Vikan - 15.02.1973, Síða 37

16ÁRA
eöa um þaö bil
orBinn okkur vanabundinn af
ö&rum ástaeöum.
William leit af bögglinum á
borBinu og á stóra klukku áti i
horni, sem var hreinasta
listaverk og alltof dýr til aB
seljast hér i Camberwell. Hún var
næstum orBin ellefu.
Ef hann ætti aB ná í vagninn frá
flugvellinum, yr&i hann aö fara
aB komast af staö.
Nú, þaö var ekkert meira hér
aö gera. Hann haföi þegar skrifaö
lögfræBingnum sinum og beöiö
hnnn aö selja verkstæöiB
t>egar hann leit i kring um sig,
fanst honum, aB liklega heföi viö-
kvæmni og söknuöur átt aö vera
efst i huga hans, en nú fann hann
ekki annaö en einbeitni og hatur á
Smith og öllum hroka hans.
Augu hans staönæmdust viö
litinn sýningarkassa. Hann hafBi
geymt silfurbikarinn, sem
William haföi hlotiö fyrir aB
verBn meistnri i skákklúbbnum.
þrjú ár i röö. Hann haföi ekki
viljaö laka hann meö ser lil
minnis um allt sem Smith haföi
stoliö frá honum, svo að hann
sendi hann i pósti ritara klúbbsins
ásamt tillögu um, aB keppt yröi
um hann árlega, og ef klúbburinn
vildi minnast hans, skyldi
bikarinn verBa kallaöur William
Walter King—bikarinn. Þar gat
hann þó skiliö eftir eitthvaö
varanlegt — hlut, sem Smith
skyldi aldrei geta náö i.
Hann tók upp töskuna sína og
lag&i af staB, án þess aö llta um
öxl.
Smith beiö hans aö vanda.
Sömu köldu augun, sömu herptu
varirnar, sami grái yfirfrakkinn.
Hann tók viö bögglinum og rétti
William umslag. — Ég á aö til-
kynna þér, sagöi hann, — aö
þiónusta þin hefur ekki veriö van-
metin. Auk farmiBans og
skilrikjanna munlu linna þarna
tvö þúsund dollara i smáseölum.
— ÞaB hefur enginn samningur
veriö geröur okkar i milli. Mig
langar ekkert til aB taka grei&slu
fyrir það, sem ég hef gert
nau&ugur.
Smith tók viö peningunum meB
háösglotti. Um leiö og hann geröi
þaB kallaði hátalarinn á far-
þegana til Vinar. William tók upp
tösku sina og gekk til dyranna.
Hann ent sór þess til. aö Smith
mundi fara til útsýnisþaksins til
þess aB tryggja sér, aö ekkert
Nú á dögum er fólk sem óöast ao
endurskoða afstöðu sina til kynferðis-
mála. Þess vegna er brýn þörf á hlut-
lausu og fræðandi riti um þessi mál.
Bókin,, 16 ára — eða um það bil’ ’ eftir
Lizzie Bundgaard er skrifuð fyrir
unga fólkið og foreldra þess. Hún er
tilraun til þess að fá þessar tvær kyn-
slóðir til að ræða kynferðis-
vandamálin á nýjan hátt. Unglingar-
nir sitja uppi með ótal spurningar,
sem þeir þora ekki að
fá þeir svar við öllu
Hlutiaus og
fræðandi bók um
kynferðismál
færi úrskeiöis, á siöasta augna-
bliki.
Meöan vélin var aö renna sér af
vellinum, reyndi William
árangurslaust að greina manninn
I gráa frakkanum, innan um hóp
veifandi frænda og vina. Og ofan
úr loftinu, þegar London smá-
minnkáöi og varö aö leikfanga-
borg, var hann aö velta þvi fyrir
sér, hver litlu bilanna, sem þutu
áleiöis til borgarinnar væri bill
Smiths.
Hann leit á úriö sitt.
Þegar hann leit aftur út um
gluggann, gat hann rétt a&eins
greint reykjasúlu, sem steig upp
af mjóa veginum. Og þaö var
hreykinn kunnáttumaöur, sem
tók eftir þvi, aö Smith haföi
sprungiB i loft upp á sinni eigin
sprengju, á nákvæmlega réttri
stundu.
3 - MEÐ Rió í BlO
Framhald af bls. 34.
skemmtikrafta hvorki fyrr né
siöar. Þvi er hins vegar ekki að
neita, aB Rió trió er nú einn
vinsælasti skemmtikraftur
láta í ljós. Hér
landsmanna og hafa
sjónvarpsþættir i vetur aukiö
vinsældir triósins, sem voru nú
ekki svo litlar fyrir.
Prógrammiö á þessum siöustu
hljómleikum hérlendis var aö
mestu samtiningur frá liönum
árum og af hljómplötum þeim,
sem trióiB hefur látiö frá sér fara.
Auk þess áttu þeir i pokahorninu
nokkur góö og gamalreynd lög,
sem vöktu mikla hrifningu,
sérstaklega þeirra sem nokkuB
eru komnir af unglingsárunum
(sbr. konan irauöa kjólnum). Var
nokkuö greinilegt af lagavali, aö
næsti stoppustaöur væri
Ammarika, eins og amma gamla
hefbi liklega sagt.
i Sér til aösto&ar á þessum
slöustu hljómleikum hafði Rió
valiB liö. Eins og áöur sagöi var
Gunnar ÞórBarson þar fyrstur i
flokki, en fast á hæla honum
komu Pálmi Gunnarsson
bassaleikari, Ari Jónsson
trommari, GuBmundur
Ingólfsson pianóleikari, Halldór
Pálsson saxafónleikariíog flautul
aB ógleymdum tveimur könum,
sem ég ekki kann nöfnin á. Auk
þeirra mættu á slaöinn
7. TBL. VIKAN 37