Vikan


Vikan - 03.10.2000, Blaðsíða 58

Vikan - 03.10.2000, Blaðsíða 58
mtmmmnkUMMii Amma mín Rom í veg fyrir að ég kynntist föður mínum Fyrir rúmum tunugu árum vann ég á skrifstofu með ungri konu sem mér líkaði afar vel við. Hún var nokk- uð seintekin en með tím- anum urðum við hinir mestu mátar. Við tíeldum samtíandi fyrst eftir að við tíættum að vinna sam- an en síðan slitnaði tíað smatt og smátt eins og gengur og gerist. Gerður, eins og ég kýs að kalla hana, átti erfitt en um svipað leyti og leiðir okk- ar skiltíu var ioksins farið að birta til hjá henni. í eft- irfarandi frásögn breyti ég öllum nöfnum af tillits- semi við tía sem sem eiga tílut að máli. Mér finnst sagan eiga fullt erindi til lesenda Vikunnar bví hún sýnir fúlki að hað á aldrei að gefast upp og að hlut- irnir eru ott öðruvfsí en maður heidur. Hver er pabbi minnP Gerður vissi ekki annað um föður sinn en að hann væri bandarískur hermaður og héti Albert. Hann gegndi her- skyldu á íslandi og á þeim tíma kynntist hann mömmu Gerðar. Mamman vildi aldrei tala neitt um Albert við því að Gerður rauk út og tal- aði ekki við mömmu sína í marga mánuði. Arin liðu og við Gerður kynntumst báðar mönnum og fór- um að búa. Við það rofnuðu tengslin nokk- uð en ég hitti hana þó alltaf af og til. Hún Hún fékk tia snilldarhugmynd að fara á Hagstofuna og fá að sjá fæðingar- vottorðíð sitt. Henni til mikilla von- brigða kom í Ijos að móðir hennar hafði aldrei feðrað hana og dálkur- inn, har sem nafn föður hennar átti að standa, var auður. Gerði, enda komin með eig- inmann og fleiri börn. Stjúp- faðir Gerðar reyndist henni ágætlega og henni þótti vænt um hálfsystkini sín. Samt fannst henni hún vera utan- veltu í fjölskyldunni og í henni blundaði sú þrá að vita eitthvað meira um föður sinn. Mamma hennar sagði henni ekki einu sinni ættarnafn föð- ur hennar og í manntali stóð bara Gerður Albertsdóttir. Við Gerður vorum farnar að vinna saman þegar hún ákvað að fá þessi mál á hreint. Hún fékk þá snilldarhug- mynd að fara á Hagstofuna ogfáaðsjá fæðingarvottorð- ið sitt. Henni til mikilla von- brigða kom í ljós að móðir hennar hafði aldrei feðrað hana og dálkurinn, þar sem nafn föður hennar átti að standa, var auður. Gerður varð alveg brjáluð úr reiði út í mömmu sína og þær lentu í miklu rifrildi. Pví lauk með eignaðist son með manni sínum og allt lék í lyndi um tíma. Maðurinn var frem- ur drykkfelldur og að lokum gafst Gerður upp á hon- um og þau skildu. Gerður stóð því uppi ein og fékk enga hjálp frá fyrr- verandi manninum sín- um. Foreldrar hans, afi og amma stráksins, höfðu lít- inn áhuga á barnabarni sínu en sendu honum þó alltaf jóla- og afmælisgjafir. Sam- band Gerðar við móður sína var enn stirt eftir rifrildið og hún var ekki lengur jafn náin hálfsystkinum sínum og þeg- ar hún var yngri. Sonur Gerð- ar var fremur erfitt barn og átti einnig við veikindi að stríða fyrstu ár ævi sinnar. Þrátt fyrir basl og fátækt tókst henni að kaupa sér litla íbúð í Norðurmýrinni og líf henn- ar komst í fastari skorður. Hún vann mikið og notaði all- an frítíma sinn til að vera með syni sínum. Gerður lifði því fremur einmana- legu lífi í mörg ár. Þeg- ar hún var að nálgast þrítugt ákvað hún að sættast heilum sáttum við mömmu sína. ! Henni fannst alltaf leiðinlegt hvernig sam- band þeirra hafði þró- ast og ákvað að reyna að kippa því í lag. Hún vildi líka gera síðustu tilraunina til að fá upp- lýsingar um pabba sinn og síðan ætlaði hún aldrei að tala um hann framar við hana. Ótrúlegur sannleikur Gerður heimsótti mömmu sína þegar hún vissi að enginn annar var heima. Hún var einlæg Gerftur vissi ekki annaft 11111 föftur sinn en aft hann hcti Albert og heffti gegnt hcrskyldu á Keflavíkurflugvelli. við hana og sagðist vilja koma sambandi þeirra í betra horf. Hún bætti því við að sonur hennar, sem þá var orðinn tíu ára, saknaði þess að hitta ömmu sína ekki oftar. Mamma Gerðar var öll af vilja gerð að koma til móts við hana og þær gátu í fyrsta skipti talað saman um sam- bandið án þess að einhver leiðindi kæmu upp. Síðan beindi Gerður talinu að föð- ur sínum. Mamma hennar sagðist alla tíð hafa sagt henni 58 Vikan
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.