Vikan - 20.07.1999, Blaðsíða 23

sjálfsögðum hlut. Konur
„skrökva“ ekki, þær „láta
sem“ til þess að auðvelda
sér lífið í veröld sem ennþá
er meira og minna stjórnað
af körlum.
Að gera sér upp
fullnægingu
Algengasta blekking
kvenna er að gera sér upp
fullnægingu og láta sem þær
njóti kynlífsins betur en þær
gera í raun og veru. Konur
beita þessu stundum fyrir sig
til þess að „kaupa“ sér ást.
Þær hugsa sem svo að ef þær
sýni kynlífinu ekki áhuga
geti þær átt á hættu að eigin-
maðurinn yfirgefi þær og
finni sér konu sem kann bet-
ur að meta hæfni hans í
rúminu.
En fyrst og fremst leika
konur þennan leik til þess
að leyfa eiginmanninum að
standa í þeirri trú að hann sé
hinn fullkomni elskhugi.
Þegar við gerum okkur upp
fullnæginu erum við trúar
gömlu goðsögninni um að
konur fái meiri ánægju út úr
því að fullnægja eiginmann-
inum heldur en að fá full-
nægingu sjálfar. Við ljúgum
til þess að kynda undir
sjálfsálit eiginmannsins.
í sænskri könnun sögðu
27% kvennanna að þær hafi
„af og til“ gert sér upp full-
nægingu. Helmingurinn
hafði stundum samfarir „til
þess að halda friðinn." Við
borgum þann frið dýru
verði. Við svíkjum líkama
okkar og kynhvöt. Ef við
leikum þessa leiki nógu oft
og lengi getur farið sem svo
að við missum alla löngun til
þess að lifa kynlífi.
Afsakanir og hvítar
lygar
Það má skrökva á marga
vegu. Algengast er að grípa
til afsakana til þess að
bjarga andlitinu. T.d. þegar
við höfum gleymt að gera
eitthvað, komum of seint í
vinnuna eða getum ekki
hugsað okkur að fara í boð
til Siggu frænku. Oft er auð-
velt að sjá í gegnum þessar
lygar en báðir aðilar láta
sem ekkert sé.
Hvít lygi er náskyld þess-
um afsökunum. „Segðu að
ég sé ekki heirna" kallar þú
þegar síminn hringir meðan
þú ert að horfa á spennandi
þátt í sjónvarpinu. Margir
beita þessum hvítu lygum að
ástæðulausu vegna þess að
þeir átta sig ekki á því að
allir eiga rétt á því að setja
sín takmörk.
Þögn getur líka verið ein
aðferðin til þess að skrökva.
Við látum hinn aðilann
meðvitað hafa ranghug-
myndir um okkur og sann-
færum okkur um að sann-
leikurinn sé okkar einkamál:
Maður á jú rétt á sínu einka-
lífi! Og auðvitað eigum við
það. Þú þarft ekki að segja
nágrannanum að þú haldir
handleggjunum þétt upp að
líkama þínum þegar þú sef-
ur hjá manninum þínum. En
ef þú segir honum ekki frá
því hvernig þér líður er það
ekki lengur þitt einkamál.
Þá er það orðið að leyndar-
máli sem getur haft slæmar
afleiðingar fyrir samband
ykkar.
Framhjáhald er enn eitt
dæmið. Það er kannski ekki
beint hægt að segja að það
sé lygi ef þú þegir yfir því að
þú haldir við annan mann.
Eiginmaður þinn hefur ein-
faldlega aldrei spurt þig að
því. Þú þegir og telur sjálfri
þér trú um að framhjáhaldið
skaði ekki svo framarlega
sem maðurinn þinn viti ekki
sannleikann. Með þessu lýg-
ur þú meira að segja að
sjálfri þér. í nánu sambandi
finnur hinn aðilinn strax
þegar eitthvað er ekki eins
og það á að vera. Hann
skynjar ótal smáatriði sem
benda til þess. Og það er
fátt meira slítandi en grunur
og óvissa. Og hvað gerir þú
þegar eiginmaðurinn tekur í
sig kjark og spyr þig beint út
hvort þú haldir fram hjá
honum? Þú neitar því
blákalt, vegna þess að þú ert
hrædd við afleiðingarnar ef
þú segir honum sannleik-
ann.
Þögn og lygar
Ef til vill ert þú í vafa um
tilfinningar þínar. Viltu eiga
það á hættu að maðurinn
þinn skilji við þig? Hvað ef
þetta með hinn manninn er
bara smáskot sem gengur
yfir. Ef þú segir maka þínum
sannleikann setur hann þér
kannski úrslitakosti og þú
átt á hættu að missa þann
sem þú í rauninni elskar.
Þú tjáir þig heldur ekki
um tilfinningar þínar þegar
þér finnst ástríðan slokknuð
í hjónabandinu. Hvers
vegna ættir þú að vera að
því þegar öllu er lokið hvort
sem er?
Með þögninni eða lyginni
skapar þú bil á milli ykkar
sem getur verið erfitt að
brúa. Það eru tvöföld svik
að halda framhjá manninum
sínum og sverja svo að það
sé ímyndun í honum. Það
getur haft hræðilegar afleið-
ingar fyrir ykkur bæði ef
hann seinna meir kemst að
hinu sanna. Þú hefur ekki
aðeins farið á bak við hann,
þú hefur líka logið að hon-
um. Það er miklu erfiðara
að vinna úr þeim aðstæðum
en ef þú hefðir sagt honum
hreint út að þú hafir verið
honum ótrú.
Sannleikur í hæfilegum
skömmtum
Margir nota sannleikann
til þess að berja á fólki. For-
pokað fólk er iðið við að
gagnrýna aðra og benda á
vankanta þeirra. Stundum
hikar það ekki við að troða
fólki um tær og notfæra sér
vináttu þess. Það er ekki
auðvelt að vera heiðarlegur
gagnvart þannig fólki. Hver
þorir að treysta þeim sem
túlkar allt á versta veg og
notar það gegn manni?
Rifrildi eru ekki vænleg
leið til árangurs ef þú vilt
bæta samskiptin við ein-
hvern. Það hefur engan til-
gang að rífast við mömmu
þína og segja henni hvað þér
finnst óþolandi hvernig hún
ráðkast með fólk. Hún fer
að öllum líkindum í vörn og
þú reiðist henni fyrir að vilja
ekki viðurkenna sannleik-
ann. Staðreyndin er sú, að
hennar sannleikur þarf ekki
endilega að vera sá sami og
þinn sannleikur. Ef þú vilt
komast að sannleikanum
um sjálfa þig og aðra krefst
það mikillar næmni. Reyndu
að komast að sannleikanum
um þá sem þú átt eitthvað
vantalað við. Spurðu
mömmu þína um æskuár
hennar og uppeldi. Veldu
rétta tímann, hlustaðu á
hana, reyndu að ná betra
sambandi við hana og skilja
hana betur.
Um sannleikann gilda
sömu lögmál og um allt ann-
að í henni veröld. Heiðar-
leiki og raunveruleikaskynj-
un fæst ekki með því að af-
hjúpa dramatísk leyndarmál
heldur með því að þora að
vera við sjálf. Með því að
vera heiðarleg og horfast í
augu við sannleikann.