Vikan


Vikan - 06.07.1999, Blaðsíða 46

Vikan - 06.07.1999, Blaðsíða 46
Framhaldssagan Hún tók dúkkuna í faðminn og vaggaði henni eins og litlu barni. Aumingja litla Rósalía mín. I því hringdi síminn. Það leið smá stund áður en Viktoría treysti sér til þess að svara. Halló? Halló, er Rustý Erlich staddur þarna. Því miður, hann skrapp aðeins frá. Get ég tekið skilaboð til hans. Já takk. Vilt þú segja hon- um að Carol ætli að fara með Fanný í skautahöllina og komi heim um tíuleytið. Ég skal gera það. Viktoría lagði á. Það hlakkaði í henni. Enn einu sinni hafði hún heppnina með sér. Rustý setti pening í al- menningssímann og valdi númerið. Þú hefur náð sam- bandi við rafvirkjaverkstæð- ið, var svarað vélrænni röddu. Opunartíminn er frá Símsvarinn. Rustý skildi eftir skilaboð til Sams, bað hann að hringja í sig og hringdi því næst heim til hans. Ekkert svar. Hann hringdi í Carol. Ekkert svar. Hvar gat hún verið? Hún hafði ekkert sagt um að hún ætlaði út. Að síðustu hringdi hann til Rae. Ekkert svar. Hvar í ósköpunum voru allir kvöld? Hann fékk sér hamborg- ara og fór síðan aftur að Valley Road númer sautján. Klukkan var sex, hann hafði aðeins verið í burtu í tuttugu mínútur, og hann hafði sagt Viktoríu að hann ætlaði að vinna til klukkan átta. Þegar hann kom að dyr- unum sá hann skilaboð á hurðinni: Þurfti að skreppa út. Ef þú verður farinn þeg- ar ég kem aftur þá tölurn við betur saman á morgun. Ég er þér þakklát fyrir að vinna yfirvinnu. Þú getur treyst því að ég á eftir að verð- launa þig fyrir það! Viktor- ía. RS. Carol hringdi. Ég átti að segja þér að hún kemur heim um tíuleytið. Rustý stakk blaðinu í vas- ann og fór niður í kjallar- ann. Þegar hann gekk fram hjá lögreglukylfunni sló hann til hennar og hún sveiflaðist fram og til baka. Sem betur fer var allt í lagi með Carol. Hann leit í kringum sig. Hann var búinn að múra upp í gluggana og steypan var þornuð. Hvað meinti Viktoría með því að hún ætlaði að verðlauna hann? Einu „verðlaunin" sem hann vildi var greiðsla fyrir unnin störf. Viktoría batt skjálfhent á sig skautana. Hún hafði ekki farið á skauta síðan hún var lítil stelpa og pabbi hennar hafði farið með hana í skautahöllina. Hún steig varlega út á ísinn og horfði í kringum sig. Þarna kom hún auga á Carol. Hún fikraði sig áfram eftir ísnum og studdist við handriðið. Þetta yrði e.t.v. ekki eins auðvelt og hún hafði haldið. Hún beið þar til hún kom aftur auga á Carol. Smátt og smátt tókst henni að slaka á, hún rétti úr sér og jók hrað- ann. Þetta gekk alveg eins og í sögu. Allt í einu skellti hún upp úr og fólk sneri sér við og horfði undrandi á hana. Hún þagnaði. Hún yrði að gæta þess að vekja ekki óþarfa eftirtekt. Nú ætti pabbi að sjá litlu prinsessuna sína! Rustý leit á blaðið á eld- húsborðinu. Er í skautahöll- inni með Fanný. Kem heim klukkan tíu. Klukkan var orðin tíu og Carol var ókomin. Hann ætti kannski að fara og sækja hana? I því hringdi síminn. Halló, þetta er Rae. Ég hringi frá sjúkrahúsinu. Er ekkert að gera hjá ykk- ur? spurði hann stríðnislega. Hér er alltaf nóg að gera. Þú rnátt ekki verða hræddur, en... Er Bobby fundinn? Hjart- að hamaðist í brjóstinu á honum. Nei, ég hringi út af systur þinni. Hún er hérna. Hann kólnaði upp. Hún lenti í smá óhappi í skautahöllinni. Hún datt á höfuðið og skall á múrvegg. En það er allt í lagi með hana, það þurfti aðeins að sauma nokkur spor. Hún vill gjarnan að þú komir og sæki sig. Ég kem á stundinni. Agnes Mills stóð í felum bak við runna og horfði upp í svefnherbergisgluggann. I þetta sinn hafði hún sett upp gleraugun. Augu hennar voru full af tárum sem hún þerraði með kjólerminni. Ekki hafði hana grunað eitt andartak ... En auðvitað hefði hún átt að átta sig á þessu. Hvernig hún beit í neðri vörina þegar hún var reið og í uppnámi og öll hin ummerkin. Auðvitað hefði hún átt að vita að Rósalíu hefði aldrei dottið í hug að selja húsið. En hvað hafði gerst? Hvernig hafði Rósal- ía breyst í þessa konu sem kallaði sig Viktoríu? Auðvitað var þetta Rósal- ía. Agnes var ekki í nokkrum vafa. Sannleikur- inn rann upp fyrir henni þegar hún sá hvað það var sem sat í gluggakistunni. Brúðan hennar Rósalíu, sem hún hafði kallað Viktoríu. Stóra spurningin var sú hvers vegna hún hafði neytt Agnesi til þess að flytja úr húsinu. Hélt hún að Agnes kæmi upp um leyndarmálið? Hvernig gat hún trúað því á hana? Hafði hún ekki alltaf þagað yfir leyndarmáli Rósalíu? Carol hafði fengið verkja- stillandi sprautu og var svo- lítið dösuð þegar læknirinn Ioks lauk við að sauma sam- an sárið á höfðinu á henni. Ég held að bróðir þinn sé korninn, sagði Rae. Ég skal fara og sækja hann. Þið þekkist, er það ekki? spurði Carol syfjulega. Jú. Rae brosti hlýlega til hennar. Ertu búin að finna frænda þinn? Rustý sagði mér að hann væri horfinn. Nei, ekki ennþá, svaraði Rae alvarleg í bragði. En hann hlýtur að skila sér. Rustý hafði sent Fanný og vinahópinn heirn og var einn á biðstofunni þegar Rae kom og sótti hann. Er allt í lagi með hana? spurði hann kvíðinn. Rae brosti uppörvandi. Já, hún var heppin, það hefði getað farið verr. Hún var yfir sig hrædd þegar hún kom hingað. Því skal ég trúa. Ég skil ekkert í þessu. Carol er mjög örugg á skautasvellinu. Rae kom við peysuna hans. Hvað er þetta? spurði hún. Hann leit niður. Bara ein- hverjir blettir, svaraði hann. Þetta lítur út fyrir að vera 46 Vikan
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.