Menntamál - 01.12.1940, Blaðsíða 11

MENNTAMÁL
73
teiknipróf, skrifpróf, að raða öskjum eftir þunga. Dr. Símon
stingur þessum þrautum þó hér og þar inn á milli til til-
breytingar fyrir barnið.
Það eru því engar fastar, ófrávíkjanlegar reglur um það,
í hvaða röð eigi að leggja greindarþrautirnar fyrir barnið.
Aðalreglan er samt sú, sem hér að framan getur.
II. Hvernig á aff framkvæma vitprófun?
Prófandinn á að fylgja nákvœmlega aðferð þeirri, sem
á við hverja þraut. Þegar hann endurtekur fyrirskipanir
sínar við barnið, má hann ekki breyta orðalagi. Margar
þrautir eru ekki einungis mælikvarði á það, hvort barnið
getur leyst þessa ákveðnu þraut, sem fyrir það er lögð, held-
ur einnig á það, hvort það skilur af fyrirskipununum, hvað
það eigi að gera. Tökum sem dæmi þraut no. 47: ,,Ég ætla
að biðja þig að búa til setningu, þar sem þessi þrjú orð
koma fyrir: Skip — vörur — Reykjavík“. Nú skilur barnið
ekki orðið „setningu“, og skilur því ekki, hvers krafist er af
því. Aftur á móti myndi það e. t. v. skilja, ef sagt væri:
„Segðu eitthvað, þar sem þessi þrjú orð koma fyrir“ o. s. frv.
Hið mismunandi orðalag fyrirskipunarinnar breytir veru-
lega eðli þrautarinnar, svo að hér verður um tvær mis-
þungar þrautir að ræða. — Orðalag fyrirskipunarinnar er
þvl mikilsverður þáttur þrautarinnar.
Gæta verður að villum þeim, sem barnið gerir, og fylgja
verður tíma þeim, sem hverri þraut er ætlaður, þó ekki með
of smámunalegri nákvæmni. í flestum þrautunum þarf
ekki að fylgja tímanum nákvæmlega, timinn, sem er til-
teJcinn, er aðeíns leiðbeining, og má við flestar þrautirnar
veita barninu nokkrar sekúndur fram yfir án þess að tím-
inn breyti eðli þrautarinnar.
Prófandinn má hvorki kenna, finna að né gagnrýna á
meðan á vitprófuninni stendur. Þessu er sérstaklega ástœða
til að vara kennara við, því að sakir starfsvenja þeirra