Vikan - 26.11.1992, Blaðsíða 83

NYJAR HLJOMPLOTUR s#s NYJAR HLJOMPLOTUR * NYJAR HLJOMPLOTUR
R.E.M.: AUTOMATIC
FOR THE PEOPLE
GÆÐAMERKI
Nýi diskurinn frá R.E.M. er
nokkuð frábrugðinn því sem
við eigum að venjasl úr þeim
herbúðum. Hann er allmiklu
rólegri en síðasta plata, Out
of Time (1991) og miklu ró-
legri en Green (1988), þlatan
sem þeir félagarnir slógu I
gegn með.
Utsetningarnar á nýja disk-
inum eru geysilega vel unnar
og er greinilegt að þeir hafa
lagt mikla áherslu á þær. Lag-
iö Nightswimming er gott
dæmi um þetta, þar sem pí-
anó, strengja- og blásturs-
hljóðfæri leika stórt hlutverk.
Það er líka aukin áhersla á
söng Mike Stipe og kemur
hann mjög vel út á plötunni.
Óhætt er að fullyrða að þetta
sé best sungna R.E.M.-plat-
an, hlustið til dæmis á Try Not
to Breath, geysifallegt lag.
Fleiri lög mætti tína til en mál-
ið er að hljómsvetin R.E.M.
frá Aþenu í Georgíu-fylki í
Bandaríkjunum er oröin visst
gæðamerki í popptónlist.
STJÖRNUGJÖF: ★★★★
ALICE IN CHAINS:
DIRT
KRAFTKÖGGULL FRÁ SEATTLE
Alice in Chains er ein af þess-
um mögnuðu rokksveitum
sem koma frá Seattle I
Bandaríkjunum en þar virðist
eitthvað meiri háttar vera að
gerast í rokktónlist. Þess má
geta að hljómsveitirnar Nir-
vana og Pearl Jam eiga ættir
sínar að rekja til sömu slóða.
Lísu í hlekkjum skipa þeir
Layne Staley (söngur, gítar),
Jerry Cantrell (söngur, gítar),
Mike Starr (bassi) og Sean
Kinney (trommur). Dirt er ann-
ar diskurinn þeirra og hefur
▲ Banda-
ríska
sveitin
R.E.M. er
oröin visst
gæöa-
merki í
popptón-
list.
þessa gffurlegu útgeislun sem
er svo heillandi. Lögin Sick-
man og Them Bones eru gott
dæmi um þetta. Rólegar laga-
smíðar eiga líka upp á pall-
borðið hjá þeim, svo sem í
laginu Rooster sem fjallar um
hugsanir hermanns á vígvelli,
svo og Down in a Hole.
Það má heyra áhrif frá
ýmsum í tónlist Alice in
Chains, meðal annars frá
Frank Zappa (Hate to Feel)
og Johnny Lydon í Public
Image Ltd. (God Smack), þó
að mestu sé um áhrif frá hefð-
bundnari rokkurum að ræöa.
Dirt er með betri og kraftmeiri
rokkplötum sem lent hafa
undir geislanum hjá undirrit-
uðum í ár.
STJÖRNUGJÖF: ★★★★
JET BLACK JOE:
JET BLACK JOE
KOMINN TÍMITIL
Frumburður Jet Black Joe er
með bestu frumburðum sem
f gegnum lögin Take Me
Away og Stepping Stone.
Ballöðurnar eru líka á sínum
stað og í laginu Falling strýkur
upptökustjórinn, Eyþór Arn-
alds, sellóið og gefur þaö lag-
inu skemmtilega áferð. Þeir
kunna þetta greinilega allt
saman. Það er sterkur heild-
arsvipur á diskinum og hvergi
byrjendabragur á honum.
Hljómsveitin er geysiþétt og
sama má segja um „sándið“.
Diskinum lýkur svo á einni
ballöðu til, Coming in sem er
með fallegri lögum á honum.
Það var kominn tfmi til að við
eignuðumst alvöru rokksveit.
STJÖRNUGJÖF: ★★★★★
JETHRO TULL:
A LITTLE LIGHT MUSIC
Anderson og félagar eru í fínu
formi víðs vegar um heiminn.
Það sem gerir þennan disk
(plötu) skemmtilegan er að
tónlistin fær að njóta sín til
fulls, er ekki of „próduseruð"
enda er diskurinn svo til óraf-
magnaður. Anderson sjálfur
er í firna góðu formi, bæði
söngurinn og flautuleikurinn.
Fín framlenging á Skagarokk-
inu.
STJÖRNUGJÖF: ★★★
APOCALYPSE:
SAFNPLATA
Á Apocalypse (Dómsdagur)
koma fram þrjár helstu
dauðarokksveitir landsins:
Sororiocide, In Memoriam og
Strigaskór no. 42. Þrjú lög eru
á hverja sveit. Jón Skuggi
stjórnaði upptökum og gefur
diskurinn bjartar vonir um að
hérlendis geti þróast enn frek-
ar verulega góður dauða-
rokksgeiri. Það er mikill kraft-
ur í sveitunum og kannski
ekki rétt að gera upp á milli
þeirra. Helsti galli disksins er
að sveitirnar eru svolítið keim-
líkar. En samt; Dómsdagur er
gott mál.
STJÖRNUGJÖF: ★★★
▲ Jet
Black Joe:
Fimm
stjörnu
byrjenda-
verk. Al-
vöru rokk-
sveit.
komið hafa út í íslenskri rokk-
sögu. Hér spretta fram á sjón-
arsviðið einstaklingar sem
hafa skólað sig í verkum
helstu rokkfrömuða en eru
samt ferskir svo um munar.
Páll Rósinkrans söngvari er til
dæmis með „original" rokk-
rödd og er besti rokksöngvari
sem komið hefur fram hér á
landi í áraraðir.
Á nýja diskinum eru ellefu
lög, þar af eitt eftir Ray
Davies úr Kinks, Lazy Old
Sun. Rain, smellur ársins, er
þarna líka, einnig Big Fat Sto-
ne. Bæði þessi lög voru á síð-
ustu Bandalagaplötu.
Jet Black Joe er rokkhljóm-
sveit. Eins og vel tjúnaður
Chevrolet keyrir sveitin á fullu
Morrisey er á uppleið.
MORRISEY:
YOUR ARSENAL
Fjórði diskur Morrisey sýnir að
hann er á leiðinni upp úr viss-
um öldudal. Hann hefur yfir
sér ferskari blæ en síðustu
tvær skífur og það er sá frægi
Mick Ronson, fyrrum hjálpar-
kokkur meistara Bowie, sem
stýrir tökkum. Lögin samdi
Morrisey flest í samvinnu við
gítarleikarann Alain Whyte og
af þeim eru National Front
Disco og Seasick, Yet
Docked og Glamourous Glue
best. Hér er samt ekkert Ev-
ery Day Is Like Sunday
er perla Morrisey af fyrsta
diskinum, Viva Hate.
STJÖRNUGJÖF: ★★★★