Menntamál - 01.10.1933, Qupperneq 9

MENNTAMÁL
I0S
Trúin á gæði landsins og möguleika þess heí'ir vax-
ið meS liverju átaki, fóllcið séð fram undan sér betri
tíma og gert sér vonir nm farsælli afkomu. Það hefir
birt yfir hugum eldra fólksins og þcir fáu æskumenn
i sveitum landsins, sem stungu við fótum þegar út-
þráin kallaði ])á úr faðmi átthaganna, fundu að liam-
ingjuna mátti finna í sjálfri lífsbaráttunni, lifsbaráttu
frjálsborins manns, þar sem viðfangsefnin, bygging,
ræktun og fleiri menningarmál, voru við liæfi stór-
iiuga og heilbrigðrar æsku. En þessi vorgróður ís-
lenskrar viðreisnar liefir nú mætt slæmu iircti, heims-
kreppan mæðir nú um liann og hindrar vöxt lums, að
minnsta kosti í bili. I>að er því eðlilegL og sjálfsagt,
að nú er ven ju fremur luigsað, rætt og ritað um livað
gera skuli, svo við stöndum betur að vígi í andlegri
og efnalegri baráltu. Það er skyggnst um eftir nýjum
leiðum, svo scm breyting á rekstri framleiðslunnar,
fjölbreytni í framleiðslu, meiri notkun eigin afurða,
breyling á lífsvenjum o. s. frv. Um nauðsvn þessa eru
allir sammála, þótt skiptar séu skoðanir um einstök
alriði og leiðir. ÖIl þessi atriði, og auðvitað miklu
fleiri, sem að framan cr talað um, snerta svo mikið
liaráttu vora, bæði sem cinstaklinga og lieildar, að
fram hjá þeim verður ekki gengið, þegar talað er um
menningu og hamingju þjóðarinnar. Menningarbarátt-
an er margþætt og árangur þeirrar baráttu fer að
sjálfsögðu að miklu leyti eftir því, hvernig tekst að
samræma þessa þætti og fá þá lil að mynda afltaug
i lifi hópa og einstaklinga, sem haldgóð reynist. Öli-
mn má vera það Ijóst, að nauðsyn krefur, að þessir
þættir vaxi jafnt og cðlilega, og hver styðji að ann-
ars þroska. Einkum er það áriðandi, að gera sér ljós
þau nauðsynlegu skilyrði, sem verða að vcra fyrir
licndi, ef vel á að takast. Sumir þættir menningar og
framfara eru þannig i cðli sinu, að ])eir mvnda liina