Vikan - 26.11.1992, Blaðsíða 110

í myndinni eins og þegar
gamla kærustupariö sá draug-
inn á leiðinni til átthaganna,
auk þess þegar gamli maður-
inn fór berfættur sína hinstu
ferð upp fjalliö þannig að
blæddi úr. Þetta hafði minnt
hann á hina heilögu sögu um
Jesú þegar hann bar kross-
inn. Þaö eina sem Stewart
fann að myndinni var að það
vantaði skýringu á hvers
vegna gamli maðurinn klifraði
upp fjallið. Auk þess taldi
hann að gamli maðurinn hefði
mátt sýna meiri mannleg við-
brögð þegar kærastan dó.
Marnie, sem var með þeim
hjónum, haföi svipaða sögu
að segja um myndina, þótti
hún falleg, alvarleg og hafa
góðan boðskap.
Djúpþenkjandi Alsírbúi,
Hafid að nafni, sem hafði lagt
stund á kvikmyndagerð í
heimalandi sínu, vildi líka
leggja mat á myndina. Hann
taldi þetta ekki bestu kvik-
mynd sem hann hefði séð en
hún væri samt sem áður at-
hyglisverö, góð og hefði góð-
an boðskap fram að færa,
væri Ijóðræn og hæggeng.
Hafid þótti tilkomumikið að sjá
þegar gamla kærustuparið sá
drauginn. Mikiö þótti honum til
landslagsins koma sem
myndin endurspeglaði.
Hafid fannst myndinni svipa
til mynda frá Austur-Evrópu,
andrúmsloftið væri þunglama-
legt og því væri hún ólík
bandarískum kvikmyndum þar
sem hraöi og spenna skipaði
oftast höfuösess. íslensku
myndina taldi hann því ekki
eins mikið léttmeti, þetta væri
ekki slagsmálamynd né á-
takamynd. Hann sagöi mynd-
ina samt létta, þrátt fyrir alvar-
legan söguþráö og undirtón.
Hún væri góð blanda af al-
vöru og léttleika.
Síðustu viömælendurnir
Umbi
rekur
erindi
biskups
undir Jökli
voru þrjár hressar, grískar
námsmeyjar sem höfðu séð
Ryð, Magnús, Kristnihald und-
ir Jökli og Börn náttúrunnar,
þær Eleni, Maria og Johanna.
Þær voru sammála um að
Börn náttúrunnar væri besta
myndin af þessum fjórum.
Johanna vildi meina að
Börn náttúrunnar væri fyrsta
myndin sem hún hefði séö
sem tæki á þessu efni, hvern-
ig það sé að verða gamall og
afskiptaleysi gagnvart gömlu
fólki í nútímaþjóðfélagi. Henni
fundust líka innskot gamalla
mynda í myndinni sjálfri vera
athyglisverð vegna þess að
þau sýndu lífsvenjur fólks fyrr
á árum. Johanna taldi að
Börn náttúrunnar hefðu frekar
átt aö fá óskarsverðlaunin fyr-
ir bestu erlendu myndina en
ítalska myndin, Miðjarðarhafið.
Henni leist líka vel á mynd-
ina Ryð, sérstaklega aðalleik-
arann, Egil Ólafsson. Henni
þótti hann standa sig vel í al-
varlegu hlutverki rétt eins og í
myndinni Magnús. í þvl sam-
hengi lagði Johanna áherslu á
að efnið í Magnúsi væri ekk-
ert nýtt því hún hefði áður séð
myndir um svipað efni - eins
og tilgang lífsins. Henni þótti
auðvelt að skilja efni myndar-
innar og því væri hún ekki
þung I vöfum. Aö síðustu gat
hún þess að henni þættu ís-
lenskar myndir raunverulegar
því þær fjölluðu um lífið sjálft
og tilveruna og væru því ekki
draumóramyndir eins og
bandarískar bíómyndir.
Eleni þótti Magnús raunsæ
mynd og sýna eðlileg við-
brögð sjúklingsins, auk þess
að endurspegla hugsunarhátt
hans um lífið og tilveruna.
▲ Alsír-
búinn
Hafid þótti
tilkomu-
mikiö
þegar
gamla
kærustu-
pariö sá
drauginn.
Egill Ólaf-
sson og
Hrímnir í
Magnúsi.
Hins vegar líkaði Eleni ekki
Ryð því sú mynd væri of
dulúðug, dökk og frekar hæg-
geng vegna þess að hún hélt
að hún væri að fara að sjá
sálfræðilegan trylli eins og
auglýst hafði verið I bæklingi
kvikmyndahússins. Hún átti
ekki orð til að lýsa Börnum
náttúrunnar, myndin væri fal-
leg í alla staði. Hún lofsamaði
leik gömlu hjónanna, lands-
lagið fannst henni stórfenglegt
og tónlistin töfrandi. Kvik-
myndatökuna taldi hún fag-
mannlega.
María, þriðja gríska stúlkan,
hafði eingöngu séð Magnús
og líkaði myndin vel því hún
væri þjóðfélagslegs eðlis. Auk
þess fannst henni hún fallega
tekin og tónlistin falleg að
auki. Henni þótti líka myndin
vera vel samsett, bæði grát-
brosleg og alvarleg í senn.
Henni fannst myndin vera
menningarleg og því gjörsam-
lega ólík að gerð samanborið
við amerískar kvikmyndir.
Að mati greinarhöfundar
var þetta góö landkynning fyr-
ir ísland. Myndirnar buðu upp
á skemmtilega blöndu hvað
varðar efnistök og að áliti höf-
undar er góður mælikvarði að
heyra hvað fólki af öðrum
þjóðum þykir um íslenskar
kvikmyndir því ef þær slá í
gegn er það hin besta kynn-
ing fyrir ísland.
Það er gaman að hafa
kynnst þessu á erlendri grund
og höfundur þessa pistils er
þess fullviss að íslensku dag-
arnir í júní hafi skilið eftir sig
slóö sem aðrar þjóðir vilji
ganga og kynnast betur þó
seinna verði. Þess má geta í
lokin að á næsta ári verða
skoskir dagar í Reykjavík og
verður forvitnilegt að sjá og
heyra hvað fólki hér heima
þykir um skoska menningu og
listir. □
Frá vinstri: Marnie, Anne Marie og Stewart frá Glasgow ásamt hinum
grísku Maríu og Jóhönnu.
110VIKAN 24.TBL. 1992