Vikan - 26.11.1992, Blaðsíða 80

ar hann fór en það gekk yfir
eins og annað. í kjölfarið
sigldu breytingar innanhúss
sem eru af hinu góða.“
- Er þetta framtíðarstarf?
' „Ég ætlaði að hætta í des-
ember á síðasta ári því þá var
ég búinn að fá nóg. Útvarp
hér er að mörgu leyti lýjandi.
Menn brosa framan í þig eina
stundina og reka rýtinginn í
bak þér þá næstu. Það er
þreytandi að vera stöðugt á
varðbergi og passa sig á því
sem maður segir. Ég hef alltaf
átt góð samskipti við fólk af
öðrum stöðvum en ég þekki
auðvitað líka dæmi um hið
gagnstæða. Á Bylgjunni voru
stundum vandræði eins og á
hverju öðru heimili og stund-
um var því líkast sem fimmtán
litlir einræðisherrar væru að
berjast um „frægð“ í stað þess
að snúa bökum saman og
búa til gott útvarp. Þetta hefur
haft sín áhrif og ég var orðinn
hundleiður á þessum al-
ræmda kjaftagangi.11
GRÓUSOGUR
OG RÓMANTÍK
- Hefurðu orðið fyrir barðinu á
sögusmettunum?
„Ekkert til að kvarta yfir. Ég
hef reynt að vera heiðarlegur
og tek ekki þátt í slíku en hef
auðvitað fengið minn skammt.
Skemmtilegasta sagan kom
reyndar frá Akureyri og var á
þá leið að ég sæist allajafna í
„Mekku sukksins“ (höfuðborg-
inni) með glas í hendi á öldur-
húsum og stæði jafnan
fremstur í flokki þegar mestu
hátíðahöldin riðu yfir!“
Nú berast spjótin að Maríu
Sveinsdóttur sem hefur verið
iðin við að skjóta inn staðfest-
ingu á orðum sambýlismanns-
ins. Hún kveikir á kertum þeg-
ar ég spyr Snorra um ástina.
„Það var nú svolítið skondið
hvernig ég kynntist Maríu,“
segir hann og það vottar fyrir
bliki í augunum. „Sumarið
sem ég var á kvöldvakt á
Stjörnunni bjuggum við Arnar
Kristinsson félagi minn í tjaldi
inni í Laugardal. Allt í einu um
mitt sumar gaus upp fárviðri
og voru menn auðvitað gátt-
aðir á að við skyldum lifa hild-
arleikinn af. Þóttum við sýna
mikið harðfylgi þegar við vökn-
uðum í tjaldtægjunum einum
saman og komum okkur í
skyndingu í öruggt húsaskjól.
Ég vissi að Arnar hafði farið
niður í Klúbbkjallara sem þá
- Ertu djassgeggjari?
„Já, en ég er nú alveg dott-
inn út úr því núna og hér
heima leyfir konan ekki djass,“
segir hann glottandi. „Annars
er ég alæta á tónlist. Eftir
starfann á Hljóðbylgjunni kom
ég suður. Eftir frækna fjögurra
daga setu í Háskólanum byrj-
aði ég á Stjörnunni. Þar var
ég í tæpt ár, svo rúmt ár á
Bylgjunni og fór svo yfir á Rás
2 þar sem ég er núna.“
Snorri starfar við þáttagerð á
Rás 2.
- Áttu þér fyrirmyndir?
„Eiga ekki allir sínar fyrir-
myndir? Útvarpsfólk er næmt
á umhverfið. Þorgeir Ástvalds-
son er gott dæmi og einn sá
besti sem ég hef unnið með.
Hallgrímur Thorsteinsson er
líka frábær þegar honum tekst
best upp. Kannski sá albesti,
þótt sterkt sé að orði kveðið.
Það er mikið af góðu fólki í út-
varpi sem ég lít upp til og hef
notið að vinna með í gegnum
tíðina en endurnýjunin mætti
vera meiri.“
- Hver er munurinn á Ríkis-
útvarpinu og einkastöðvunum?
▲ Ung og
ástfangin.
^ Snorri
og María
meö dótt-
urina Söru
Líf sem er
tveggja
ára.
- Hvenær byrjaðir þú í fjöl-
miðlum?
„Pabbi kom mér á bragðið.
í einhverju hádeginu, þegar
ég kom heim, hafði hann
heyrt óskað eftir auglýsinga-
lesara í svæðisútvarpinu á
Akureyri. Ég fór í mjög hátíð-
legt raddpróf og nokkrum
dögum seinna hringir kona frá
Ríkisútvarpinu og tilkynnir
mér að ég verði að vísu ekki
ráðinn en áhugi sé á að fá
mig til að sjá um unglingaþátt.
Voru sex af krökkunum sem
komu í raddpróf fengnir til að
sjá um hann til skiptis. Þannig
hófst mín þáttagerð.
Ég held að öllum sem leita
fyrir sér í fjölmiðlum sé hollt
að starfa við dagskrárgerð hjá
ríkinu, að minnsta kosti um
stundarsakir. Ég var í einn
vetur með þennan unglinga-
þátt, svo á Hljóðbylgjunni sem
þá var nýstofnuð. Síðan sé ég
um djassþátt á Rás 2 með
Sverri Páli kennara."
- Er mikil samkeppni á milli
útvarpsstöðvanna?
„Það er alltaf viss sam-
keppni og menn eru stöðugt
að velta fyrir sér skoðanakönn-
unum. Samkeppni er alltaf af
hinu góða og án hennar yrði
engin endurnýjun. Menn taka
skoðanakannanir mismikið inn
á sig en auðvitað setja yfir-
mennirnir vissa pressu á fólk
fyrir og eftir. Ég hef reynt að
vinna mína þætti vel og búa til
áheyrilega dagskrá. Þær dag-
skrárstefnur sem Rás 2 og
Bylgjan reka henta að mínu
mati vel fyrir þennan litla mark-
að: Við höfum gert sömu hluti
á fimm árum sem aðrar þjóðir
gerðu á þrjátíu. Við erum í
raun og veru að gera hið ó-
mögulega - að búa til útvarp
fyrir alla sem í reynd verður
oftast útvarp fyrir engan. Er-
lendis eru útvarpsstöðvarnar
miklu sérhæfðari og þar finnur
fólk það sem það vill heyra í
það og það skiptið."
„Ja, þetta er auðvitað ríkis-
stofnun og allt formlegra og
svifaseinna en hjá einka-
stöðvunum. Munurinn er þó
ekki meiri nema ef vera skyldi
kröfurnar sem ég geri til sjálfs
mfn og kröfur hlustenda. Rás
2 var auðvitað brautryðjandi í
dægurmálaútvarpi. Þar fór
fyrst að heyrast götumál,
popptónlist og vinsældalistar.
Maður ber því sjálfkrafa meiri
virðingu fyrir þessari stofnun,
að minnsta kosti enn sem
komið er. Við höfum líka meiri
tíma til allra hluta og aðgang
að öllum upplýsingum."
- Hvernig var að missa
Stefán Jón og fá nýjan yfir-
mann?
„Það var talsverður tauga-
titringur þegar Stefán Jón
sagði upp enda var hann orð-
inn eins konar holdtekja Rás-
ar 2. Það var sagt í gríni að
Rás 2 þyrfti ekki einkennis-
merki, mynd af Stefáni Jóni
dygði alveg. Ýmsum brá þeg-
80 VIKAN 24. TBL. 1992