Vikan - 23.09.1993, Blaðsíða 65

en hann er í næstum þvi
hverju einasta skoti í mynd-
inni. Það sem ég var á höttun-
um eftir í hans tilfelli var eigin-
leiki sem er mjög vandfundinn
hjá tólf ára dreng. Hann þurfti
að hafa mikiö aðdráttarafl og
eins konar „elli“ í andlitinu. Ég
vissi að þetta andlit yrði að
vera nokkurs konar gluggi fyrir
áhorfendur inn í alla atburðina
í sögunni og hann þyrfti að
búa yfir ákveðinni kyrrð. Það
er mjög erfitt að finna þessa
eiginleika hjá leikara og ég
vissi um leið og ég sá mynd-
band með honum að hann
væri rétti strákurinn í hlutverk-
ið. Það var síðan mikill rugl-
ingur í tengslum við valið á
strák ( hlutverk yngri bróður-
ins, þess sem Miko Hughes
leikur. Við velktumst í vafa um
hvort við ættum að fá tvíbura
svo við gætum haft lengri
vinnudag eða hvort við ættum
að fá raunverulegan leikara
og Guði sé lof að við tókum
réttu ákvörðunina. Hann er
mjög sérstakur leikari þrátt fyr-
ir ungan aldur og skilur að
hann verður að lifa sig inn i
hlutverkið en ekki bara að
þykjast.“
SJÓNRÆN TÚLKUN
A HUGARHEIMI
BARNSINS
- Hverjir eru helstu erfiðleik-
arnir við að vinna með börn-
um?
„Það var miklu léttara en ég
hafði ímyndað mér. Allir
krakkarnir voru mjög einbeittir
og fullir áhuga. Þeir höfðu
gaman af því að vera þarna
og gera það sem þeir voru að
gera. Krakkar þurfa hjálp að
sumu leyti. Það er erfitt fyrir
þá að segja hlutina á réttum
tíma, það er erfitt fyrir þá að
vera kyrrir og þeir eiga erfitt
með að halda staðfestu í
gegnum heilt myndskeið. Af
þeim sökum þurfti ég að ein-
falda sum myndskeiðin og
kiippa á milli sjónarhorna
þannig að myndatakan varð
einfaldari fyrir vikið. Eitt sem
ég hafði ekki hugsað út í voru
allir þeir möguleikar á tilfinn-
ingalegri tjáningu sem þessir
krakkar gátu gefið atburðum
myndarinnar. Miko og Robert
áttu til dæmis báðir mjög auð-
velt með að gráta þegar þurfti
og engin þörf á svipu til að ná
þeim tilfinningum út úr þeim,“
segir Herskowitz og hlær.
„Þetta gerði starf mitt miklu
léttara því þeir gátu náð þess-
um tilfinningalegu hápunktum
sjálfir. Ég leiðbeindi þeim en
lokaframmistaða þeirra var
ekki undir mér komin."
- Hvað um atriðið þar sem
varðhundarnir hræða næstum
úrþeim liftóruna?
„Það er athyglisvert hvað
gerist með krakka... í gamla
daga voru notaðir glyserín-
dropar til að setja í augun á
fólki til að hjálpa því að gráta.
Núna eru notaðir mentólkrist-
allar í vökvaformi og þeim
sprautað í augun. Þegar börn-
in finna að tárin eru að koma
þá fara þau þara að gráta.
Þau meiða sig ekki neitt, þetta
er eins og tilfinningalegur
hvati sem kemur ferlinu af
stað. Þetta hafði ekkert með
hundana að gera því við átt-
um í mestu vandræðum með
að fá þá til að gelta.“
- Hvað var það við söguna
sem varð til þess að þú á-
kvaðst að gera Jack the
Bear?
„Ég var ekki búinn að lesa
söguna þegar ég sá kvik-
myndahandritið en varð strax
heillaður af þvi á hve raun-
verulegan hátt það hjálpaði
i
19.TBL. 1993 VIKAN 65