Vikan - 03.10.2000, Blaðsíða 25

Vikan
I *
Þej>ar liliO er yfir |iennan fríða hóp
■nætti lialda að valið væri inn í skól
ann eftir útliti. Lögrcghiiiciiiiirnii'
fræðast iim lugfræði, meðferð skof
vopna, sálfræði, vélritnn <>}• ís-
lensku svo látt eitt sé nefnt. Þeir fá
einni}> afar jjóða verkle}>a |>jálfun.
m
Þórður Halldórsson lögreglunemi
Frábær hópur
„Þetta nám er lúmskt erfitt
og kom mér á óvart,“ segir
Þórður Halldórsson lögreglu-
nemi. „Það þýðir ekki að fara
í þennan skóla og þykjast ætla
að læra síðustu tvær vikurn-
ar fyrir próf, það þarf að fylgj-
ast vel með allan tímann ef
maður ætlar að ná. Skólinn
er mjög fjölbreytilegur og
skemmtilegur," heldur hann
áfram. „Hópandinn er fínn og
við erum sem ein heild," bæt-
ir hann við. Þórður var í
starfsþjálfun hjá lögreglunni í
I olvuver Logregluskolans er vel buið tækjuni
og neniendur skólans fá góða oj> inikla kennslii
í tölvuvinnslu. Þá er stofan notuð allniikið til
kennslu á nániskeiðum í báðuiii deildiim.

inu, þar sem
hann var um
sex ára skeið,
lentum við stundum í því að
nágrannar okkar, sem urðu
vitni að æfingunum, hringdu í
lögregluna og sögðu að eitt-
hvað miður gott væri í gangi.
Þeir sáu kannski eitthvað sem
þeir héldu að væru slagsmál
og vissu auðvitað ekki að
þetta væru lögreglunemar í
verklegum æfingum. Nú
erum við flutt á Krókhálsinn,
þar sem aðstaðan er góð og
fer sífellt batnandi,“ segir
hann.
Gunnlaugur er mikill söng-
maður og söng með Kór
Langholtskirkju í nærri 30 ár
en hætti þar um síðustu ára-
mót. Hann hefur þýtt söng-
texta, m.a. síðari hluta Jóla-
óratóríunnar eftir Bach,
Blómið frá Amsterdam og
jólasálminn Nú ljóma aftur
ljósin skær, svo fátt eitt sé
nefnt. I frístundum þessa dag-
ana hefur hann aðstoðað vin
sinn og félaga, Eirík Hrein
Helgason barítonsöngvara og
yfirlögreglumann framhalds-
deildar skólans, við að koma
út geisladiski með íslenskum
einsöngslögum. Eitt lagið er
reyndar færeyskt og vitanlega
var það Gunnlaugur sem
þýddi textann yfir á íslensku.
Geisladiskurinn kemur út nú
í október en lög af honum eru
þó byrjuð að heyrast á gömlu
Gufunni.
Kópavogi í marga mánuði og
hafði nóg að gera þar. „Þetta
var mikil og góð reynsla,“
segir hann. „Þeir eru algjörir
eðalmenn lögreglumennirnir
í Kópavoginum og voru allir
tilbúnir að styðja við bakið á
mér í hverju sem við lentum
í. Ymis stór mál komu upp í
sumar og þjálfunin sem ég
fékk við að vinna við þau var
ómetanleg.“
Þótt Þórður lenti í erfiðum
málum gerðist einnig margt
skondið inn á milli. „Mér
fannst oft fyndið hvað menn
sögðu þegar ég tók þá fyrir of
hraðan akstur. Eg man ekki
allar afsakanirnar sem
ég heyrði en nokkrar
voru óborganlegar,“
segir hann brosandi. „Einn
sagðist vera svo slæmur í
maganum og væri að flýta sér
heim til að komast á salern-
ið, hann gæti reddað læknis-
vottorði upp á magaveikina.
Tveimur tímum síðar var
hann stoppaður aftur fyrir of
hraðan akstur og varð mjög
skömmustulegur á svipinn
þegar hann sá mig. Hann kom
ekki með neina afsökun í það
skiptið."
Verklega þjálfunin í skólan-
um er með fjölbreyttasta
móti. Þórður lenti í að leika
innbrotsþjóf nýlega og bekkj-
arfélagar hans áttu að reyna
að góma hann. „ Ég ætlaði að
stinga „lögreglumennina“ af,
eins og alvöruinnbrotsþjófur
myndi gera, og lék mjög sann-
færandi, það þarf nefnilega að
gera þetta almennilega. En
allt kom fyrir ekki, það var
ekki nokkur leið að sleppa frá
þessum þremur félögum mín-
um sem áttu að ná mér,“ seg-
ir Þórður hlæjandi.
Þórður vann í þrjú ár á mót-
tökudeild á Kleppsspítala og
segir það afar góðan grunn
fyrir lífið og ekki síður lög-
reglustarfið. Hann útskrifast
úr Lögregluskólanum um
áramótin og býst við að halda
áfram hjá lögreglunni í Kópa-
vogi eftir það, enda afar
ánægður þar.