Vikan - 14.06.1999, Blaðsíða 54

Lífsreynslusaga
-¥4) f$
fj - • mmmm
LkV.
Eg var stelsjúk
Löngunin til að stela helltist yfir mig eins og óviðráðanleg fíkn
s
g á enn í dag erfitt
með að tala um
þetta tímabil í lífi
mínu án þess að skammast
mín hræðilega. Ég var stel-
sjúk í mörg ár. Ég gerði mér
ekki grein fyrir hversu sjúk-
leg þessi hegðun mín var
fyrr en þetta var búið að
standa yfir í fimmtán ár og
ég var staðin að verki. Ég er
ekki alveg klár á hvenær
þetta byrjaði en mig minnir
að ég hafi verið um 17 ára
gömul. Ég man óljóst eftir
að hafa verið með vinkon-
um mínum að þvælast um á
milli tískuverslana og okkur
langaði svo óskaplega mikið
í öll fallegu fötin og skartið
sem búðirnar státuðu af.
Við vorum ekki fátækar en
eins og flestir aðrir ungling-
ar höfðum við lítið fé á milli
handanna. Við stelpurnar
fengum vikulega vasapen-
inga sem ætlaðir voru til
bíóferða eða annars í þeim
dúr. En freistingin varð sið-
gæðinu yfirsterkari og við
hnupluðum stundum stöku
flík úr búðum. Það var heil-
mikil spenna í kringum þess-
ar „verslunarferðir" og okk-
ur fannst við vera svo
sniðugar og klárar að redda
okkur. Að sjálfsögðu var
þetta óttalegur barnaskapur
og í alla staði óábyrg hegð-
un en á gelgjuskeiðinu höfð-
um við einfaldari lífssýn og
skorti ákveðinn þroska.
Fljótlega hættum við þessu
því hræðslan um að verða
gripnar var svo mikil og þar
með féllu hinar spennu-
þrungnu búðarstundir í
gleymsku.
Það var svo upp úr tvítugu
sem ég fór að stela aftur og
nú var ég ein að verki. Þessi
löngun helltist yfir mig eins
og óviðráðanleg fíkn. Ég
man hversu hratt hjartað í
mér sló þegar ég fór í búðir
og ég svitnaði bæði undir
höndum og í lófum. Samt
sem áður leið mér vel á ein-
hvern undarlegan hátt;
syndin getur verið sæt. Ég
var smám saman komin út í
það að stunda reglulega
þjófnað úr verslunum.
Stundum helltist
blygðunartilfinn-
ingin yfir mig af
miklum krafti og
ég leið þá vítis-
kvalir þvíégþoldi
ekki sjálfa mig.
Mér fannst ég
veikgeðja og við-
bjóðsleg.
Fyrst um sinn taldi ég
sjálfri mér trú um að allt
væri svo dýrt og tíndi til alls
kyns fáránlegar réttlætingar.
En hlutirnir sem ég stal voru
oftast ekki dýrir. Ég átti það
til að grípa kannski banana
eða eitthvað annað úr
ávaxtaborðinu og láta það
detta ofan í töskuna mína.
Aður en strikamerkingar
komu til sögunnar fannst
mér mjög spennandi að
skipta um verðmerkingar og
ég fékk heilmikið „kikk" út
úr því að horfa á önnum
kafna afgreiðslustúlku
stimpla inn verð á flatkök-
um, þegar miðinn er í raun á
rándýrum kaffipakka. Þegar
ég var í svona verðmerking-
arham var ég mjög útsjónar-
söm og valdi afgreiðslu-
stúlkur af kostgæfni. Ég vissi
af reynslu að þær yngstu og
eins hinar nýbyrjuðu væru
heppilegustu fórnarlömbin.
Líka var afar vænlegt að
fara í leiðangra þegar mjög
mikið var að gera í búðun-
um og athygli starfsfólksins
á kössunum ekki með besta
móti. Því voru t.d. útborg-
unardagar og föstudagar
sannkallaðir veiðidagar hjá
mér.
Engum flaug í hug að
svona fín frú væri
fingralöng
Þetta var ekki beint
skipulögð starfsemi hjá mér
en ég varaði mig þó alltaf á
því að taka óþarfa áhættur.
Mér fannst stundum erfitt
að halda aftur af mér ef ég
sá eitthvað sem mig langaði
virkilega mikið að taka en
aðstæður voru ekki góðar.
Þá greip mig mikill pirring-
ur.
Það er ekki hægt að sjá á
útliti eða framkomu mann-
eskju hvort hún sé þjófótt
eða ekki. Ég er vel mennt-
uð og hugguleg kona með
góða framkomu og ég held
að það sé einmitt fyrir þær
sakir sem ég komst svo lengi
upp með þennan þjófnað.
Hugsaðu þér! Ég stal
grimmt í fimmtán ár en eng-
um flaug í hug að svona fín
frú væri fingralöng. Það
vissi auðvitað heldur enginn
á heimili mínu hvað væri að
gerast þótt það kæmi fyrir
að maðurinn minn spyrði
mig stundum út í eitt og
annað sem ég hafði „versl-
að11. Ég var jafnan hróðug
með mig þegar ég kom úr
verslunarleiðöngrum mínum
og var eiginleg stolt af sjálfri
mér á einhvern sjúklegan
hátt. Jafnframt var mér létt
er heim var komið eftir vel
heppnaða búðarferð og lík-
ast því sem um spennufall
væri að ræða. Ég verð þó að
viðurkenna að stundum
helltist blygðunartilfinning
yfir mig af miklum krafti og
þá leið ég vítiskvalir því ég
þoldi ekki sjálfa mig. Mér
fannst ég veikgeðja og við-
bjóðsleg. En ég ýtti þeim
hugsunum frá mér til þess
Árvökul af-
greiðslustúlka
hafði verið að
fylgjast með mér
og hún greip mig
glóðvolga. Mér
var svakalega
brugðið og ég hélt
að það myndi líða
yfirmig. „Máég
sjá ofan i töskuna
þína?" spurði hún
hvöss á svip.
að þurfa ekki að fást við svo
sárar tilfinningar.
Síðustu tvö árin fór ég að
stela dýrari hlutum. Það var
eins og dregið hefði úr
spennunni og ég fékk ekki
54 Vikan