Vikan - 23.09.1993, Blaðsíða 59

um allt of oft á verðinum. Fólk
fer til dæmis á námskeið með
hundana sína og borgar fyrir
það tíu til fimmtán þúsund
krónur. Þar lærir það að
hundurinn þurfi aga og góða
umönnun, hollan mat og
næga hreyfingu. Ég veit um
fólk sem á hund og fer heim í
hádeginu til að viðra hann en
því hefur aldrei dottið í hug að
skjótast heim og elda ofan í
krakkann sinn. Við kaupum
áskrift að Stöð 2 og myndlykil,
geislaspilara og myndbands-
tæki. Við setjum börnin okkar
innan við tveggja ára fyrir
framan teiknimyndirnar í sjón-
varpinu á helgarmorgnum svo
viö getum sofið. Börnin hafa
gaman af þessu og okkur
þykir þægilegt að geta kúrt
aðeins lengur. Þessum stund-
um ættum við frekar að verja
með börnum okkar. Svo eru
fólk hissa á því að börn séu
ofbeldishneigð, kunni ekki að
heilsa, reima skó og þar fram
eftir götunum. Foreldrar virð-
ast margir ætlast til þess að
skólinn sjái um þetta, jafnvel
að þar læri börnin mannasiði.
Mér virðast reyndar ungir for-
eldrar um þessar mundir vera
svolítiö meira hugsandi heldur
en hippakynslóðin okkar.
Ég finn í gegnum foreldra-
félögin áhuga fólks á að hitt-
ast og styrkja sig í því að ala
upp börnin sín. Það vill til
dæmis reyna að samræma
útivistartíma, hafa eftirlit með
bekkjarsamkvæmum og
þessu partíhaldi sem farið er
að viðgangast strax í barna-
skólanum. Mikilvægt er að
foreldrarnir séu heima við,
partítíminn sé ákveðinn og all-
ir viti hvar það er í það og það
skiptið. Þegar þessi mál eru
rædd spyrja sumir hvort þeir
eigi að lúta því aö einhverjir
aðrir séu að stjórna uppeldinu
á börnum þeirra. Ég vil snúa
þessu við og spyrja þá hina
sömu - sem finnst í lagi að
þrettán ára börn séu úti til
klukkan fjögur á nóttunni:
„Viljið þið útskýra fyrir okkur
hinum hvað er svo gott við
það að börnin séu eftirlitslaus
fram á nótt niðri í miðbæ?"
Venjulega hefur það verið
þannig að við höfum þurft að
rökstyðja viðhorf okkar. Ég
held að þarna hafi allir mikinn
hag af því að samræma að-
gerðir. Við höfum gefið út leið-
beiningar um hvernig fólk geti
gert þetta málefnalega og ein-
falt, án þess að vera með
prédikanir. Ég er sannfærð
um að í þessum efnum gætu
foreldrafélögin komið miklu til
leiðar.
ERU FRÉTTIRNAR MIKIL-
VÆGARI EN BÖRNIN?
Ég vann í Rauöakrosshúsinu í
mörg ár, meðal annars við
símaþjónustuna og talaði við
fjölmarga krakka sem
hringdu. í Ijós kom að víða á
heimilum var mikil togstreita
um útivistartímann. Ég fann á
krökkunum hvað þeir þráðu
mikið að geta talað við for-
eldra sína og að ná einhverju
sambandi við þá. Ég reyndi
að benda þeim á ýmsar leiðir:
„Prófaðu að tala við pabba
þinn í bílnum, slökktu á út-
varpinu og vertu búinn að
undirbúa þig. Ef hann segir:
„Bíddu, ég er aö hlusta á frétt-
irnar,“ skaltu segja: „Er mikil-
vægara að hlusta á fréttirnar
en barnið sitt?“ Vittu hvað
hann segir." Svona tala ég
líka við foreldrana. Á heimil-
um, þar sem unglingar eru, er
það gjarnan svo að foreldr-
arnir hitta börnin tæpast svo
dögum skiptir. Börnin eru
heima þegar foreldarnir eru í
vinnunni og unglingarnir eru
út og suður á kvöldin í félags-
starfi og íþróttum. Ég er sjálf
með unglinga og eitt ráðið hjá
mér til að hitta þá er að leggj-
ast í rúmið þeirra á kvöldin,
þá reka þeir mig úr því þegar
þeir koma heim.
KVÍDI OG TITRINGUR
Flvað varðar áhrif foreldra á
skólastarf má segja að það sé
kvíði og titringur á báða bóga.
