Vikan - 14.11.2000, Síða 14

Texti: Þórunn S t e f á n s d ó 11 i r
Myndir: Gunnar Gunnarsson
KVENTÖSKUR
Það er ekki laust við að það komi sér-
stakur vandlætingarsvipur á karlmenn
þegar kventöskur ber á góma. Karlar
stæra sig af því að hafa vit á því að
burðast ekki með aðra hluti en þá sem
flokka megi undir nauðsynjar og hægt
sé að stinga í vasann. Konur aftur á
móti burðist með einhvers konar
heimilisútibú með hanka.
ir^^j
Vísindamaður einn líkir gjarnan
tösku eiginkonu sinnar við svart-
holin i himingeimnum. Eins og
við vitum einkennast þau af því
að það sem einu sinni sogast inn í þau
kemst aldrei þaðan aftur. Hann segir það
líka verðugt verkefni fyrir vísindin að
rannsaka hvernig standi á því að þessir
sakleysislegu hlutir úr lakki og leðri, sem
eina mínútuna hangi fisléttir yfir öxl eig-
andans, geti á svipstundu breyst í blý-
þunga byrði í höndum viðkomandi.
Einnig segir hann fróðlegt að vita hvern-
ig hægt sé að koma búslóð þriggja manna
fjölskyldu fyrir í tösku sem ekki sé stærri
en umslag.
Það er rétt að við konurnar förum helst
ekki út af heimilinu nema með míníút-
gáfu af búslóðinni meðferðis. Töskurnar
okkar eru nokkurs konar sambland af
skrifstofu, bókasafni, snyrtistofu og mat-
arbúri, hálfgerðir töfrapokar sem gera
okkur kleift að hefja nýtt líf á næsta götu-
horni ef svo ber undir. Við vitum nefni-
lega að heiminum er stjórnað af körlum
og hann einkennist þess vegna af ringul-
reið og hálfgerðu stjórnleysi. Töskurnar
okkar eru vörn gegn vá og hugsanlegum
uppákomum af öllu tagi.
Til þess að sanna það fengum við tvær
konur til þess að leyfa okkur að kíkja i
töfrapokann sinn og ákváðum í leiðinni
að fletta ofan af því í eitt skipti fyrir öll
að karlar lumi ekki síður á ýmsum óþarfa
í virðulegum stresstöskunum.
Innihald:
Vasaútvarp
Tveir pennar
Labello vara-
salvi
Dagbók
Mappa
RÚV starfs-
mannaskírteini
Sólgleraugu
Tveir geisla-
diskar
Myndir
Tempo papp-
írsþurrkur
Snyrtitaska
Seðlaveski
Litapakki
GSM-sími
Hrafnhildur:
„I töskunni
er að finna
allt sem ég
þarf til þess
að komast í
gegnum
daginn.“
14 Vikan
Taskan hennar Hrafnhildar Hall-
dórsdóttur, dagskrárgerðarmannsá
Rás2, ersannkallaður kvennasómi.
Þar leynist sitt litið af hverju en
samt er þar sárafátt sem stingur í
stúf við allt hitt eða telst vera al-
gjör óþarfi. ,,Fyrst ber að telja litla
útvarpið mitt. Ég hlusta mikið á
útvarp, hvort sem ég er í leikfimi
eða einhvers staðar úti í bæ. Út-
varpið er hlutur sem ég get ekki
án verið, ég verð að fylgjast með
og vita hvað er í fréttum. í dag er
ég bara með tvo penna í töskunni,
það er mjög pent, yfirleitt leynast
þar miklu fleiri. Labello er
ómissandi fyrir varirnar og engin
sómakær kona getur án Tempo
pappírsþurrknanna verið. Dagbók-
in er fastur förunautur og það sama
má segja um bláu möppuna. (
henni geymi ég pappíra sem tengj-
ast útsendingu næsta dags. Mér
finnst mikið öryggisatriði að hafa
hana í töskunni og mér líður illa ef
hún er ekki með. Hér leynist svo
líka hið stórglæsilega RÚV skírteini,
enginn kemst inn í Útvarpshúsið án
þess. ( gleraugnahulstrinu eru sól-
gleraugun mín, hér er líka gems-
inn ómissandi, myndir sem ég var
að ná í úr framköllun í síðustu viku
og eru hér ennþá, einhverra
hluta vegna, snyrtitaska,
seðlaveski og litapakki. Ég
var úti að borða með fjöl-
skyldunni um daginn og
dætrum mínum voru gefnir
þessir litir. Ég hef ekki enn-
þá tekið þá upp úr töskunni
og afhent dætrum mínum
þá formlega.
Það er algjör tilviljun að
geisladiskarnir tveir skuli
vera í töskunni. ,,Þeir voru
að koma út og annar þeirra,
Algjör sveppur, hefur alltaf
verið I sérstöku uppáhaldi
hjá mér. I tilefni þess að það
var verið að endurútgefa
hann ætla ég að reyna að
góma Gísla Rúnar í viðtal
hjá okkur í morgunútvarp-
inu. Þess vegna ætla ég að
hlusta á diskinn og rifja upp
gömul kynni af lögunum."
Hrafnhildur viðurkennir
að hún sé alltaf með mjög
mikið dót í töskunni. ,,Það
fylgir því alveg sérstök ör-
yggistilfinning. Ég fúnkera
ekki nema hafa þetta allt nálægt
mér. í töskunni er að finna allt sem
ég þarf til þess að komast ( gegn-
um daginn. Innihald hennar gerir
mér kleift að ráða við allar mögu-
legar og ómögulegar aðstæður. Við
konurnar erum svoforsjálar. Égget
sagt þér sem dæmi að vinkona mín
ein, sem er komin með uppkomin
börn, er ennþá með snuð í töskunni
sinni. Það er aftur á móti allt ann-
að uppi á teningnum þegar ég fer
út að skemmta mér. Þá sleppi ég
því yfirleitt að taka með mértösku.
Ef ég gerði það myndi ég taka allt
of mikið með mér, þannig að ég
sting bara varalitnum í vasann. Hjá
mér er ýmist í ökkla eða eyra."
Hrafnhildur viðurkennir að hún
sé ekki mjög dugleg við að taka til
í töskunni. ,,Það er ekki fyrr en
taskan er orðin ansi þung sem ég
feraðtaka upp úr henni. En þá man
ég reyndar alltaf eftir einhverju sem
þyrfti endilega að vera í henni
þannig að hún er yfirleitt jafnþung
eftir sem áður. Ég á ekki margar
töskur og legg ekkert upp úr merkj-
um eða slíku. Ég keypti þessa tösku
í London, hún hentar mér vel, task-
an mín þarf að vera í stærri kant-
inum og þola vel veður og vinda.“