Vikan - 06.07.1999, Blaðsíða 28

sögðu að þetta trix gildir ekki alltaf. Tökum dæmi;
þú verður að bíða í einhverri röð, t.d. hjá Lánasjóði
íslenskra námsmanna, tollinum, skattinum, nú eða
þá hjá Dagvist barna. Ekki getur maður bara tekið
sér hlé úr röðinni (áður en maður missir þolinmæð-
ina) - því þá lendir maður náttúrlega í enn stærra
vandamáli þegar maður kemur til baka. En það eru
nú samt til ráð; maður getur undirbúið sig andlega
fyrir það að nú sé maður að fara að bíða í röð og
verði bara að taka á honum stóra sínum, svo getur
maður haft með sér eitt tímarit eða litla bók að
glugga í í röðinni, svo getur maður haft naglaþjöl
og snyrt á sér neglurnar, einnig er hægt að hafa
góðan blýant og rissblað og velja sér einhvern einn
úr röðinni og teikna hann, nú ekki er síðra að
reyna að lemja saman ljóðabálk og láta hann lúta
ströngustu bragarreglum, einnig væri rakin snilld
að fara í tölvuleikina sem eru í GSM-símunum
(allavega þeim frá Nokia!), ef manni líst svona
þokkalega á þann sem er fyrir framan mann eða
aftan í röðinni getur maður bara farið í Frúnna í
Hamborg eða þá að kveðast á, svo er náttúrulega
sígilt verkefni í biðröðum að skipuleggja það sem
eftir er dagsins bæði í vinnu og heima - og innkaup-
in verða leikur einn þegar maður hefur skipulagt
þau vel í biðröð t.d. hjá tollinum. Það alskemmti-
legasta er svo þegar röðin kemur að manni; erindið
er borið upp og afgreitt, maður kveður og þakkar
fyrir fljóta og góða þjónustu - og sá óþolinmóði
hefur þar með unnið enn einn sigurinn. Það verður
reyndar að segjast eins og er að það getur bara ver-
ið ansi gaman að bíða!
Höfundur:
María Solveig
Héðinsdóttir
Við höfum öll heyrt þetta
með þolinmæðina og
þrautirnar og víst er að
þolinmæði er eitt af því sem gott
er að fá í vöggugjöf (að minnsta
kosti einhvern smáskammt).
Annars er það örugglega með
þolinmæðina eins og fleiri vöggu-
gjafir að hæfilegur skammtur er
bestur.
I mörg ár, og reyndar alveg frá
því að ég var lítil, hef ég alltaf
dáðst að því fólki sem er þolin-
mótt. Eg var mjög ung þegar ég
gerði mér grein fyrir að ég var
óþolinmóð og stundum gat það
verið talsvert óþægilegt. Með ár-
unum hefur mér tekist að til-
einka mér aukna þolinmæði, þó ekki svo mikla að
blóðið í manni hætti að renna. Óþolinmæðin getur
nefnilega verið svo hvetjandi; maður bara vindur
sér í hlutina og lætur þá ganga. Þessi eiginleiki virk-
ar mjög vel að ýmsu leyti en í öðrum verkum er
„stuttur kveikjuþráður" heldur til trafala. Hann-
yrðir af fínustu sort, langdregin leikrit, flóknir leið-
arvísar og óskipulagðir fundir eru dæmi um verk-
efni sem geta reynt talsvert á þann óþolinmóða. En
þá er bara um að gera að þekkja einkennin þegar
þolinmæðina er að bresta og bregðast við áður en
skaðinn er skeður. Peysan sem enn er óprjónuð
upp í skáp, dragtarjakkinn sem mislukkaðist að
setja ermina í og uppskriftin sem aldrei verður
prófuð aftur ættu þá aðeins meiri möguleika. Gald-
urinn er nefnilega sá að taka sér hlé frá viðfangs-
efninu áður en maður gefst upp. Eg veit að sjálf-
28 Vikan