Vikan - 23.07.1992, Blaðsíða 30

manna enda sér þess best staö á holdafari
margra Snæfellinga.
Fyrir örfáum árum lá leið mín um Búöir, sem
tíðum fyrr og síðar, og naut ég hins ágætasta
beina hjá hlóðameisturum á hótelinu. Að mál-
tíð lokinni gekk ég fram til eldaskála og brá á
tal við húsráðendur. Þar kom spjalli okkar að
ég trúði þeim fyrir því að ég væri besti kokkur
á landinu og færöi fram, því til sönnunar, að sú
væri ein ástæða þess að ég væri enn svo
sprækur sem raun bæri vitni; maður sigfnrTa
níræöisaldurinn. Jókst svo orð
okkar að ég manaði þá til að káfa,
er þeir hefðu náð mínurmaídri, igji
eftir sem ég gæti nú! / Jl
Seig nú efasvipuf 1
manna og létu þeir í
yrði enn í fullu fjöri
áratuginum kæmi, t
og ellifjör. Ég tafði hin:
vissa þá um að ég
enda væri ég „svo gój
lifað eins lengi og
Nu, nokkrum áruj
ingunni að kokkari
sannfærðir um að stefnui
það til marks um vantrú
dögum, andspænis vísdómi og fræðum h
gráu hára ...
AF MEISTARAKOKKU
Sú var tíðin, hér á árunum
vesæld, að menn máttu duga
Þannig réðst ég á togara og þóttist
pláss. Er út á hið bláa haf var to
að ég átti að vera kokkur. H\jort
til slíkra verka? Jú, ég hélt
Neyðin kennir fátækum
þó svo að minn góði orðstír
hvílt á flestu öðru en eldai
brátt að fangbrögð mín viðipotta
urðu með slíkum ágætum 'að be:
skipsfélaga minna urðu yfir tjúkai
úr kabyssu minni. Því til staðfþsti
svo lengi sátu sumir að bori
það fyrst fyrir að bregða sér
máltíð lokinni. Undu þeir
lindir.
En nú var það einuXnni
togurum þriðja áratugarins var
hlutverk oq erffðara ætlað en al
trausts. Einnig var tíðkað að hlaða garð allt um
kring til að verja mannvirkið skepnum.
Fyrsta torfuristan úr hverju flagi var nefnd
flagbelgur. Var sú gróin báðum megin og hin
næsta með skör á. En jarðvegurinn undir var
tíðum svo þéttur að hann mátti líka rista til
varnar heystökkum. Var sú ristan nefnd und-
anflátta.
í ungdæmi mínu heyrði ég svo karlana á
Snæfellsoesi fara með vísukorn sem einhvern
tíma hatði verið sarpan sett urri skötuhjú sem
‘ sn/tyrndin/ii. Bæði voru
krifuð eftir
^ t.
r-stai
nda vöfití
jarriSvv
Særmjnd^sofr prófessor við
jst þá^-fiPaS-bjóóa Ásgeiri
ofur en öll-
það.
ráklingT
fði fram'liljþe
lerinskb
i bi
sælureil
brjóta U|
ir sætti
fatahrý
Er
ið pálf
ann löngum stundum. Fór þáV^rimann að
lengja eftir vinnul/afti á dekk q | tók hann þvi
að knýja á klóspttdyrnar, fyrst af stilltu geði,
síðar æsjiegar/ Er engin andi vör gáfust frá
._var loks brugðið
ðirtilað aðgæta h'
Fqnnst þá ekkert á si
urnár einar.
tjl efs að nokkur kokkur hál
AF UND
Það má telja til efs ''að uþpvaxandi kynsló'
þessa lands viti hvað ofanrituð orð þýða enda
er sá tími brottu runninn í sveitum er bændur
þurftu að bogra við að skera flögur í heystæði
sín. Til þessara verka var notaður torfljár og
ristar upp flögur, allt að tveimur metrum að
lengd. Flögur þessar voru svo lagðar þversum
yfir berbökuð hross og fluttar upp i holt þar
sem þær voru látnar gegnþorna. Síðan voru
flögurnar lagðar að heystæðum, þau varin snjó
og regni á þennan hátt og lagðir plankar á til
rWtöfðu kynnst
s^arta áfiriúga í öðrum lar
Séra Árni Þórarinssoáfsa vi,
kvartaði sáran yfir óahmpÚ Snæfell
léM^lóraði sér bak
EtjMaðVéíáur þá? Jú, orkan frá hinni heiðu
hlfelM fimbulhettu jökulsins og ekkert
hleypur í alla menn og eykur
. Þetta lýsir sér á þann veg, að
þeir, sem illa eru af almEettinu innrættir, færast
allir f aukana undir Jökli og vinna samborgur-
um sínum margfalt tjón. En hinir, sem vel eru af
Guði gjörðir, verða með sama móti hálfu nýtari
þegnar og stofna til sátta. Svo ekki sé nú
minnst á skáldin sem verða hraðkvæð í jökul-
straumnum.
