Menntamál - 01.12.1940, Blaðsíða 49

MENNTAMÁL
111
Gefið hefir verið í skyn eða fullyrt, að skólastjórinn á Laugarvatni
hafi beitt piltinn þvílikri hörku, að hann liafi hrökklazt á brott og
hætt lífi sínu fyrir þá sök. Það sýnist að vísu á engan hátt geta talizt
ámælisvert, þótt skólastjóri hefði harðlega átalið þetta brot piltsins
á reglum skólans. En ég hefi framburö sjónar- og heyrnarvotts fyrir því,
að Bjarni gerði það ekki, heldur fylgdi piltinum þegjandi til herbergis.
Hitt er annað mál, að pilturinn hlaut að vita full vel, bæði áður en
hann drakk sig ölvaðan og á eftir, að áfengisnautn í sölum skólans var
brottrekstrarsök. Ásökun blaðsins í garð Bjarna, að hann sé ekki fær
um að stjórna skóla, nema meö einhvers konar hörku eða fantabrögðum,
er svo fjarstæð, að engu tali tekur. Ég var einn vetur samverkamaður
Bjama á Laugarvatni og fullyrði, að stjórn hans á skólanum þann
vetur var með þeim ágætum, að ég get naumast hugsað mér hana
öllu betri. Skorti þó sízt á vandamálin þenna vetur: skólahúsið ófull-
gert að flestu leyti, þrengsli mikil, umhverfi skólans forarvilpa, enginn
sæmilega fær bílvegur fyrr en í 13 kílómetra fjarlægö o. s. frv. Eftir
þeirri reynslu, sem ég fékk þá og ávallt síðan af Bjarna á Laugarvatni,
mundi ég engum sem ég þekki treysta betur til skólastjórnar í heima-
vistarskóla en honum.
Athyglisverðast í sambandi við þetta mál er þaö, að skólastjórinn,
sem reynir eftir beztu getu að vernda nemendur sína fyrir skaðsam-
legum áhrifum eiturnautna, er að óathuguðu máli krafinn ábyrgðar
fyrir sorglegt slys, sem virðist hafa hlotizt af áfengisnautn, en menn-
irnir, sem laumast inn á herbergi piltanna með margar flöskur á-
fengis og tæla nokkra ístöðulitla unglinga til að brjóta reglur skólans
og almennt velsæmi, þeir hljóta engin ámæli, þeir þurfa ekki að svara
til sakar.
í Reykjavík.
Þá hafa kennurum í Reykjavík borizt kaldar kveðjur af litlu tilefni
í tveimur dagblööum bæjarins.
Málavextir voru þeir, að um jólaleytið auglýsti setuliðið jólatrés-
skemmtanir fyrir börn í herbúðunum hér og þar. Kennararnir töldu
það ótvírætt brot á reglum kennslumálaráðuneytisins fyrir skólanem-
endur frá 24. sept. 1940, ef nemendur barnaskólanna sæktu þessar
skemmtanir og litu á það sem skyldu sína að benda vandamönnum
barnanna á það. Var það' gert í hógværlega orðaðri samþykkt, sem
óskað var eftir að blöð og útvarp flyttu.
En svo undarlega brá við, að Alþýöublaðið og Morgunblaðið svöruðu
þessari vísbendingu til foreldranna með skætingi. Alþýðublaöið' segir
meðal annars:
„Ef nokkrum er illa við nokkurn núna, sem ég efast um, þá er