Vikan - 30.07.1999, Síða 55

hringja strax í mömmu og
leggja til að systir mín yrði
send burtu yfir sumarið og að
hausti væri svo hægt að sjá til
hvort ástæða væri til að aðhaf-
ast meira.
Ég talaði við mömmu strax
þennan sama dag og þá sagð-
ist hún ætla að ræða alvarlega
við systur mína. Hún var samt
enn treg til að trúa að nokkur
alvara fylgdi daðri systur minn-
ar við tilvonandi mág sinn og
kvaðst treysta því að hún léti
hlutina ekki ganga of langt á
milli þeirra. Mamma sagði mér
svo síðar að hún hefði lagt hart
að systur minni að fá sér sum-
arvinnu úti á landi en hún verið
ailsendis ófáanleg til þess.
Um sumarið fór ég svo að
finna fyrir að ákveðin fjarlægð
var komin í samband mitt og
sambýlismanns míns. Hann
var oft utan við sig og leiður og
tók lítið undir þegar ég talaði
við hann. Við vorum hætt að
fara nokkuð saman og í stað
þess að ferðast mikið og
stunda ýmiss konar útivist í frí-
tíma okkar, eins og við höfðum
jafnan gert áður, sátum við oft-
ast heima. Hann lokaði sig
gjarnan af, sagðist þurfa að
vinna eða vilja lesa í friði ein-
hverja nýja, spennandi bók
sem honum hafði borist í hend-
ur. Ég lét hann lengi fara sínu
fram, en þegar komið var langt
fram á haust gekk ég á hann
og krafðist þess að fá að vita
hvað væri að. Hann sagðist þá
vera einmana og leiður hér.
Hann hefði ekki náð nema litl-
um tökum á málinu og hann
væri orðinn þreyttur á að vera
háður mér að ýmsu leyti varð-
andi samskipti við vinnufélaga
og aðra. Hann saknaði auk
þess Þýskalands og vildi flytja
út aftur.
Ég fagnaði þessu. Ef við
flytttum út væri hann ekki
stöðugt í návist systur minnar
og ég þyrfti alltént ekki að gera
mér rellu út af henni. Ég var
viss um að hann bæri engar
sambærilegar tilfinningar til
hennar og hún til hans en það
ergði mig að horfa á hana elt-
ast við kærasta minn. Ég tók
því vel í þetta og stakk upp á
að við færum strax að leita að
vinnu úti. Hann sagði mér þá
að hann væri búinn að fá vinnu
hjá fyrirtæki sem hann vann
hjá á námstímanum og væri á
leið út. Þar sem hann hafði að-
eins verið lausráðinn hjá fyrir-
tækinu hér heima þurfti hann
ekki að vinna af sér nema
stuttan uppsagnarfrest og gat
haldið fljótlega af stað.
Ég sagði honum að það væri
bara heppilegt, hann gæti þá
leitað að íbúð handa okkur og
undirbúið jarðveginn fyrir mig
áður en ég kæmi út. Hann fór
undan í flæmingi og svaraði
þessu litlu. Ég spurði hann þá
hreint út hvort hann ætlaðist
ekki til þess að ég kæmi líka
og hann sagðist þá vilja fá að
hugsa málið. Samband okkar
hefði verið stirt og erfitt lengi
og hann þyrfti tíma til að átta
sig á hvort það væri von um að
hægt væri að laga það. Ég vildi
ekkert við þennan stirðleika
kannast og gekk æ harðar eftir
að hann segði mér sannleik-
ann.
Að lokum viðurkenndi hann
að hafa átt í ástarsambandi við
systur mína frá því um mitt
sumarið. í útskriftarveislunni
hennar hefði hann gert sér
grein fyrir því að hann væri
orðinn ástfanginn af litlu systur
minni og lengi reynt að berjast
gegn þeirri tilfinningu. Hann
hefði síðan fallið í þá freistni að
hitta hana kvöld nokkurt á
heimili foreldra minna þegar
þau voru að heiman og þá var
ekki að sökum að spyrja. Hún
hafði boðið honum að koma og
gengið hart eftir því að þau
>>l
tf
m
Lesandi segirfrá
w-

gerðu upp sín mál. Hann hafði
talið sjálfum sér trú um að best
væri að leggja spilin á borðið
og eftir það yrði örugglega
auðveldara að ráða niðurlögum
þessara óæskilegu tilfinninga
en auðvitað endaði neyðar-
fundurinn í faðmlögum uppi í
rúmi.
Ég held að ég hafi aldrei
hana. Þegar aðrar konur tala
um að systur séu bestu vinkon-
ur sem hægt sé að eignast og
fjölskylduböndin þau sterkustu
sem hægt sé að hnýta yppi ég
öxlum. Svik hennar og undir-
ferli benda til að blóð sé sann-
arlega lítið þykkara en vatn í
hennar huga. Mamma bendir
mér oft á að hún hafi verið
Hún tók utan
um hálsinn á
kærasta mín-
um og kyssti
hannfyrir
allra augum
beint á
upplifað jafn hræðilegan sárs-
auka og þetta kvöld. Ég rak
hann á dyr og hann flutti á hót-
el því mamma neitaði að taka
hann inn á sitt heimili. Þá stóð
hún með mér þegar allt var
komið í óefni. Hann og systir
mín fluttu út til Þýskalands
stuttu síðar, giftu sig og eiga
tvö lítil börn í dag. Mamma og
pabbi voru þeim lengi reið en
eftir að barnabörnin fæddust
fyrirgaf mamma þeim og lagði
hart að mér að gera það sama.
Pabbi segir systur minni að
hegðun hennar í minn garð
hafi verið ófyrirgefanleg og
hann muni aldrei geta litið
framhjá því. Honum þyki hins
vegar vænt um þau bæði og
umgangist þau en hann muni
aldrei sætta sig við hvernig
hjónaband þeirra ertil komið.
Ég kynntist fyrir nokkru öðr-
um manni sem ég bý með í
dag og við erum mjög ánægð
saman. Systur mína hef ég
ekki hitt síðan og enn get ég
ekki hugsað mér að tala við
mjög ung og tilfinningar ung-
linga örar og heitar. Ég svara
þessu þannig að ég hafi líka
verið ung, ástfangin í fyrsta
sinn og svipt öllum mínum
framtíðardraumum í einu vet-
fangi af nánum meðlimi minnar
eigin fjölskyldu. Ég heyrði prest
einhvern tíma lýsa því yfir að
fyrirgefning gæfi frið í sál þess
sem fyrirgæfi og því stærri sem
glæpurinn væri þess meiri frið
væri að fá. Mér hefur að und-
anförnu fundist ég geta sætt
mig við og fyrirgefið það sem
hún gerði mér en ég held tæp-
lega að ég muni nokkurn tíma
hafa áhuga á að umgangast
hana eða líta á hana sem vin.
Steinarsdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni
meö okkur? Er eitthvaö
sem hefur haft mikil áhrif
á þig, jafnvel breytt lífi
þinu? Pér er velkomiö að
skrifa eöa hringja til okk-
ar. Viö gætum fyllstu
nafnleyndar.
Ili'iiiiilishin^iú cr: Vikan
- ,.l.ílsic\ ilslus;i^ii''. Scljiivcjiiir 2,
101 Kcjkjuvík,
NcUuii}>:' ik:iii@frmli.iv
55