Vikan - 25.01.2000, Qupperneq 26

Þórunn Stefánsdóttir þýddi. Teikning Pepe Otal.
Saga sem ef til vill
má draga lærdóm af!
Hún hugsaði oft
um orð mömmu
sinnar en það
var ekki alltaf
auðvelt að fara eftir þeim.
Það var oft freistandi að
falla fyrir aðdáuninni og
gullhömrunum. Auðveldara
að ganga beint í gildruna.
En í þetta sinn ætlaði hún
svo sannarlega að gæta sín.
Hún vissi hvað hún vildi.
Lífið hafði kennt henni sitt
af hverju. Hún var ákveðin í
því að endurtaka ekki sömu,
gömlu mistökin. „Einnar
nætur kynni'1, hljómar eitt-
hvað svo ömurlega. En lýs-
ingin er hárrétt. Einnar næt-
ur kynlíf og síðan ekki sög-
una meir.
Engar skuldbindingar,
engin loforð, ekki einu sinni
skipti á símanúmerum. Með
því má forðast niðurlæging-
una sem felst í því að sitja
heima og bíða þess að sím-
inn hringi. Raunsæislegt, en
óneitanlega svolítið leiðin-
legt líf. Ef hún átti að vera
alveg hreinskilin þá velti
hún því stundum fyrir sér
hvort einhver hefði hugsan-
lega hringt, þ.e.a.s. ef hann
hefði vitað símanúmerið
hennar. En svona vildi hún
hafa það.
Hvað var það nú aftur
sem hann hafði sagt? Að
hún væri hugguleg? Sæt?
Ekki við hana sjálfa heldur
sameiginlegan vin þeirra. Jú,
nú mundi hún það. Hann
hafði sagt: „Hún er ótrúlega
hugguleg." Hljómaði vel.
Kannski yrði þetta eitthvað
annað og meira.
„Gænu tiess að verða ekki ástfangin af ástinni," hafði mamma hennar sagt. Og hún
hafði hessi orð í huga. En mamma hennar hafði gleymt að vara hana við svolitlu öðru.
flllt í lagi að daðra
Á barnum kemst hún að
þeirrri niðurstöðu að sjálfur
sé hann ekkert sérstaklega
huggulegur. Hann er ekki sú
manngerð sem konur horfa
á oftar en einu sinni. Þau
sitja átta saman við borð og
hún virðir hann fyrir sér í
laumi. Nei, hann er svo
sannarlega ekkert augna-
konfekt. Samt getur hún
ekki hætt að horfa á hann.
Hárið er svo ljóst að það var
næstum því hvítt. Meira að
segja augnbrúnirnar eru
hvítar. Það glampar á þær
eins og silfur inni á rökkv-
uðum barnum. Andlitið er
þakið freknum. Varirnar eru
stórar og þykkar. Þær eru
líka mjúkar og hlýjar, en það
veit hún auðvitað ekki enn-
þá. Hann er mjög hávaxinn
og handleggirnir eru þaktir
hári. Hún elskar loðna
handleggi.
Hún þekkir lítið fólkið
sem situr við borðið en samt
finnst henni hún strax til-
heyra hópnum. Brandararn-
ir fljúga og hún hlær hátt og
mikið. Já, hún hlær allt
kvöldið. Er örugg með sig.
Veit að hún lítur vel út í
kvöld. Að hún er hugguleg.
En málið er ekki svona
einfalt. Hann er trúlofaður.
En það er ekki hennar
vandamál. Hún leggur ekki
lag sitt við menn sem til-
heyra öðrum konum. Hún
vill ekki verða til þess að
önnur kona upplifi það sem
hún upplifði. Að vera svikin
af þeim sem maður elskar.
Aldrei í lífinu.
En það er ekkert að því
að daðra svolítið. Innan
vissra marka. Hún hefur sett
sér ákveðin mörk. Eins og
gaddavírsgirðingu sem er
hættulegt að klifra yfir.
Mig langar bara að heyra
hann segja hað
Kærastan er ekki í bæn-
um. Hann er einn heima og
þau fara öll heim til hans
þegar barnum lokar. Hún
lítur forvitnum augum í
kringum sig og reynir að
komast að því hvaða mann
hann hefur að geyma.
Hvernig smekk hefur hann?
I hillunum eru margar plöt-
ur og diskar en fáar bækur.
Húsgögnin eru svo sem allt í
lagi en gardínurnar eru
hræðilegar. En hvað kemur
henni þetta við?
Andrúmloftið er afslapp-
að. Hann fer fram í eldhús
til þess að blanda í glösin.
Hún horfir á hann allan tím-
ann og velur sér sæti þar
sem hún í laumi getur fylgst
með hverri hreyfingu hans.
Hann horfir á hana, hlær og
spyr hvað megi bjóða henni
að drekka. Hann er eins og
sólargeisli í rökkvuðu her-
berginu. Skyldi enginn ann-
ar en hún taka eftir því?
Hann tekur sér góðan
tíma til þess að velja tónlist-
ina og hún verður undrandi
þegar fyrstu tónarnir hljóma
úr hátölurunum. Hvernig
veit hann að þetta er uppá-
halds lagið hennar?
Heitir bassatónarnir slá í
takt við heitan líkama henn-
ar. Hún er full löngunar og
þrár til hins forboðna. Hún
skammast sín og rjóð í kinn-
um sekkur hún lengra niður
í sófann.
Hún hefur það á tilfinn-
ingunni að það eigi eftir að
reynast henni erfitt að
kveðja hann. Hún sér
gaddavírsgirðinguna fjarlæg-
ast. Kannski er það víninu
um að kenna.
Nokkrir gestanna eru þeg-
ar farnir. Það er orðið áliðið
nóttu og erfitt að fá leigubíl.
Hún situr sem fastast meðan
gestirnir kveðja einn af öðr-
um. Hann hefur ekkert
minnst á að hún verði eftir.
Hún bara veit að hann ætl-
ast til þess og bíður þess að
heyra hann segja það. Að
hann staðfesti þessa tilfinn-
ingu hennar. Svo ætlar hún
að fara. Hana langar til þess
að heyra hann segjast bera
sömu tilfinningar til hennar.
Að hann girnist hana jafn
mikið og hún girnist hann.
I fyrstu ríkir þögn í íbúð-
inni eftir að þau eru orðin
ein. Svo segir hann henni
hvað hann er óhamingju-
samur. Að hann hafi alla tíð
dreymt um að hitta ein-
hverja eins og hana; hún sé
svarið við löngunum hans og
þrám, loksins hafi hann
fundið það sem hann hafi
alltaf leitað. Örlögin hafi
leitt þau saman. Hún situr
sem lömuð og hlustar og
hræðist alvöruna sem fylgir
orðunum. Veit að hún var á
bannsvæði.
Gaddavírsgirðingunni
skýtur upp fyrir sjónum
hennar á sama augnabliki og
26 Vikan