Vikan - 17.08.1999, Page 2

Texti: Adda Steina Björnsdóttir
Undir fölsku fla
- um það sem ber að varast við landamæri.
Sem vanur heims-
hornaflakkari tel ég
mig geta gefið lesend-
um nokkur heilræði varð-
andi ferðlög. Hið fyrsta er
að deila aldrei við hermenn
og ekki munda myndavél
fyrir framan þá nema þeir
tilheyri lífverði dönsku
drottningarinnar og séu því
lögmæt fórnarlömb.
I öðru lagi eiga menn
aldrei að rífast við menn í
einkennisbúningum, sér-
staklega ekki á landamær-
um. Jafnvel kaskeytið eitt á
að nægja til að við pússum
rykið af allri okkar kurteisi
og þolinmæði, reynum að
brosa og bíða allan vanda
burt.
Við þurftum mikið á þess-
um dyggðum að halda á litl-
um, illa búnum flugvelli á
norður Indlandi þegar við
lentum þar á leið frá Nepal.
Þetta var um miðjan dag
og það var heitt í biðskýlinu
þar sem farangur var skoð-
aður og vegabréf stimpluð.
Loftkæling var engin en yfir
okkur snérist vifta hægt með
lágu suði. Nokkrar dagglað-
ar moskítóflugur svifu um
og leituðu bitfæris við langa
röð farþega sem ýttu far-
angrinunum á undan sér í
hvert sinn sem röðin hreyfð-
ist. Við Þórir vorum fram-
arlega í biðröðinni og héld-
um a
dýrmætum farangri: sjón-
varpstökuvél, upptökutæki
fyrir útvarp, lítilli ferðatölvu
og prentara auk venjulegra
myndavéla og bakpoka af
bókum um Indland og
Nepal, þjóðir, siði, menn-
ingu og trú.
Indverskir landamæra-
verðir eru þekktir fyrir ná-
kvæmni. Indland er
skrifræði og á sjálfsagt
heimsmet í notkun kalki-
pappírs því að menn fylla
helst engin form í færri afrit-
um en sex. Og rétt skal vera
rétt það fundum við oft.
Landamæraverðir gripu Þóri
t.d. einu sinni fyrir að
umskrifa nafn
sitt Thorir á
lendingarskjal-
inu. Hann hét
augljóslega ekki
Thorir fyrst vega-
bréfið sagði Þórir
en það nafn mátti
heldur ekki brúka
því að Þ er ekki til í
latneska stafrófinu
nema á íslandi og
þeim var alfarið
ókunnugt um þennan
staf. Svona kreppu leysir
maður helst með kurteisi og
gríðarlegri þolinmæði.
Verðirnir hafa nógan tíma
en ef við höfum meiri tíma
kemur að því að það er allra
hagur að leysa málið. Hið
sama gildir hiklaust þegar
menn lenda í að
sannfæra
landamæra-
verði um að víst
sé Island til, en
það er önnur
saga.
Stundum er
maður heppinn
og venjuleg forms-
atriði duga:
Vegabréf? Já.
Áritun til Indlands? Já
Tilgangur ferðar? Ferða-
maður
Eitthvað tollskylt? Nei.
Stundum er maður ekki
heppinn.
Á fyrrnefndum flugvelli á
norður Indlandi hittum við
fyrir ákaflega samviskusam-
an mann sem hafði yndi af
starfi sínu. Hann kannaði
innihald hverrar tösku og sí-
fellt stækkuðu augun eftir
því sem fleiri tæki komu upp
úr bakpokunum
Hann
velti
vöngum nokkra
stund, skoðaði tækin, áritun
okkar og nokkrar handbæk-
ur en tók svo til við að skrá
aftast í vegabréf Þóris hvert
einasta tæki allt frá sjón-
varpsvél og tölvu niður í
vasamyndavélina mína.
Ekki dugði tæki og tegund,
þessi samviskusami tollvörð-
ur leitaði uppi framleiðslu-
númer hvers tækis - amk. tíu
stafa tölu í hvert sinn, skráði
það og yfirfór. Eg horfði á
hann með brosi sem ég von-
aði að væri bæði skilnings-
ríkt og vingjarnlegt og Þórir
reyndi eftir megni að að-
stoða við númeraleitina og
koma f veg fyrir að vörður-
inn skrúfaði tækin í sundur í
ákafri leit sinni. Það hitnaði
stöðugt í skúrnum og eftir
því sem mollan jókst fund-
um við hvernig samferða-
mönnum okkar hitnaði að
sama skapi í hamsi.
Við höfðum staðið hátt í
klukkutíma við borðið hjá
tollverðinum samviskusama.
Eg brosti skilningsríkt, Þórir
hjálpaði, það sauð á sam-
ferðamönnunum. Aftasta
síðan í vegabréfi Þóris var
þéttskrifuð tölum og stöfum.
Það var komið að síð-
asta eyðublaði, skjali
sem um ókomna tíð
yrði varðveitt í hirsl-
um inversku toll-
þjónustunnar.
i Vörðurinn sam-
viskusami teygði
sig í tvö eyðublöð
og hóf að fylla
inn það fyrsta í
samræmi við
vegabréfin
okkar.
Hann fletti vegabréfi
Þóris og opnaði það þar sem
myndin blasir við. Efst á
síðunni andspænis myndinni
tók hann niður nafnið: Mr.
Blar/Blue. I mína skýrslu
skrifaði hann: Mrs.
Graen/Green.
Við störðum á hann fylla
út af nákvæmni skýrslur sem
höfðu augnlit okkar að yfir-
skrift. Áttum við að láta
hann vita? Samferðamenn-
irnir voru orðnir háværir,
svækjan óbærileg, allir þyrst-
ir. Við lokuðum töskunum
og hengdum á bak og herð-
ar. Mr. Blár/blue tók í hönd
Mrs. Græn/green og saman
leiddust þau í gegnum toll-
inn og inn í indverska lög-
sögu.
2 Vikan