Vikan - 10.05.1999, Síða 28

Það er otrúlegl að |>essi litla paradís skuli vera svu nálægt burginni.
„Við bjuggiiiii hér allt siiinarið þegar ég var krakki. Þá horfð-
uiii við niður að Keynisvatni, en það sést ekki lengur gegniiiii
skógarþykknið."
vatni. Þar var kúa- og fjárbú
þannig að segja má að þau
systkinin hafi verið allt sum-
arið í sveit.
"Bústaðurinn í bænum"
og veröldin þar í kring er lít-
ið breytt frá því á æskudög-
um Mörtu Hildar. Skógur-
inn vex, bústaðurinn eldist,
dúkkuhúsið, fánastöngin,
lautirnar og leynistaðirnir
eru enn á sínum stað. En
hvert verður hlutskipti þessa
gamla bústaðar sem einu
sinni var í sveit en er núna í
hjarta austurhluta höfuð-
Hér áður fyrr var
sumarbústaðaeign
íslendinga ekki eins
mikil og almenn og nú er.
Foreldrar Mörtu Hildar
Richter keyptu sér bústað
árið 1951. Löngunin til að
rækta skóg og draga sig út
úr borgarlífinu réði ef til vill
mestu um þessa ákvörðun
og staðurinn var valinn ekki
alltof fjarri höfuðborginni.
A hverju vori flutti fjöl-
skyldan búferlum; húsfreyj-
an dvaldi allt sumarið í bú-
stað með þrjú börn og eigin-
maðurinn stundaði sína
vinnu í bænum. Ferðalagið
til og frá vinnu á hverjum
degi var nú talsvert á þeim
tíma en þrátt fyrir það voru
allir ánægðir með sumar-
heimilið. Ferðirnar til
Reykjavíkur nýttust nátt-
úrulega einnig til að draga
björg í bú.
Þessi bústaður, sem er við
Reynisvatn, stendur nú í
fögrum skógi, ótrúlega stutt
frá heimili eiganda síns;
Mörtu Hildar Richter. Þótt
ótrúlegt sé þá tekur það ein-
ungis 4-5 mínútur að aka úr
Grafarvoginum í bústaðinn
og enn ótrúlegra er að þegar
þangað er komið virðist
hvert
Reykjavík vera víðs fjarri.
Fjölmargar minningar tengj-
ast dvöiinni í bústaðnum. Á
þeint tíma sem fjölskyldan
dvaldi sumarlangt í bústaðn-
um var búskapur að Reynis-
borgarinnar. íbúðabyggð
hefur nú þegar verið skipu-
lögð í næsta nágrenni bú-
staðarins og hætt er við að
kyrrlátum sumrum fari
fækkandi við Reynisvatn.