Vikan - 10.09.1998, Blaðsíða 24

Magga Stína, söngkona,
lagahöfundur og lífslista-
inaöur var að senda frá
sér sólóplötuna „An Alb-
um“. Hún á ekki langt að
sækja listræna liæiileika
því nióöir hennar Sólveig
Hauksdóttir er leikkona
og „afródansari“, auk
þess að vera hjúkrnnar-
fræöingur og kennari.
Þær eru litríkir persónu-
leikar mæðgurnar og eng-
in lognmolla í kaftiboðum
hjá þeim.
p i- ' iffM-. ÆgJM
IPjI w
i | f: :.|K
Mæðgurnar Sólveig Hauksdóttir og Magga Stína, alías Margrét Kristín Blöndal.
Eldhugar
Magga Stína er höfðingi
heim að sækja þótt hún flögri
um allt eins og fiðrildi meðan
hún sinnir gestinum. Hún er
aldrei kyrr. Hún hleypur um
allt í litríku fötunum sínum,
stendur uppi á stól, sest
augnablik og stendur upp aft-
ur til að hlýja sér á höndunum
við eldavélina þar sem hún er
að flóa mjólk út í kaffið.
Hún er upp um alla veggi í
vægast sagt skrautlegri íbúð-
inni þar sem hún býr ásamt
Salvöru Gullbrá, eða Sölku,
fimm ára gamalli dóttur sinni.
Ibúðin ber hinum sérstaka
persónuleika Möggu Stínu
gott vitni.
Mamma hennar er rólegri
þótt hún geisli líka af lífs-
þrótti. Hún segist vera að
reyna að venja sig af að ganga
í svörtu og það ætlar greini-
lega að takast. Það er sami
eldhuginn í þeim báðum, því
þegar Sólveig mætir þá kemur
hún með uppástungu til að
auka enn á gestrisnina. „Þú
ættir að prófa að setja kanil í
kaffið, það er svo gott“ og það
er auðvitað gert - NÚNA.
Þannig eru þær mæðgurnar.
Allt gert um leið og hugmynd-
in fæðist.
Suðrœnn tilfinningahiti
Og svo er sest niður í barbí-
bleika og tærbláa eldhúsinu
hennar Möggu Stínu og
drukkið rosalega gott kanil-
kaffi.
Magga Stína segist alltaf
vera að flytja. Það er ekki af
því að hún hafi sérstaklega
ákveðið það. Þetta bara gerist
einhvern veginn. Henni finnst
það ekkert leiðinlegt, það er
bara gott að hreyfa sig úr stað
og því meira sem gerist og
þess hraðar, því betra er lífið í
hennar augum. Stöðnun er
ekki til í hennar lífsstíl.
íbúðin við Skeggjagötuna er
skreytt skemmtilegu sam-
blandi af nýjum og gömlum
hlutum og skærir litir eru ráð-
andi. Það ber mikið á spænsk-
um myndum, en Magga Stína
hefur mikið dvalist á Spáni.
Þangað sækir hún stemmn-
ingu og þessa hlýju og mann-
legu vinsemd sem hún segir
einkenna Spánverja. Kannski
er það tilfinningahitinn sem
hún sækir í.
Þær mæðgurnar eru báðar
miklar tilfinningaverur og ein-
hver suðrænn blóðhiti endur-
speglast í fasi þeirra. Þær tjá
sig af innlifun með öllum lík-
amanum.
Sólveig er samt bundnari Is-
landi. „Ég er á íslandi og ís-
land er í mér“ segir hún. „Þeg-
ar maður eldist binst maður
ættlandinu traustari böndum.
Stundum langar mann til að
ganga inn í jökul eða fjall og
sameinast náttúrunni. Maður
þarfnast þess að vera hluti af
einhverju stórfenglegu, annars
væri lífið einskis virði.“
Tónlistar- og fréttafíkill
Það er tónlist í útvarpinu all-
an tímann og Magga Stína
hækkar allt í einu án þess að
gera sér grein fyrir því sjálf.
Vií.