Vikan - 30.07.1999, Síða 12

k v e n n a
A I k ó h ó I i s
)
i
George McGovern og dóttir hans Terry en hún dó af völdum
drykkjunnar.
barn bæði af hálfu foreldra
þeirra og hinna systkinanna.
Susan þótti erfitt að hlusta á
þetta látlausa kvein enda
fannst henni sjálfri hún eiga
ágæta fjölskyldu og geta ver-
ið á allan hátt sátt við hana.
Susan taldi sig hafa fullorðn-
ast og tekið ábyrgð á eigin
lífi um leið og hún flutti að
heiman og hún áleit að reiði
yfir því sem betur mátti fara
í barnæskunni tilheyrði um-
róti unglingsáranna. Hún
sagði föður sínum að hún
teldi að systir hennar hefði
aldrei að öllu leyti full-
orðnast. Terry væri enn ung-
lingur að mörgu leyti.
Drykkja og lyfjanotkun ung-
lingsáranna hefði stöðvað
þroska hennar á þann hátt
að hún væri stöðugt háð
áliti, stuðningi og viður-
kenningu annarra.
Víða í bókinni eru út-
drættir úr dagbókum og öðr-
um skrifum Terryar. Sektar-
kenndin yfir að geta ekki
hætt að drekka og þeim
sársauka sem hún veit að
hún veldur sínum nánustu er
yfirþyrmandi í flestum orð-
um hennar. A stundum er
hún bjartsýn um að hún nái
bata og geti tekið við og
búið litlu stelpunum sínum
heimili. Þessir kaflar eru
ákaflega átakanlegir ekki
hvað síst í ljósi þess hvaða
örlög biðu hennar.
Betri er slæm móðir en
engin
Margar konur sem mis-
nota áfengi þjást af sterkri
sektarkennd vegna fjöl-
skyldunnar og barnanna.
Þær eru meðvitaðar um að
þær séu að bregðast hlut-
verki sínu sem konur og
mæður. I þjóðfélaginu eru
almennt ríkjandi þau við-
horf að konan eigi að skapa
heimilishamingjuna, öryggið
og hlýjuna. Þeim finnst þær
því misheppnaðar mann-
eskjur vegna þess að þær
valda ekki þessu hlutverki
sínu. Ungur maður sem ólst
að hluta til upp hjá móður
sem var drykkjukona lítur
um öxl til æsku sinnar og
segir: „Mamma var alltaf
m i
blíð og góð við okkur
krakkana hversu drukkin
sem hún varð. Við vissum
það öll að henni þótti vænt
um okkur þrátt fyrir
drykkjuköstin. Eftir að við
urðum fullorðin höfum við
lært að skilja sjúkdóm henn-
ar og eigum því auðveldara
með að fyrirgefa henni veik-
lyndið. Eg var tekinn af
mömmu níu ára og ólst að
hluta til upp á fósturheimil-
um. Það get ég ekki fyrirgef-
ið. Seinna fékk ég inni hjá
afa og ömmu og gat þá um-
gengist mömmu þegar hún
var þurr.“
Halldóra Jónasdóttir, ráð-
gjafi á Göngudeild SÁÁ,
segir það staðreynd að við-
horfið til drykkjukvenna sé
mun neikvæðara en til karla.
„Þótt karlmaður sjáist
drukkinn er aldrei spurt
hvar börnin hans séu, sjáist
til konu í sama ásigkomulagi
er það yfirleitt fyrsta spurn-
ingin. Konur drekka að
sumu leyti öðruvísi en karl-
menn. Þær eru meira með
þetta inni á heimilunum en
þó finnst mér það hafa
breyst undanfarin ár. Það er
svo mikil skömm tengd
drykkju kvenna í því um-
hverfi sem við lifum og
hrærumst í. Ábyrgðin á
börnunum er þeirra og þær
eru mjög meðvitaðar um að
þær eru að bregðast, séu
ekki nógu góðar.
Konur svara meðferð ekk-
ert síður en karlmenn og ná
sér yfirleitt mjög vel. Hjá
SÁÁ er veitt sérstök
kvennameðferð. Þær fara
inn í kvennahópa á Vogi og í
framhaldsmeðferð á Vík þar
sem eru bara konur. Síðan
koma þær tvisvar í viku
fyrstu tvo mánuðina í hóp-
meðferð á Göngudeild SÁÁ
og einu sinni í viku eftir það
í heilt ár.“
Sjálfri sér verst
Terry McGovern átti, líkt
og aðrir alkóhólistar til
margra ára, fáar eigur. Það
litla sem hún átti voru minn-
ingabrot úr eigin bernsku og
minjagripir frá því að dætur
hennar voru litlar. í hvert
sinn sem hún féll og missti
íverustað sinn vegna
drykkju gekk hún vandlega
frá þessum eigum og kom
þeim í geymslu. Líkaminn
var smátt og smátt að gefa
sig en faðir hennar segisl
ekki sjá eftir að hafa greitt
fyrir ótal áfengismeðferðir
dóttir sinnar. Hann geri sér
fulla grein fyrir að sá tími
sem hún var edrú hafi lengt
líf hennar því á meðan
! fengu illa farin líffærin tíma
til að jafna sig örlítið. Hann
og kona hans létu aldrei
hvarfla að sér að setja nein
skilyrði fyrir því að greiða
enn eina meðferð fyrir dótt-
ur sína.
Hún var alvarlega þung-
lynd og þrátt fyrir að hún
þráði ekkert heitar en að
læknast og lifa án áfengis
átti hún ákaflega erfitt með
að horfast í augu við lífið
allsgáð. Þunglyndið yfir fyrri
mistökum og efiðleikum í
samskiptum við sína nán-
ustu náði fljótt tökum á
henni. í dagbók sinni lýsir
Terry því hversu illa hún
hafi farið með líf sitt og spyr
hver geti elskað konu sem
hafi klúðrað öllu. Lokaorðin
eru hennar: „Drykkjan kann
að vera orsök vandans en
hún getur ekki verið eins
slærn og kvalir þess að vera
allsgáð. Hugsanlega mun
drykkjan drepa mig, og ég
vil ekki deyja, en ef ég
drekk ekki er lífið óbærilegt.
Leyfið mér að fá enn einn
drykk svo ég sleppi úr víti
þótt ekki sé nema einn dag.
12 Vikan