Vikan - 15.02.1973, Page 20

KRED MUSTARD STEWAR'T
FRAMHALDSSAGA — 9.HLUTI
— Ef þér kærið þetta,
mun ég ekki reyna að
andmæla yður fyrir rétti.
— Ég held mér létti
við að viðurkenna það.
— Ég haföi ekki hugmynd um
aö Arnold Hirsch heföi gengið svo
langt. Ég skal sjá til þess að
simastúlkan sinni beiöni yöar og
gefi yöur samband viö þá sem þér
viljið tala við i slma.
— Það skiptir ekki lengur máli
meö samtalið við bróður minn.
En mig langar til aö fá svör við
ýmsum spurningum.
— Ég skal reyna að svara þeim
spurningum, sem þér leggið fyrir
mig, eftir getu. Sally, láttu mig fá
þetta viský.
Hann lét fallast þunglega i stól.
Sally kom með glösin og settist á
stólbrikina hjá honum.
— Hversvegna svæfðuð þér
Martin um leið og okkur Hugh,
þar Sem þér gerðuð ekkert við
hann?
— Þaö var nauösynlegt, annars
hefði það vakið athygli ykkar.
— Og hvaðan fáið þér Mentas?
— Það er hinn svokallaði efri
litli heili, sem framleiðir það. Það
þarf ekki nema ótrúlega litið
magn, vegna þess hve ensymið
hefir mikið frjómagn. Mentas frá
yður nægði I heilan mánuð.
— Og þá tókuð þér Hugh. bér
hafiö auðvitað gert eitthvaö til að
framkalla höfuðverkinn?
— Já. Hann leit ekki á hana,
m.eðan hann talaöi. — Ég kom
fyrir' örsmáum, skaölausum
trasistor ....
— Svo þér gætuð fengið tækifæri
til að gera á honum aðgerð siðar.
Og svo hafið þér að sjálfsögðu
ætlað áð mjólka Martin.
— Nei, það kom I ljós að við
fengum nægilegt magn frá ykkur
Hugh. Ég skil mjög vel reiði yðar
og hvað þér hugsið um mig. Yöur
finnst eflaust að ég hafi svivirt
bæöi sjálfan mig og visindin.
Konan min hefir alla tið verið
mótfallin þessu, enda haföi ég
ekki hugsaö mér að ljúka við
rannsóknir minar á þennan hátt.
Ef þér kærið þetta, mun ég ekki
reyna aö andmæla yður fyrir
rétti. Ég held mér létti við aö
viðurkenna þetta. En ég skal vera
hreinskilinn, ef mér væri gert aö
velja aftur, milli þess að geta ekki
lokið við rannsóknir minar og
þess aö gripa þetta tækifæri, þá
myndi ég velja tækifærið. Það
væri áfbrot gagnvart mann-
kyninu aö láta svo mikilvægar
uppgötvanir renna út i sandinn.
— En er yður ljóst hvað Arnold
Hirsch hefir hugsað sér aö gera
við uppgötvun yðar.
— Hann virðist halda ab hann
geti ráðið yfir manneskjum eins
og auðævum sinum.
— Hann tilkynnti okkur að við
vsprum raunverulega fangar, —
öll þrjú. Leynilögreglumennirnir
eiga að gæta þess að við komurnst
ekki burt frá höllinni.
Sally stóð upp i æsingi. — Þetta
er svivirðilegt! Við getum ekki
sætt okkur við slikt framferði. Þú
verður aö segja þeim álit þitt,
Herbie! Gerðu eitthvað, Herbie!
Hann var orðinn náfölur. —
Hvað viltu að ég geri? Kalli til
lögregluna og láti hiröa
sjúklingana mina? Hætta við
rannsóknirnar á þessu stigi,
þegar viö erum að komast á loka-
stig? Stofna til þess að blaðamenn
og sjónvarpsfréttamenn æði
hingað og geri. þessa starfsemi
hérna að athlægi?
— En þú sagðir að þú myndir
viðurkenna þetta allt fyrir rétti.
— Já, siðar. Þá er mér sama
hvað skeður með mig. Þá get ég
lika tekið ypp baráttuna við
Arnold Hirsch. En ekki nú sem
stendur. Ég get ekki sagt honum
strið á hendur núna.
Nú varð Sally alvarlega reið.
— Svo þú ætlar aö láta hann
komast upp með aö eyðileggja
allt það sem þú hefir unnið að i tiu
ár. Ég hefði aldrei trúað þvi um
þig!
— Fyrirgeföu mér, sagði Ann
rólega, — en hversu undarlega
sem það hljómar, þá held ég að
doktor Mentius hafi á réttu aö
standa. Skaðinn er skeður hvaö
mig og Hugh áhrærir. Það sem er
okkur nauösynlegast, er að koma
i veg fyrir að þetta geti orðið
verra. Ef við gætum sloppið
héöan i kvöld, þá myndi ég flýta
mér til New York og krefjast
skilnaðar. Og ég held það sé eina
rábið, til að standa uppi i hárinu á
Arnold Hirsch. Það ætti heldur
ekki að vera ómögulegt að kaupa
lafbi Kytty út úr fyrirtækinu. Ef
þib aöeins hjálpið mér til að
komast burt héöan ....
— Þvi lofa ég, sagði Sally. —
Viö gerum allt sem við getum.
— En hvað eigum viö að taka tii
bragðs gegn leynilögreglu-
mönnunum, sagði maður hennar.
Ef það er eins og þér segið, frú
Brandywine, að þeir hafi skipun
um að sleppa ekki af ykkur
augunum, þá veit ég, satt að
segja, ekki hvernig við eigum að
snúa okkur i þessu. Og svo allt
þetta fólk, sem steöjar hingað i
kvöld ....
— Herbie! sagði Sally. — Við
hjálpum Ann. Ef eitthvað skerst I
odda, þá verður það svo að vera.
Við látum fyrirskipanir Arnolds
Hirsch okkur i léttu rúmi liggja.
Hann var mjög áhyggjufullur
og hikandi, en svo sagði hann:
— Allt i lagi, við hjálpum
þeim ....
Klukkan átta stóð Ann við
gluggann og horfði á þegar gestir
lafði Kitty komu I sinum marg-
breytilegu grimubúningum.
Þetta fólk, sem venjulega er
kallað fólkið I fréttunum, kom
allsstaðar að i allskonar farar-
tækjum.
Michael hafði flutt úr ibúðinni
fyrr um daginn og henni fannst
þaö mikill léttir að vera ein.
Ann var búin að klæða sig, I
fallega kjólinn og setja á sig hár-
kollu og skartgripi. Hún haföi lika
lagt sig fram við snyrtinguna og
hún leit ljómandi vel út. Hún var
mjög taugaóstyrk, en þaö var
ekki vegna þess að hún hafði
áhyggjur af útliti sfnu. En hún
mátti ekki láta á þessu bera, nú
var um að gera að vera köld og
ákveöin.
Hún heyrði aö hljómsveitin var
farin að spila i danssalnum og
gekk að speglinum, til að setjá á
sig ljósbláu grimuna. Grimur, já,
höfðu ekki allir gengiö með
20 VIKAN 7. TBL.