Skólamenn eru ekki vanir því
að foreldrar beri fram fyrir-
spurnir og spyrji hvers vegna
hlutirnir séu svona eða
hinsegin. Foreldrarnir eru líka
svolítið óöruggir því að þeir
hafa ekki alltaf nægar upplýs-
ingar í höndunum. Þeir vinna
líka svo mikið að þeir hafa
kannski ekki nennu til þess að
fara upp f skóla á kvöldin til
að ræða málin.
„Nefnd um mótun mennta-
stefnu" er með hugmyndir í
áfangaskýrslu sinni þess efnis
með hvaða hætti auka megi
áhrif foreldra á skólastarf. Þar
er sérstaklega nefnt upplýs-
ingaflæði frá skólunum til al-
mennings.
Við erum að undirbúa út-
gáfu bæklings þar sem for-
eldrar eru beðnir að svara
nokkrum spurningum með því
að krossa við mismunandi
valkosti varðandi ýmislegt um
skólann og barnið. Til dæmis
er spurt að því hvort barnið
fari ánægt í skólann og komi
ánægt heim, hvort það gangi
vel um skólahúsnæðið og svo
framvegis. Ég veit hvernig
barninu mínu líður þegar það
fer að heiman því að þá er ég
heima en ég veit ekki hvernig
því Ifður að skóla loknum því
að þá er ég í vinnunni. Einnig
eru spurningar er varða við-
horf foreldra til skólans, kenn-
arans, kennslunnar, bekkjar-
ins og svo framvegis. Margir
foreldrar fylgjast með heima-
námi barna sinna en aðrir
gera það alls ekki og vita í
raun ekkert hvernig barninu
vegnar í skólanum og hvernig
því líður í raun og veru.
Við sendum bæklinginn í
skólana til umsagnar og báð-
um um viðbrögð. Ég fann að
fólk var svolítiö kvíðið. Niður-
stöður slíkra kannana eru ekki
síður spennandi fyrir foreldra
því að í mörgum tilfellum geta
þeir tekið sig verulega á. Og
geri þeir það í samráði við
góða og meðvitaða kennara
og skólastjórnendur getum við
tryggt börnum okkar betri
menntun og betri uppvaxtar-
skilyrði.
Við viljum ekki að farið
verði að líta á foreldrasamtök
sem einhvern rannsóknar-
dómstól heldur samstarfsaðila
sem keppir að sama mark-
miði. Ennþá hafa ekki verið
settar neinar reglur um það
hvar og hvenær foreldrar
mega taka þátt í skólastarfinu
og fylgjast með því. Foreldra-
félög eiga þó rétt á því að full-
trúi þeirri sitji kennarafundi og
samráösfundi.
í sumum skólum hefur verið
komið á virkri þátttöku for-
eldra. í fyrra verðlaunuöum við
til dæmis það framtak hjá ein-
um skóla í Reykjavik að efla
tengsl foreldra og skóla. Þar
var komið á skyldumætingu
foreldra í kennslustund einu
sinni á vetri. Sá háttur var
hafður á fyrsta veturinn að for-
eldrarnir komu í bekkinn, einn
í senn, og sögðu frá starfi sínu
eða því sem þeir væru að fást
við. Bara það að foreldri komi
inn í skólatíma, fylgist með og
upplifi það sem þar er að ger-
ast, svo og á göngunum og úti
í frímínútum, er ákaflega mikil-
vægt. Þeir sjá hver skólabrag-
urinn er og hvernig samskipti
barnanna ganga fyrir sig og
svo framvegis. í sumum skól-
um eru krakkarnir látnir fara í
röð áður en þeir ganga inn í
stofuna eða skólann, annars
staðar ryðst hver um annan
þveran. Ég veit að flestir for-
eldrar vilja fyrri kostinn. Þá
spyr ég þá gjarnan hvort þeir
geti ætlast til þess að börnin
fari í röð í, skólanum ef þau
þurfa aldrei að gera það ann-
ars staðar. o
Útskrifum förðunarfræöinga (make-up artist/stylisí) eftir nám í eina heilsdags-
skólanum á þessu sviði. Nýtið tímann og tryggið ykkur fyrsta flokks kennara.
Náminu lýkur með prófi og afhendingu skírteinis
eftir fjögurra mánaða nám. Námskeiðið veitir rétt
til dagpeninga (í Danmörku) og stenst kröfur UTB.
Nemandi frá skólanum vann Danmerkurkeppnina
í förðun 1993.
Hringið og biðjið um upplýsingabækling: MAKE UP FOREVER
90 45 66 17 71 73/90 45 65 90 72 06 Skóli fyrir vandláta nemendur
19.TBL. 1993 VIKAN 59