Vikan - 25.07.2000, Qupperneq 45

Þórunn StefánscLóttir þýddi
sé hamingjusöm fyrir þeirra
hönd!“ Græn augun skutu gneist-
um. Hann skyldi ekki halda að
hann gæti veitt fleira upp úr
henni.
„Ertu einhvers konar rann-
sóknarblaðamaður?" spurði hún
hæðnislega. Hún virti hann
gaumgæfilega fyrir sér. Kannski
hún hafi hitt naglann á höfuðið.
„Nei, Annie, ég er ekki blaða-
maður,“ sagði hann og skellihló.
„Hvað gerir þú? Þú hlýtur að
vinna við eitthvað?"
„Ég rek fyrirtæki."
„Hvers konar fyrirtæki?“
Hann yppti öxlum. „I augna-
blikinu skiptir það engu máli..."
„Þú ert ekki sá eini sem hefur
leyfi til þess að spyrja spurninga."
„Ég hef sama rétt og þú til að
koma mér hjá því að svara þeim,“
sagði hann stríðnislega. „Segðu
mér meira frá þessum umboðs-
manni ... Ég hef heyrt að hann
sé mjög myndarlegur og eftir því
sem mér skilst hefur hann meira
og minna stjórnað lífi þínu frá því
þú varst sautján ára. Er það satt
að hann hafi drottnað yfir þér; þú
hafir ekki mátt fara neitt án
fylgdar og hann hafi bókstaflega
lokað þig inni þegar þú varst ekki
að vinna?“
Annie trúði ekki sínum eigin
eyrum. „Auðvitað er það ekki
satt! Þetta eru hugarórar slúður-
blaðamannanna. Philip hefur
alltaf neitað þeim um viðtal við
mig og til þess að hefna sín hafa
þeir oftar en ekki spunnið upp ill-
gjarnar sögur. Það er einfaldlega
þannig sem þeir vinna.“
„Þú getur samt ekki neitað því
að hann breytti lífi þínu. Þú hlýt-
ur að hafa verið honum þakklát
og jafnvel verið svolítið skotin í
honum.“
„Kannski svolítið, fyrir langa-
löngu.“ Hún trúði því varla að
honum hefði tekist að veiða upp
úr henni sannleikann. Hún hafði
verið ákveðin í því að segja hon-
um ekki neitt. Hana hitaði í kinn-
arnar af reiði.
„Það var samt ekkert alvarlegt,
er það ekki rétt til getið?“ Hann
beið spenntur eftir svari. Það var
greinilegt að honum stóð ekki
sama.
Hún varð að koma honum í
skilning um að hún hefði aldrei
verið alvarlega ástfangin af Phil-
ip.
„Nei, það var ekkert alvarlegt.
Ég var bara svolítið veik fyrir
honum á tímabili, löngu áður en
hann byrjaði að vera með Dí.“
Marc kinkaði
kolli, eins og hann
hefði búist við þessu
svari.
„Og það var aldrei
neinn annar inni í
myndinni?"
Hún fann reiðina
blossa upp aftur. „Þú
gefst ekki upp?“
„Nei, aldrei."
Hann leit biðjandi á
hana og sagði
óstyrkri röddu:
„ Annie, ég verð að fá
að vita hvort ég hafi
verið eini elskhugi
þinn?“
„Hún tók andköf
af reiði. „Þú hefur
aldrei verið elskhugi
minn og munt aldrei
verða það!“
„Það er ekki rétt.
Ég var einu sinni
elskhugi þinn og það
líður ekki á löngu þar
til ég verð það aftur,”
sagði hann.
Hún gat ómögu-
lega skilið hvað hann
var að fara. Hún
roðnaði og sagði:
„Um hvað ertu eigin-
lega að tala? Þú hef-
ur aldrei verið elsk-
hugi minn! Ég hef
aldrei sofið hjá þér!“
„Ertu alveg viss?“
Það var spurn í aug-
um hans og aftur skaut upp koll-
inum óljós minning, einhvers
konar „déjá vu“, eða hvað það
er kallað. Eins og hún hefði áður
séð þetta bros og heyrt þessa
djúpu, ástríðufullu rödd áður.
Hún kyngdi og reyndi aftur að
beita reiðinni fyrir sig. „Viltu
hætta þessu! Þú græðir ekkert á
þessu! Það er ekkert að kollinum
á mér. Líf mitt hefur verið í ákaf-
lega föstum skorðum frá því ég
var sautján ára. Ég hef aldrei far-
ið neitt nema í félagsskap Phil
eða Dí. Ef ég hefði einhvern tíma
þjáðst af minnisleysi, þótt ekki
væri nema í nokkrar klukku-
stundir, hefðu þau sagt mér frá
því.“
„Annie, hlustaðu á mig ...“
sagði hann en hún greip reiðilega
fram í fyrir honum áður en hann
gat lokið því sem hann ætlaði að
segja.
„Nei, nú skalt þú hlusta á mig!
Ég skil satt að segja ekki hvað
vakir fyrir þér, en hvað svo sem
það er getur þú gleymt því. Ég
veit að ég hef aldrei séð þig áður
og þú hefur svo sannarlega aldrei
verið elskhugi minn.“
Skjálfhent hneppti hún skyrt-
unni að sér undir brennandi
augnaráði hans.
„Ég var einu sinni elskhugi
þinn og það líður ekki á löngu
áður en ég verð það aftur,“ end-
urtók hann.
Annie sneri sér að honum ör-
væntingarfull. „Þú ert margoft
búinn að segja að ég þurfi ekki að
hræðast þig, en hvernig get ég
treyst þér eftir þetta? Ég get ekki
einu sinni læst að mér. Og hvern-
ig get ég treyst því, eftir það sem
á undan er gengið, að þú komir
ekki hingað inn í nótt og takir
mig nauðuga?"
„Þér er óhætt að treysta mér,“
sagði hann. „Þú getur fært hús-
gögnin fyrir dyrnar ef þú treyst-
ir mér ekki. En þú hefur alls enga
Vikan 45