Vikan - 20.07.1999, Qupperneq 22

Texti: Þórunn Stefánsdóttir

I ■
i4\
Við grípum oft til lyga.
í tilfellum sem þessu
er engin ástæða til
þess að segja sannleikann.
Það er ekki heldur þess virði.
Þetta var nú bara dagdraum-
ur. Auðvitað hefðir þú getað
svarað sem svo að þú vildir
ekki segja honum um hvað
þú værir að hugsa eða þá að
honum kæmi það ekki við!
En með því hefðir þú skapað
óþarfa leiðindi.
Lífið er fullt af svona sak-
lausum lygum. Við lítum
ekki einu sinni svo á að við
séum að skrökva. En lygar
eru svo margt annað en með-
vituð ósannindi. Við komum
okkur hjá því að segja sann-
leikann með því að draga
undan, hagræða sannleikan-
um, þykjast, þegja og eiga
leyndarmál. Þykjast vera
eitthvað annað en við erum.
Þetta fullyrðir Herriet Gold-
hor Lerner í bókinni „Kvinn-
ens sannheter og lögner".
Um hvað
ertu að
hugsa?
spyr eigin-
maðurinn
þig. Um hvað
eg eigi að
hafa i
kvöldmatinn,
svarar bú
að bragoi.
En sannleik-
urinn er sá
að þig var
að dreyma
villta
erótíska
dagdrauma
Íum þig og
hrmann
inn.
Lygar geta komið
sér vel
I bókinni segir Harriet
meðal annars frá konunni
sem hafði minnimáttar-
kennd út af því að hún hafði
stór, lafandi brjóst. Hún hélt
handleggjunum alltaf þétt
upp að líkmanum þegar hún
naut ásta með manninum
sínum. Hún var hrædd um
að honum þætti stór brjóstin
fráhrindandi. Þetta virðist
nú ósköp saklaust, en Harri-
et segir konuna óheiðarlega
við sjálfa sig. Hún sendi lík-
ama sínum röng skilaboð og
undir þeirn kringumstæðum
sé erfitt að slaka á og njóta
kynlífsins. Og hvernig getur
hún ætlast til þess að eiga
gott og náið samband við
maka sinn ef hún þorir ekki
að segja honum frá tilfinn-
ingum sínum og veikleikum?
Harriet segir allt laumuspil
vera hættulegt. Það kemst
upp í þægilegan vana að hag-
ræða sannleikanum og leyna
hlutunum og að lokum hætt-
um við að greina á milli
sannleikans og lyganna. Það
er vandi að ljúga og vera
sannfærandi. Sú hætta er
alltaf fyrir hendi að allt kom-
ist upp. Það getur haft alvar-
legar afleiðingar og skapað
trúnaðarbrest milli hjóna. Ef
hún skrökvar um svona smá-
ræði á hún örugglega auð-
velt með að skrökva því sem
meira máli skiptir, hugsar
eiginmaðurinn.
Sænsk könnun leiddi í ljós
að karlmenn skrökva oftar
en konur. Þeir voru spurðir
að því hvort þeir ættu auð-
velt með að ljúga sig út úr
hlutunum án þess að fá sam-
viskubit. 71% karlmanna á
aldrinum 18-25 ára svöruðu
játandi og 56% kvenna.
Ef til vill þora karlarnir
frekar að viðurkenna
lygarnar. Harriet segir okk-
ur konurnar orðnar svo van-
ar því að hagræða sannleik-
anum að við tökum því sem
22 Vikan