Vikan - 23.07.1992, Blaðsíða 73

IslensR
fegurð
Rekís hf. — Sími 26525
vo kurteis
ing yljaði mér um hjartaræt-
urnar. Þegar hann hélt áfram
að hringja til mín fór ég að
hugsa að líklega væri allt í lagi
að fara út með honum. Við
gætum verið vinir, ekki satt?
„Veðrið er svo gott að það
væri gaman að fá sér ís,“ sagði
ég við hann eitt kvöldið þegar
hann var að nauða í mér um að
við færum út saman. Hvað gæti
svo sem gerst úti í ísbúð?
„Mig langar nú til að gera
meira fyrir þig en gefa þér ís,“
sagði hann lokkandi rómi.
„K.ona eins og þú átt skilið að
fá fína steik á besta veitinga-
stað í bænurn." Eitthvað í rödd
hans fékk mig til að hika. „Það
hljómar vel,“ sagði ég, „en við
skulurn sjá hvernig þetta geng-
ur fyrst."
Við hittumst tveim dögurn
síðar og fengum okkur ís sam-
an og... ég veit ekki hvað það
var en það var eitthvað við
Ágúst sem fældi mig frá
honum. Við komum úr mjög
ólíku umhverfi og áttum ekki
margt sameiginlegt. Hann
spurði mig heldur aldrei á
hverju ég hefði áhuga. Hann
talaði stanslaust um sjálfan sig.
En það var enginn annar sem
hafði áhuga á mér svo ég hélt
áffam að tala við Ágúst þegar
hann hringdi. Við gerðum ekk-
ert annað en tala og ég hélt að
með tímanum myndi mér líka
betur við hann — alla vega lík-
aði honum við mig.
„Ég held það væri gaman að
fara saman út að borða," sagði
ég loks við hann. „Dóra, ég
ætla sko að sýna þér hvernig
maður á að hafa það gott,“
gortaði Ágúst. „Ekkert er of
gott fyrir þig.“ Mér leið undar-
lega þegar hann sagði þetta og
seinna áttaði ég mig á hvers
vegna; þetta var nákvæmlega
það sama og fyrrverandi mað-
urinn minn hafði sagt við mig
þegar við byrjuðum að vera
saman. Þegar ég mundi það
hló ég bitrum hlátri.
Skilnaðurinn var mér mjög
erfiður. Við giftumst mjög ung
og ég hafði aldrei verið með
neinum nema Steina. Við vor-
um gift í nærri tíu ár og þegar
skilnaðurinn var kominn í
gegn var ég búin að gleyma
hvað það var sem fékk mig til
að giftast honum. Steini drakk
meira og minna allan tímann
Ertu hrædd
við mig?
Ágúst hjálpaði mér í kápuna
og kreisti axlir mínar um leið.
Vanalega finnst ntér gott að
og hélt framhjá mér. Við áttum
engin börn af því ég gat ekki
eignast þau. Börn hefðu samt
ekki bjargað hjónabandinu og
tcgar ég komst að framhjá-
höldum Steina fór ég. Eftir það
komst ég að því hversu erfitt
tað er að finna góða ntenn -
sérstaklega þar sem ég vann á
vinnustað þar sem eingöngu
unnu konur. Þess vegna
neyddist ég til að stunda
skemmtistaðina.
Þegar Ágúst kom til að sækja
mig var hann fínt klæddur og
ilmaði vel en ég gat ekki fund-
ið til neins í hans garð. Og ég
leyfði honum ekki að snerta
neitt nema höndina á mér þeg-
ar hann kom inn og heilsaði.
Ég var ekki alveg viss en mér
fannst eins og hann þrýsti með
fingrunum í lófann á mér og ég
vissi hvað það þýddi. „Ég ætla
að ná í kápuna mína,“ sagði ég.
Þegar ég sneri mér við sá ég
girndina í augum hans þegar
hann horfði á mig og allt í einu
varð ég hrædd. Ég fór að hugsa
hvort það hefði verið rangt af
mér að hleypa honunt inn. En
svo brosti hann og hann hélt
kápunni fyrir mig á nteðan ég
fór í hana. Þú ert með ofsókn-
aræði, Dóra, sagði ég við sjálfa
mig. Slappaðu af. „Veistu, mig
langar að prófa nýja veitinga-
staðinn sem verið var að
opna.“ Ágúst brosti og sagði:
„Hvað sem þú vilt, Dóra.“
Hann var svo yfirmáta kurt-
eis við mig þetta kvöld að mér
leið eins og prinsessu. Ég vissi
;dveg að hann langaði í mig en
ég reyndi að halda uppi léttum
samræðum og gætti þess að
daðra ekki. Ég leyfði honurn
ekki að láta hönd sína liggja
ofan á minni eftir matinn. Ég
vildi að honum skildist að ég
ætlaði ekki að leyfa honum að
sofa hjá mér.
„Þetta er búið að vera indælt
kvöld. Þakka þér fyrirsagði
ég kurteislega. „En ég þarf að
komast snemma í rúntið í
kvöld af því ég þarf að vinna á
ntorgun, þannig að það er best
að við förurn að drífa okkur."
NO NAME
— COSMETICS 111
sxtmar }32l