Vikan - 23.07.1992, Síða 52

TEXTI: GUÐNÝ P. MAGNÚSDÓTTIR
EIN TEGUND AF FÆLNI
Hrefna Guöjónsdóttir og
Valgeir Baröason eru
ung hjón á Akranesi.
Þau hafa lengi átt við flug-
hræöslu að stríöa og er nú svo
komið aö þau fljúga alls ekki
nema það sé bráðnauðsyn-
legt. Valgeir hefur „látið sig
hafa það“ eins og hann kallar
það en eingöngu i þeim tilfell-
um þegar um keppnisferðir í
fótbolta er að ræða. Fyrir
hverja ferð gengur hann í
gegnum ótrúlegar hremming-
ar, sefur ekki heldur gengur
um gólf fullur eirðarleysis og
kvíða. Viti hann af keppnisferð
með allt að eins til tveggja
mánaða fyrirvara er kvíðinn
viöloðandi allan tímann og fer
versnandi eftir því sem nær
dregur ferðadeginum. Honum
finnst flugtak skemmtilegt og
líka lending en tíminn þar á
milli hræðilegur enda fari hann
í að telja niður mínúturnar þar
til ferðinni Ijúki. Valgeir getur
hvorki borðað né drukkið um
borð í flugvél.
Það furðulega við sögu
Valgeirs er að hann hefur flog-
ið mikið um ævina, innanlands
sem utan, þrátt fyrir flug-
hræðsluna. Hann fann ekki
fyrir flughræðslu fyrr en fyrir
fimm til sex árum og getur
með engu móti skilið hvað olli
henni. Engar breytingar höfðu
átt sér stað á lífi hans og
högum, engir atburðir gerst
sem gátu orsakað hræðsluna.
„Allt í einu, án nokkurs fyrir-
vara, varð ég dauðskelkaöur
við að fljúga og það hefur síð-
ur en svo lagast með árun-
um.“
Valgeir er ekki hræðslugjarn
í eðli sínu og óttast í raun ekk-
ert annað en flug. Hrefna,
kona hans, hefur aftur á móti
verið flughrædd frá því að hún
man eftir sér. Þegar hún fór í
keppnisferðir í handbolta gat
hún ekki einbeitt sér í leikjum
vegna væntanlegrar flugferðar
heim að leik loknum. Árið
1981 lét hún sig hafa það að
fljúga til Rhodos í sumarleyfi.
„Ég var svo ofboðslega hrædd
að ég hélt að ég myndi deyja
og hef ekki stigið fæti í flugvél
síðan. Við Valgeir eigum bæði
ættingja og vini búsetta er-
lendis og höfum oft talað um
að heimsækja þá en það
strandar alltaf á mér. Næsta
sumar verð ég þrítug og víst
væri gaman að halda upp á
það með utanlandsferð, en
satt að segja þori ég alls ekki
svo líklega verður ekkert úr
því að við förum.“
Aðspurð kveðst Hrefna ekki
vera hræðslugjörn en þjást af
innilokunarfælni eftir óhapp í
■ Sumir sem
haldnir eru f lug-
hræðslu láta
sig hafa það að
fljúga þegar
mikið liggur
við. í flughöfn-
um má þekkja
þetta fólk ur
þegar það situr
stjarft við
barinn, lamað
af skelfingu.
æsku. Hún er sannfærð um að
það sé ástæðan fyrir flug-
hræðslunni. Þau hjónin segj-
ast vilja allt til vinna til aö losna
við flughræðsluna og hafa oft
talað um aö sækja flug-
hræðslunámskeið Flugleiða.
„Það sem hefur komið í veg
fyrir að við færum er að nám-
skeiöin eru haldin í Reykjavík
og ferðakostnaður og vinnu-
rask því mikið. En við viljum
komast yfir flughræðsluna og
erum tilbúin að leggja næstum
hvað sem er á okkur til að ná
því marki."
LAMANDI SKELFING
Þeir sem eru flughræddir
þekkja vel þá lamandi skelf-
ingu sem gagntekur þá við
það eitt að ganga um borð í
flugvél. í flughöfnum má
þekkja þetta fólk úr því það sit-
ur stjarft við barinn og reynir
að slæva óttann með áfengi.
Aðrir gefast upp og hætta að
ferðast með flugvélum. Enn
aðrir takast á við óttann, sækja
námskeið, fara í sálfræðimeð-
ferð eða yfirvinna fælnina með
því að læra að fljúga.
Hverjar skyldu orsakir flug-
52 VIKAN 15.TBL. 1992