Vikan - 30.07.1999, Síða 14

Texti og myndir: Ari Haröarson
margir íslenskir kórar
fara í „velheppnaða
söngferð“ út í heim og
við laumuðumst því
með í eina slíka ferð til
að kanna sannleiksgildi
slíkra sagna. Verkefnið
fékk vinnuheitið „fluga
á vegg“ og niðurstöð-
urnar eru birtar hér.
Skólakór Kársness úr
Kópavogi er einn þess-
ara kóra og við brugð-
um okkur með honum
til Þýskalands, Austur-
ríkis og Tékklands.
Mörgum leist illa á
kassa merktan „æf-
ingaflug" sem stóð
við innganginn í flugvélina enda
áttu víst þrotlausar æfingar að
vera að baki og alvaran tekin
við. Flugið fór hins vegar á
besta veg ef marka má ummæli
flugþjóna og flugfreyja, sem
höfðu að sögn aldrei upplifað
rólegra flug til Frankfurt. Við
tók svo löng keyrsla í tveggja
hæða rútu sem átti að verða
heimili 55 barna, 6 fararstjóra,
einnar flugu, bílstjóra, kór-
stjóra, og undirleikara næstu 10
daga . Af mörgum kostum
þessa rútuheimilis þótlu sjón-
varpstækin og græjurnar „cool“
hjá þeim yngri en salerni, vask-
ur og kæliskápar höfðuðu, ein-
hverra hluta vegna meira, til
fararstjóranna.
Eftir nokkurra stunda
keyrslu um smábæi í Þýskalandi
hafði skoðun þeirra eldri fengið
nokkurn hljómgrunn og enn-
fremur sú kenning að ef kórn-
um gengi illa að syngja gætum
við alltaf opnað skiltagerð og
merkingaþjónustu, því í þeim
efnum virtist óplægður akur
hér. Að lokum fannst þó hið
rómaða Fjallahótel sem alla
hafði dreymt um með
„schnitzel" og „sauerkraut" og
undarlegt nokk, íslenskum hest-
urn í túni. Þar kann fólk að láta
manni líða eins og heima hjá
sér. Þetta heita gula á himnin-
um vakti líka gamlar endur-
minningar hjá þeim elstu í
hópnum og gamalt sælubros tók
sig upp.
Að syngja er það sem kórar
gera best og annan dag ferðar-
innar söng kórinn fyrir fullu
húsi í gömlu safnaðarheimili og
kirkju í Amberg. Þjóðverjar,
sem þykja jafnan kröfuharðir
tónlistarunnendur, grétu bæði
og hiógu, yfir sig hrifnir af
„þessum fríða hópi með
englaraddirnar". Því fór svo að
lokaþáttur tónleikanna var
fluttur úr safnaðarheimilinu yfir
í kirkjuna þar sem alla jafna
eingöngu er flutt Iofgjörð
drottni. Ekki fylgdu neinar
kvaðir um kirkjulega tóniist
þessum óvænta flutningi enda
„er allur slíkur englasöngur
Guði þóknanlegur" svo vitnað
sé í safnaðarstjórn. Ef einhver
heldur að þar með hafi lokið
tónleikum dagsins, þá er langur
vegur frá þvf. Á útitorgi þar
sem broddborgarar Amberg
sátu við þjóðarfþrótt íbúa Bæj-
aralands (bjórdrykkju og pylsu-
át) tóku krakkarnir sig til og
héldu enn eina tónleika nú úti
undir berum himni. Er upp var
staðið var þorri borgarbúa
mættur, borgarstjórinn stundi
upp þakkarorðum milli ekka-
soga og afhenti minjagripi á
báða bóga. Enn eru óvirkjuð
vatnsföll failinna tára eldri
kvenna sem sátu við glugga sína
í kvöldsólinni og hiýddu á söng-
inn. Á þessu kvöldi vildu helst
allir gerast atvinnufarandsöngv-
arar og iifa á súkkulaði og öðru
góðgæti sem ringdi yfir mið-
borgina hvar sem kórinn fór.
En við sólarupprás næsta dag
var skyndilega kominn allt ann-
ar veruleiki. Töskur, tannburst-
ar og tandurhreinir kórbúning-
ar, allt á sínum stað í rútunni,
framundan var margra klukku-
stunda rútuferð til fyrirheitna
landsins, Tékklands, og tónleik-
ar þar síðdegis. Langur dagur
lagðist vel í hópinn og var ekki
að sjá að fjögurra tíma stopp
við landamærin hefði teljandi
áhrif á lífskraftinn hjá krökkun-
um. Hins vegar var rútunni of-
boðið og þurfti á startköplum
að halda. Fyrir þá sem hafa
gaman af gestaþrautum má
mæla með því að reyna að fá
lánaða startkapla þar sem ein-
göngu er töluð tékkneska.
Tékkland á sér ríka tónlistar-
hefð líkt og Þýskaland og sagan
segir að ef val stæði á milli þess
að börn fæddust með fullar
hendur af gulli eða með fiðlu
undir vanga þá væri síðari kost-
urinn aiitaf valinn í Tékklandi.
Strengjatríóið úr kórnum var
svona mátulega hrifið af þess-
um tíðindum, eins og þeim að
flestir sem á tónleika kórsins
kæmu spiluðu að lfkindum á
fiðlu eða selló nema hvort
tveggja væri.
En áfram með rannsóknina.
í bænum Rochycani fékk hóp-
urinn konunglegar móttökur
ungmennakórs, sem staðið
hafði í ströngu við undirbúning
stórveislu og tónleika sem
haldnir voru sameiginlega.
Þessi ungmenni höfðu beðið
komu okkar allan daginn enda
í slíkum húsum þurfa allir
kórar að fá að syngja einu
sinni á lífsleiðinni.
14 Vikan