Vikan - 14.11.2000, Blaðsíða 2

mæl-
isgjöf-
inni-“ t
„Nei, nei.%
Ég þarf enga af- |
mælisgjöf. Ég fer '
ekki fram á neitt annað
en ást, virðingu og und-
irgefni,“ sagði bóndinn.
Konan snerist hratt á
hæli og sagði. „Bíddu, ég
verð enga stund."
endur verk-
smiðjunnar voru
mjög umhverfissinnaðirog voru
sífellt að benda starfsfólkinu á
hvernig mætti ganga betur um
náttúruna. Eitt af því sem var
gert til þess var að hengja upp
veggspjald þar sem sagt var frá
hversu lengi ýmsir hlutir væru
aðeyðast í náttúrunni. Áspjald-
inu stóð meðal annars:
Dagblöð - nokkrir mánuðir
Áldósir - 100 ár
Einn morguninn var búið að
bæta við neðan á spjaldið:
Launaávísun - tæplega sól-
arhringur.
Jón gamli var
að koma út veiðiferð og hafði
einstakt lag á að segja lygasög-
ur.
„Ég hafði gleymt beitunni „ Af hverju læðistu
heima svo ég fór að líta í kring- alltaf framhjá lyfjaskápn-
um mig þarna við vatnið. Sé ég um pabbi?"
þá ekki þröst með maðk í gogg- „ Til þess að vekja ekki
inum við hliðina á mér og ég svefntöflurnar, sonursæll."
ríf maðkinn út úr honum til að
nota í beitu. Ég vildi borga fyr- Fölur maður kemur inn
ir mig svo ég hellti smáskvettu á stofuna hjá sálfræðingn-
af viskíi upp í þröstinn og sett- um og lýsir margendurtekn-
ist svo við að dorga. um martröðum sínum fyrir
Stuttu seinna fann ég svo honum.
^ eitthvað strjúkast viðfótinn „Égkemalltaf aðsömu hurð-
á mér,- er þá ekki þröst- inni með áletruðu spjaldi og ég
urinn kominn aftur með ýti og ýti á hana en ég get
I þrjá maðka! alls ekki opnað. Ég fæ ijjl
I rosalega inni- H
* M Hjónin voru í lokunnarkennd og I
■ff |É|| sumarfríi er- mér líð-
lendis og allt í ur _ í
einu mundi
frúin að
það var rÆ~
afmæl- jfll^
isdagur Wl
bóndans og
fcpr" hún hafði
W/, $ ekki munað eftir ^
að kaupa handa
honum afmælisgjöf.
„Bíddu, bíddu!
hrópaði hún þegar
þau voru að ganga
út úr verslunar-
miðstöðinni.“Ég
verð aðfara inn aft-
ur, ég gleymdi af-
Guð var nýbúinn að
gera Evu af rifbeininu
og þeir Adam voru að
ræða um hana.
„Af hverju hafðirðu
hana svona fal-
lega?“ spurði
Adam.
„Til þess að
þú yrðir hrifinn
af henni.“ svar- "HL
aði guð.
„En af hverju er
hún svona góð?“
spurði Adam.
„Til þess að þú
myndir elska hana."
svaraði guð.
„ En af hverju er
hún svona vitlaus?"
spurði Adam.
„Til þess að hún
geti elskað þig. “
svaraði guð.
hræðilega."
„ Manstu nokkuð þegar þú
vaknar hvaðstendurá spjaldinu
á hurðinni?"
„Já, já. Þaðstendur „Togið“.“
Vikan