekki týnt úrinu þínu, pabbi, því að það liggur
í sjónum við bryggjusporðinn.
Þér miðuðuð skammbyssunni á hann------
hvað gerðuð þér svo?
Faðirinn: Ég þekki þig ekki lengur! Farðu!
Þú ert ekki lengur sonur minn! Ósvífni þín við
fjölskylduna hefir gengið of langt. Þú ert ræfill!
Sonurinn: Þér ferst að tala um ósvífni, sem
leyfir þér að kalla mann, sem þú þekkir ekki
vitund, ræfil . . .
Olsen er að spjalla við Sören kunningja sinn
og samþykkir allt, sem hann segir til að reita
hann ekki til reiði. Loks segir Sören: Blessaður
reyndu að mótmæla mér svo ég viti, að við
séum tveir.
Foringinn: Þið kvaritð yfir brauðinu. Ég ætla
bara að láta ykkur vita, að ef Napoleon hefði
haft þetta brauð til þess að gefa hermönnum
sínum í Rússlandi, hefðu þeir verið ánægðir!
Hermaðurinn: Já, en þá hefir það verið nýtt!