Vikan - 26.11.1992, Blaðsíða 12

Elva Ósk í
hlutverki
Bellu
ásamt
þeim
Gunnari
Helgasyni
(t.v.) og
Ivari Erni
Sverris-
syni í
leikritinu
Heima hjá
ömmu.
SOLLA OG SOFFA
Fæðingin var erfið og Bella lét
bíða eftir sér, sko Bella eins
og hún átti að vera. „Það tók
gífurlega langan tíma fyrir mig
að vinna hlutverkið og ég
hristi það ekki fram úr
erminni. Æfingatíminn hefði
alls ekki mátt vera styttri og
viku fyrir frumsýningu var ég
farin að örvænta, Bella ekki
komin en síðan small þetta
saman,“ segir Elva og fórnar
höndum þegar hún er spurð
að því hvernig fyrsta útgáfa af
Bellu hafi verið. „Hún var bara
þroskaheft og það var þessi
gullni meðalvegur sem ég
þurfti að finna. Hallmar Sig-
urðsson leikstýrði og ég átti
gott samstarf við hann og
Soffíu og dóttur hennar.'Þau
hjálpuðu mér mikið. En mun-
urinn á Sollu, dóttur Soffíu, og
Bellu er helst sá að þetta hef-
ur lítið þroskast af Bellu sem
það gerir annars yfirleitt í
raunveruleikanum. Solla hefur
líka fengið viðeigandi uppeldi
en Bella ekki.“
Elva segist hafa lesið sér
mikið til, meðal annars bókina
Sofies egenbok eftir Mörtu
Tikkanen en höfundur bókar-
innar er einmitt móðir mis-
þroska barns. Þar er mis-
þroska mjög vel lýst á þann
hátt að ungri, misþroska
stúlku er fylgt eftir í lífinu.
Einnig las hún greinar úr Sál-
fræðiritinu og hún segist hafa
haft mjög gaman af því að
pæla í þessu. Meira að segja
var hún einu sinni að spá í að
fara í læknisfræðina og hún
hefði gert það ef hún hefði
ekki komist inn í leiklistarskól-
ann. „Ég vann einu sinni á
skurðdeild og þar var það
kallað að fara inn í stúdíó að
fara inn á skurðstofu þannig
að þetta er svolítið eins og
leikhús, allir í grænum fötum
og svona,“ tístir í Elvu og hún
skýtur upp herðunum, gerir
sig prakkaralega í framan og
hlær að þessum hugsunum
sínum.
HRÆDD VID GYSIÐ
Eins og vikið var lauslega að
hér að framan þá má ekki
mikið út af bera til þess að
svo gæti virst að leikkona í
svona hlutverki sé farin að
virðast gera gys að misþroska
og einnig þroskaheftum ein-
staklingum. Var Elva aldrei
hrædd um að þetta gæti
gerst? „Jú, en þá er gott að
hafa leikstjórann, hann hjálpar
manni. Einlægnin verður líka
að vera til staðar og maður
verður að geta sett sig í spor
manneskjunnar sem maður er
að leika. Ég var búin að
flækja þetta mikið fyrir mér,
fór út um allt og prófaði allt til
að finna Bellu. Og ég vissi að
ég gat ekki bara verið eins og
tólf ára, það var eitthvað
meira. Hallmar var líka þolin-
móður við mig og leyfði mér
að gera þetta eins og ég
þurfti,“ segir Elva.
Hún þarf að hugsa sig að-
eins um áður en hún fer í
búninginn hvaða hlutverk hún
er að leika, ekki síst vegna
þess að síðustu hlutverk
hennar hafa gengið út á bein-
stífni hefðarfrökena og -frúa.
En Bella er hokin og þegar
búningurinn og gervið með
öllum aukahlutum er komið á
sinn stað er Bella mætt. „Ég
er mjög ánægð með að fá
þetta hlutverk því það er mjög
gott. Þó var ég líka hrædd við
það upphaflega."
Telur Elva að hinn glæsilegi
árangur þroskaheftra og fatl-
aðra íþróttamanna undanfarið
hjálpi áhorfendum að móttaka
persónuleika Bellu, að þeir
sjái hana í öðru Ijósi nú heldur
en þeir hefðu annars gert?
„Eflaust. Ég hef reyndar ekki
hugsað þetta svona en ég
gæti vel trúað þvi, til dæmis
vegna þess að hún Sigrún
Huld Hrafnsdóttir hefur verið
mikið í sviðsljósinu en ég vil
taka það skýrt fram að það er
stór munur til dæmis á mis-
þroska, sein- og vanþroska
eða einhverfu."
BARNSLEG EINLÆGNI
„Þjóðfélagið er að opnast mik-
ið í þessum „feimnismálum"
og nú er miklu meira talað um
þetta,“ segir Elva og þegar
það berst í tal að þeir sem
ekki séu sérmenntaðir í
þroskaþjálfun eða sambæri-
legum fögum setji þessi mis-
munandi þroskaferli flest undir
sama hatt getur hún tekið
undir það. „Já, fólk gerir þetta
og ég sá Sigrúnu Huld til
dæmis í þættinum Fólkið í
landinu og ég skal alveg við-
urkenna það að auðvitað not-
ar maður ýmislegt úr umhverf-
inu og ég nota eitthvað frá
henni. Ég nota til dæmis líka
dálitið af barnslegri einlægni
ákveðins fiðluleikara. Ég nota
líka taugaveiklaðar handa-
hreyfingar frá konu úti í bæ og
svona má lengi telja," segir
Elva máli sínu til stuðnings en
fyrirmynda að persónu í leikriti
getur verið að vænta hvar
sem er og hjá hverjum sem
er.
Síðan kemur sá kafli til í
leikritinu að persónuleiki og
greind Bellu sýna sig ærlega
og þetta fannst Elvu mjög
erfitt að meðhöndla. „Hún hef-
ur fengið svo ranga með-
höndlun, enga sérkennslu
fengið þannig að persónuleik-
inn virðist heimskulegur, en
hún er ekki heimsk, alls ekki.
En það var erfitt að fram-
kvæma þessi kaflaskipti sem
verða á Bellu,“ segir Elva. (
daglegu lífi leikkonunnar hefur
Bella látið lítið á sér kræla í
athöfnum Elvu en hún viður-
kennir þó að Bella komi henni
stundum til hugar. Og upp úr
þessu spjalli um daglega lífið
og breytingarnar í hlutverkinu
berst Elva sjálf og hagir henn-
ar í tal.
ÓVINSÆLL
SKÓLASTJÓRI
„Ég er frá Vestmannaeyjum
og þar byrjaði ég í áhugaleik-
12VIKAN 24. TBL. 1992