Einhverju sinni var ég kjörinn í skemmti-
nefnd á bændahátíð. Þetta var á því skeiði ís-
landssögunnar þegar orðsins list var enn
nokkurs metin og skyldi ég flytja samkomunni
kvæði.
Tíminn leið óðfluga; ég hafði lagt niður fyrir
mér bragarefnið en fékk með engu móti njörv-
að það saman í stuðla og höfuðstafi. Brá ég á
það ráð að halda upp aö jökulrótunum, einn og
sjálfur, og leitar ásjár Bárðar við Ijóðasmíðina.
Það tók okkur Snæfellsásinn tæpast meira
en klukkutíma að koma kvæðinu saman.
Slík er nú orkan undir Jökli, góðir hálsar.
ÉG SKAL GANGA FRAM AF
ÞVÍÖLL
Undir Jökul hafaáataagtimargirkynlegirkvistir
í tímans rás. Einhverjusloni mætti þangað 30
rnágpa flokkur til að læra jóga undir leiðsögn
‘einhvers spekingsins. Sá kenndi hjörðinni líka
itthvert furðu mataræði - alls'.„vísindalegt
lét það þegja og ég veit ekki hvað og
^AHtjjar þetta ríkt fólk og vel sett og var
‘ ’ nhverju meira en það hafði.
var ég að koma af'grenjum
0,9 Hann re^kur mér
ift vera yfir ávaxtaætun-
á upp kvöldyöku til að
að koma
um og kvei
lyfta andanum. STöarftbiður hann
mæla nokkur orð á samkomu
Ótur að fallast á það, þó\t ekki'
fallóþur sem að baki
léi^js^rfir helvítis
tai
Ég var
ri þankinn
ég messa
erði rek-
,\
ikundan
irniH
sína^Og
m1
Jðrum
ttajajtt í
jnn’nið'
nnar
litlu koti'iOStaba
nu sinni, flyrq
ivað 'íár/j
Ég bj.
- uppófp; [olíum
laðábrværkallur
Átyar sem
iskuparnir
Vfekki hvað
góðan
ájafnsléttu. Ég
leikar æstust smám
frá uppáferðum í
um, snæfellsk-
S'
inn
Nú
spekingur
og slæddis
spjallaði ji
að. Svo
ræðuna
6g færði
visdómur
Búdda,
hefðu sótt ai
og hvað! Og
búning.
Síðan færði
fór í fyrstu hæg<
saman uns ég
Búðahrauni og
urn fróðleik.
RBRAG OG SVEITARSIÐ
veröa í borgum.
ur bara, þér Reykvíkingar, alla þá
þið hafið umfram okkur, sem
ijum. Hafið þið gefið þessu gaum?
brot fyrir milljónir um hverja helgi.
nst Kvennaathvarf sem er hinn öfl-
ivinnuskapandi. Fyllirí, eiturlyfjasjúkl-
karlar að berja kerlingar og þær drepa
ar þetta blómlega atvinnu
ra, fangagæslu og félags-
erður að senda út um við-
stolnum bílum. Dálítill
ðgunum. Aldrei tíðkað-
oru þær svo fjörugar að
uppgefna! Skemmdarverk
eru með'Tíflégásta móti og brauðfæða heilu
iðngreinarnar stundir langar. Þarna hafið þið
borgarbúar reglulega atvinnubótastarfsemi!
Slikt þekkist ekki í sveitinni. Öngvar nauðg-
anir, enginn drepinn, engin unglingavandamál!
Og öngvu stolið!
Nei, það sér hver hugsandi maður að það er
ekki hægt að reka svo stóra borg sem Reykja-
vík nema helmingur íbúa að minnsta kosti sé
eirðarlaus og klikkaður!
karlana: Allt
„pólití" og di
fræðinga. Lögg
an völl til
reytingur er
ist slíkt
þær geri
30 VIKAN 15. TBL.1992