Menntamál - 01.12.1940, Blaðsíða 29

MENNTAMÁL
91
mælikvarði á, hvað barnið getur lært, en hvað það hefir
lært. Þeim má beita við alla, án tillits til menntunar þeirrar,
sem þeir hafa fengið, og kennsluaðferða, sem við þá hefir
verið beitt.
Þriðji kostur greindarprófanna er sá, að þeim er beitt
á nákvæmlega sama hátt við alla, og sömu reglunum er
alstaðar fylgt við mat á úrlausnunum. Því leyfa þau saman-
burð fjölda margra einstaklinga á miklu öruggari grund-
velli en nokkur önnur próf.
Pjórði kostur greindarprófanna er sá, að meðalgildi úr-
lausnanna er fundið, fyrir hvert aldursskeið og fyrir hverja
þraut, samkvæmt úrlausnum fjölda margra einstaklinga.
Af þessu leiðir, að hægt er að sjá, hvernig úrlausnir ein-
staklingsins eru, miðað við aldur eða röð: hve mikið barnið
er á undan eða eftir sínum aldri eða hvar það er í röðinni
(venjulega miðað við hundraðsröð).
Hver kennari kemst ekki hjá því, að kveða upp einhvern
dóm yfir barninu, með einkunnum þeim, sem hann gefur
því, með ráðleggingum sínum, með því að letja eða hvetja
það til framtíðarætlana þess. Þannig kveður kennarinn
upp dóm yfir barninu, yfir hæfileikum þess, skapgerð,
og framtíðarmöguleikum þess. Þetta er óneitanlega á-
byrgðarmikið, en starf kennarans felur í sér þessa ábyrgð,
það verður ekki undan henni komizt. Það er því skylda
kennarans, að dæma varlega og að reyna að vera rétt-
dæminn, en til þess er honum nauðsynlegt að þekkja
barnið sem bezt. Af langri og náinni kynningu við börnin
kemst hann að skapgerð þeirra og lundarfari, og um hæfi-
leika þeirra dæmir hann eftir námsárangrinum og alúð
þeirri, er þau virðast leggja við námið. Aðalkostur greindar-
prófanna er sá, að þau hjálpa kennaranum til þess að
komast eftir meðfæddum hæfileikum barnanna. Ég efast
ekki um, að það væri stórt framfaraspor, ef hægt væri að
kenna öllum kennurum og kennaraefnum að fara með ein-
faldar tegundir gáfnaprófa. Og ég hefi þá trú, að það sé