Vikan - 10.09.1998, Síða 25

Þegar hún slekkur á útvarpinu
svolítið seinna kveikir hún á
stereogræjunum og setur á
kvikmyndatónlist eftir
Bregovic í staðinn. Þetta er
hrá en skipulögð tónlist og
það fellur greinilega að smekk
hennar. Þegar ég spyr hvort
hún sé alltaf að hlusta á tónlist
viðurkennir hún að það geri
hún alltaf nema meðan hún er
að hlusta á fréttir.
„Ég er fréttafíkill. Ég varð
allt í einu fréttafíkill fyrir um
það bil ári síðan. Fram að því
hafði ég aldrei hlustað á frétt-
ir. Ég held þetta hljóti að vera
einhver tegund af óöryggi“
segir Magga Stína.
I framhaldi spinnast mjög
djúpar samræður um fréttir og
fréttaefni og þær mæðgurnar
hafa skoðanir á öllu. Ymsum
hliðum er velt upp og síðan er
gerð örstutt úttekt á frétta-
hlustun.
„ Ég heyrði einu sinni að
maður yrði að hvfla sig öðru
hverju á fréttum, bara svona
tvo til þrjá daga í einu“ segir
Sólveig. „Þetta er of mikið af
neikvæðni til þess að vera
hollt til lengdar. Auk þess eru
þetta sífelldar endurtekningar.
Ef frétt lifir ekki þrjá daga er
hún ekki merkileg."
Og hvaða tilgang hefur það
að hlusta á fréttir? Jú, þeim
kom saman um að fréttir væru
sameiginlegt umræðuefni sem
hægt væri að grípa til þegar
maður þyrfti að eiga samskipti
við ókunnugt fólk. Hvernig
gætum við átt samræður við
ókunnuga ef ekki væru Keikó
og Clinton til dæmis?
Agaleysi og tjáning
Kaffið er búið en tónlistin og
umræðuefnin eru að sækja í
sig veðrið í staðinn.
Það er haldið áfram að ræða
um tónlist, dans og rætur og
fljótlega erum við komnar til
Afríku. Sólveig dansar afríska
dansa í Kramhúsinu og bendir
okkur á að mannkynið eigi
rætur sínar að rekja til Afríku
og tenging okkar við Afríku-
tónlist sé í raun afturhvarf til
upprunans.
„Mamma er bældur blökku-
maður“ segir Magga Stína. Og
það er alveg rétt. Sólveig ljóm-
ar þegar hún talar um Afríku-
dansinn. Það kviknar á henni
eins og peru og það stafar frá
henni geislum. Hún á sér
draum um að komast til Afr-
íku einhvern tíma.
„ Þegar maður hefur kynnst
þessum afrísku dönsum getur
maður ekki sagt skilið við þá“
segir Sólveig. „Ég brýst í gegn-
um storma og hríð
um hávetur til að
fá að dansa í einn
og hálfan tíma.
Þessi tjáning er svo
sterk, dansarnir
eiga uppruna í lífi
og störfum fólks-
ins og við höfum
enn ríka þörf fyrir
þennan sterka
takt, lífsrytmann.“
Magga Stína
dansar ekki. „Ég
hef ekki þessa
stjórn á líkaman-
um, ég held að
heilahvelin í mér
starfi ekki rétt“
segir hún. „Ég get
þetta ekki.“
Hinar heimspeki-
legu umræður fara
aftur í gang og nú
er agaleysið krufið.
Það að geta ekki dansað er
agaleysi að mati mæðgnanna.
Sennilega er nokkuð til í því.
Og þær eru líka sammála um
að þær séu báðar agalausar.
Sennilega nokkuð til í því líka.
Magga Stína í barbíbleika eldhúsinu. „Bleikt er hennar litur" segir
mamma hennar.
Hvorug þeirra þolir að vera
sett í fastar skorður. Báðar
viðurkenna að þær geri yfir-
leitt þveröfugt ef einhver ætlar
að láta þær gera eitthvað.
Báðar láta stjórnast af tilfinn-
ingum. Margir sem hafa þenn-
an karakter lenda í útistöðum
við umhverfi sitt, en ekki þær.
Þær eru svo „dannaðar."
Rétt að byrja
Það er nýr diskur í spilaran-
um og tónlistin er framandi.
Röddin er samt kunnugleg,
það er húsráðandinn sjálfur að
syngja.
Magga Stína er að gefa út
sína fyrstu sólóplötu „An Alb-
um“. Það fylgir því auðvitað
spenningur og annríki og það
dugir ekkert agaleysi við
plötuútgáfu.
„ Mér finnst ótrúlegt að ég
skuli hafa gert þetta“ segir
Magga Stína. „ Ég vann mjög
skipulega að þessu og er búin
að vera að því í meira en heilt
ár.“
Magga Stína er tilbúin að
leggja allt í sölurnar fyrir plöt-
una sína og er ekkert smeyk
við dóma. Platan er hluti af
henni og hún er ánægð með
hana sjálf. Efnið var til fyrir
löngu en allt í einu var kominn
rétti tíminn til að gera þetta.
Það hefur ekki verið átaka-
laust, en nú er það búið.
„Ég er svo heppin" segir
hún. „Ég vinn með bestu
hljómsveit í heimi og við ætl-
um bara að halda áfram að
spila saman. Það er stefnan
fyrir framtíðina, halda áfram
' <4 C-
Sölvi í Quarashi er bróðir Möggu
Stínu. Þau syskinin ná vel saman
því þau eiga sameiginleg áhuga-
mál. Sölvi er nú í Argentínu.
að spila og gefa út fleiri plötur,
ég er rétt að byrja.“
Það er örugglega rétt. Þær
eru sko ekki hættar þessar
mæðgur, þær eru ótrúlega
frjóar í hugsun.
Útgeislunin frá þeim er
dúndursterk og þær eru lítrík-
ar, hvort sem litið er á innri
eða ytri mann þeirra.
Þær eru sko rétt að byrja
þessar tvær.