Vikan


Vikan - 23.07.1992, Page 30

Vikan - 23.07.1992, Page 30
manna enda sér þess best staö á holdafari margra Snæfellinga. Fyrir örfáum árum lá leið mín um Búöir, sem tíðum fyrr og síðar, og naut ég hins ágætasta beina hjá hlóðameisturum á hótelinu. Að mál- tíð lokinni gekk ég fram til eldaskála og brá á tal við húsráðendur. Þar kom spjalli okkar að ég trúði þeim fyrir því að ég væri besti kokkur á landinu og færöi fram, því til sönnunar, að sú væri ein ástæða þess að ég væri enn svo sprækur sem raun bæri vitni; maður sigfnrTa níræöisaldurinn. Jókst svo orð okkar að ég manaði þá til að káfa, er þeir hefðu náð mínurmaídri, igji eftir sem ég gæti nú! / Jl Seig nú efasvipuf 1 manna og létu þeir í yrði enn í fullu fjöri áratuginum kæmi, t og ellifjör. Ég tafði hin: vissa þá um að ég enda væri ég „svo gój lifað eins lengi og Nu, nokkrum áruj ingunni að kokkari sannfærðir um að stefnui það til marks um vantrú dögum, andspænis vísdómi og fræðum h gráu hára ... AF MEISTARAKOKKU Sú var tíðin, hér á árunum vesæld, að menn máttu duga Þannig réðst ég á togara og þóttist pláss. Er út á hið bláa haf var to að ég átti að vera kokkur. H\jort til slíkra verka? Jú, ég hélt Neyðin kennir fátækum þó svo að minn góði orðstír hvílt á flestu öðru en eldai brátt að fangbrögð mín viðipotta urðu með slíkum ágætum 'að be: skipsfélaga minna urðu yfir tjúkai úr kabyssu minni. Því til staðfþsti svo lengi sátu sumir að bori það fyrst fyrir að bregða sér máltíð lokinni. Undu þeir lindir. En nú var það einuXnni togurum þriðja áratugarins var hlutverk oq erffðara ætlað en al trausts. Einnig var tíðkað að hlaða garð allt um kring til að verja mannvirkið skepnum. Fyrsta torfuristan úr hverju flagi var nefnd flagbelgur. Var sú gróin báðum megin og hin næsta með skör á. En jarðvegurinn undir var tíðum svo þéttur að hann mátti líka rista til varnar heystökkum. Var sú ristan nefnd und- anflátta. í ungdæmi mínu heyrði ég svo karlana á Snæfellsoesi fara með vísukorn sem einhvern tíma hatði verið sarpan sett urri skötuhjú sem ‘ sn/tyrndin/ii. Bæði voru krifuð eftir ^ t. r-stai nda vöfití jarriSvv Særmjnd^sofr prófessor við jst þá^-fiPaS-bjóóa Ásgeiri ofur en öll- það. ráklingT fði fram'liljþe lerinskb i bi sælureil brjóta U| ir sætti fatahrý Er ið pálf ann löngum stundum. Fór þáV^rimann að lengja eftir vinnul/afti á dekk q | tók hann þvi að knýja á klóspttdyrnar, fyrst af stilltu geði, síðar æsjiegar/ Er engin andi vör gáfust frá ._var loks brugðið ðirtilað aðgæta h' Fqnnst þá ekkert á si urnár einar. tjl efs að nokkur kokkur hál AF UND Það má telja til efs ''að uþpvaxandi kynsló' þessa lands viti hvað ofanrituð orð þýða enda er sá tími brottu runninn í sveitum er bændur þurftu að bogra við að skera flögur í heystæði sín. Til þessara verka var notaður torfljár og ristar upp flögur, allt að tveimur metrum að lengd. Flögur þessar voru svo lagðar þversum yfir berbökuð hross og fluttar upp i holt þar sem þær voru látnar gegnþorna. Síðan voru flögurnar lagðar að heystæðum, þau varin snjó og regni á þennan hátt og lagðir plankar á til rWtöfðu kynnst s^arta áfiriúga í öðrum lar Séra Árni Þórarinssoáfsa vi, kvartaði sáran yfir óahmpÚ Snæfell léM^lóraði sér bak EtjMaðVéíáur þá? Jú, orkan frá hinni heiðu hlfelM fimbulhettu jökulsins og ekkert hleypur í alla menn og eykur . Þetta lýsir sér á þann veg, að þeir, sem illa eru af almEettinu innrættir, færast allir f aukana undir Jökli og vinna samborgur- um sínum margfalt tjón. En hinir, sem vel eru af Guði gjörðir, verða með sama móti hálfu nýtari þegnar og stofna til sátta. Svo ekki sé nú minnst á skáldin sem verða hraðkvæð í jökul- straumnum. Einhverju sinni var ég kjörinn í skemmti- nefnd á bændahátíð. Þetta var á því skeiði ís- landssögunnar þegar orðsins list var enn nokkurs metin og skyldi ég flytja samkomunni kvæði. Tíminn leið óðfluga; ég hafði lagt niður fyrir mér bragarefnið en fékk með engu móti njörv- að það saman í stuðla og höfuðstafi. Brá ég á það ráð að halda upp aö jökulrótunum, einn og sjálfur, og leitar ásjár Bárðar við Ijóðasmíðina. Það tók okkur Snæfellsásinn tæpast meira en klukkutíma að koma kvæðinu saman. Slík er nú orkan undir Jökli, góðir hálsar. ÉG SKAL GANGA FRAM AF ÞVÍÖLL Undir Jökul hafaáataagtimargirkynlegirkvistir í tímans rás. Einhverjusloni mætti þangað 30 rnágpa flokkur til að læra jóga undir leiðsögn ‘einhvers spekingsins. Sá kenndi hjörðinni líka itthvert furðu mataræði - alls'.„vísindalegt lét það þegja og ég veit ekki hvað og ^AHtjjar þetta ríkt fólk og vel sett og var ‘ ’ nhverju meira en það hafði. var ég að koma af'grenjum 0,9 Hann re^kur mér ift vera yfir ávaxtaætun- á upp kvöldyöku til að að koma um og kvei lyfta andanum. STöarftbiður hann mæla nokkur orð á samkomu Ótur að fallast á það, þó\t ekki' fallóþur sem að baki léi^js^rfir helvítis tai Ég var ri þankinn ég messa erði rek- ,\ ikundan irniH sína^Og m1 Jðrum ttajajtt í jnn’nið' nnar litlu koti'iOStaba nu sinni, flyrq ivað 'íár/j Ég bj. - uppófp; [olíum laðábrværkallur Átyar sem iskuparnir Vfekki hvað góðan ájafnsléttu. Ég leikar æstust smám frá uppáferðum í um, snæfellsk- S' inn Nú spekingur og slæddis spjallaði ji að. Svo ræðuna 6g færði visdómur Búdda, hefðu sótt ai og hvað! Og búning. Síðan færði fór í fyrstu hæg< saman uns ég Búðahrauni og urn fróðleik. RBRAG OG SVEITARSIÐ veröa í borgum. ur bara, þér Reykvíkingar, alla þá þið hafið umfram okkur, sem ijum. Hafið þið gefið þessu gaum? brot fyrir milljónir um hverja helgi. nst Kvennaathvarf sem er hinn öfl- ivinnuskapandi. Fyllirí, eiturlyfjasjúkl- karlar að berja kerlingar og þær drepa ar þetta blómlega atvinnu ra, fangagæslu og félags- erður að senda út um við- stolnum bílum. Dálítill ðgunum. Aldrei tíðkað- oru þær svo fjörugar að uppgefna! Skemmdarverk eru með'Tíflégásta móti og brauðfæða heilu iðngreinarnar stundir langar. Þarna hafið þið borgarbúar reglulega atvinnubótastarfsemi! Slikt þekkist ekki í sveitinni. Öngvar nauðg- anir, enginn drepinn, engin unglingavandamál! Og öngvu stolið! Nei, það sér hver hugsandi maður að það er ekki hægt að reka svo stóra borg sem Reykja- vík nema helmingur íbúa að minnsta kosti sé eirðarlaus og klikkaður! karlana: Allt „pólití" og di fræðinga. Lögg an völl til reytingur er ist slíkt þær geri 30 VIKAN 15. TBL.1992

x

Vikan

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.