Vikan - 28.11.2000, Qupperneq 47

ættum að skreppa saman í frí
strax eftir ballið. Ég veit að þú
verður mjög hissa þegar þú sérð
búninginn minn. Því get ég lof-
að.“
,,Það er ég líka viss um,“
sagði Jónatan og tók um hend-
urnar á Ingibjörgu. Fimm dag-
ar. Hann yrði að halda Evu niðri
næstu fimm daga og svo ætl-
aði hann að láta sig hverfa og
sinna eiginkonu sinni. Nú yrði
hann að fara að leita sér að
grímubúningi.
Næsta dag snæddi hann há-
degisverð með Ingibjörgu og
það var langt síðan að þau höfðu
átt jafnnotalega stund saman.
Þegar hann kom aftur á skrif-
stofuna tók einkaritarinn hans
kuldalega á móti honum.
,,Hún hringdi aftur, þessi
stúlka úr sértrúarsöfnuðinum,"
sagði ritarinn og það vottaði fyr-
ir forvitni í röddinni.
,,Ég sagði henni að þú værir
úti í hádegismat, ásamt eigin-
konu þinni, og þá byrjaði hún að
öskra á mig og láta öllum illum
látum."
Jónatan fann hvernig hann
skalf innra með sér. Auðvitað
var ritarinn búinn að uppgötva
tengslin á milli þeirra.
,,Þessi stúlka hlýtur að vera
geðveik," sagði hann þegar
hann gekk fram hjá ritaranum
og inn á skrifstofuna sína.
Þegar hann var búinn að loka
hurðinni á eftir sér, seig hann
niður í stólinn og lokaði aug-
unum. Ef hann bara gæti bætt
fyrir gjörðir sínar. Hvað gæti
hann gert til að losa sigvið Evu?
Af hverju fór hann að flækja líf
sitt svona? Það er greinilega
stutt á milli paradísar og hel-
vítis, hugsaði hann með sér.
Hann ákvað að hringja til henn-
ar áður en hún myndi hringja á
skrifstofuna eina ferðina enn.
Hann ætlaði að lofa að líta inn
til hennará leiðinni heim. Hann
gat alveg ímyndað sér hvað Eva
myndi segja við hann. Hann
heyrði rödd hennar hljóma inni
í höfðinu á sér.
Mikið úrval af búta-
saums- og föndur-
efnum, bókum, snið-
um og aukahlutum
fyrir bútasaum og
dúkkugerð.
Bjóðum einnig sniðugar jólagjafir fyrir
bútasaums- og fönduráhugarólk.
Lítið á úrvalið
www.bot.is
„Þetta
gengur
ekki
svona, Jónatan
Sérðu ekki sjá
þig í réttu Ijósi? Rit-
arinn þinn sagði að þú værir úti
að borða með Ingibjörgu. Hún
notar þig eins og þræl en ég
elska þig af öllu hjarta!"
Hann ákvað að kíkja við á
búningaleigunni áður en að
hann færi til Evu. Hann leyfði
stúlkunni á leigunni að velja á
sig búning því hann varófær um
að hugsa um annað en hvernig
í ósköpunum hann ætti að losna
við Evu úr lífi sínu. Hann vildi
helst aldrei sjá hana aftur.
Þegar Jónatan hringdi dyra-
bjöllunni hjá Evu hugsaði hann
um hvernig hún myndi nú koma
til dyra. Hann bjóst við henni
allsnakinni en henni tækist ekki
að veiða hann upp í rúm tii sín
í þetta skiptið. En þegar hurð-
inni var hrundið upp blasti
Kleópatra við honum í fullum
skrúða. Eva varótrúleg. Húnvar
klædd eins og egypsk drottn-
ing frá toppi til táar.
,,Er ég ekki flott?" spurði
þessi kona með svörtu, bláu og
gylltu augnmálninguna. ,,Þú
getur verið stoltur af mér á
grímudansleiknum."
„Hvað sagðirðu?" Jónatan
lokaði hurðinni á eftir sér.
„Ég er búin að útvega mér
boðskort á grímudansleikinn.
Það var reyndar enginn vandi.
Forstjórinn vildi endilega að
einhver færi frá fyrirtækinu því
þarna verða fulltrúarallra helstu
samstarfsfyrirtækjanna í borg-
inni."
„Eva,“ sagði hann og það
mátti greina örvæntingu í rödd-
inni.
„Eva, þú getur ekki gert mér
þetta."
„Jú, auðvitað ætla ég að
mæta. Nú er komiðað því að þú
gerir hreint fyrir þínum dyrum
gagnvart Ingibjörgu. Ég verð
stolt þegar ég mæti með þér á
dansleikinn. Þetta verður í
fyrsta skipti sem við sjáumst
að yfir fimm hundruð gestum
væri boðið á grímudansleikinn.
Hún hafði líka sagt honum að
búningarnir yrðu eflaust mjög
fjölbreyttir. Hann mætti klædd-
ur eins og aðalsmaður frá 18.
öld hálftíma eftir að dansleikur-
inn hófst. f stóra salnum á
Grand Hótelinu mátti sjá gríð-
arlega marga búninga, allt frá
hestum til graskera. Þetta er
hinn fullkomni vettvangur fyrir
morð, hugsaði Jónatan með sér
þegar hann leit yfir salinn. f
jakkavasanum geymdi hann
hnífinn sem var ætlaður
Kleópötru. Hann gekkað einum
þjóninum og fékk sér drykk.
Stuttu síðar skellti hann öðr-
um drykk í sig en hann gat
ómögulega hugsað um neitt
annað en hnífinn í vasanum.
Hann var búinn að sjá svalir á
annarri hæð hótelsins sem gest-
irnir virtust ekki nota. Skyndi-
lega sá hann annan mann, í al-
Netverslun með
bútasaums-og fönd-
urvörur
sem par. Éghlakka
mikið til. Hvað, ætl-
ar þú ekki að taka mig úr
búningnum?"
Jónatan varð flökurt. Hann
sat lengi vel úti í bíl eftir að
hann yfirgaf íbúð Evu og hann
varalgjörlega ráðþrota. Skyndi-
lega skaut þeirri hugsun upp í
huga hans að Kleópatra væri
dauð. Hún hefði verið bitin af
slöngu ef hann minnti rétt. Eva
ætlaði greinilega ekki að láta
hann sleppa og hún var mjög
sennilega veik á geði. Ef hann
ætlaði að losna við hana yrði
hann að taka til sinna ráða.
Hann ætlaði að stöðva hana
áður en hún legði líf hans í rúst.
Og það skyldi henni ekki takast!
Ingibjörg hafði sagt Jónatan