Menntamál - 01.12.1940, Blaðsíða 46

108
MENNTAMÁL
svo að koma hliðstæðar, skemmtilegar lestrarbækur. í sög-
unni yrði farið eins að. Samið stutt yfirlit yfir helztu þyngd-
arpunkta sögu vorrar frá landnámstíð, en í lesbók yrðu svo
valdir kaflar úr íslendingasögunum endursagðir, biskupa-
sögunum o. s. frv., og svo skemmtilegt yfirlit yfir hina nýj-
ustu sögu, frá því endurreisnartímabilið hófst, einkum um
baráttu Jóns Sigurðssonar fyrir sjálfstæði þjóðarinnar.
Inn í þessar fræðandi lesbækur, eða í sérstök hefti, yrði
svo fléttað sögum og kvæðum, kristilegs og siðlegs efnis,
t. d. um dýraverndun, bindindismál, ýmsa félagsstarfsemi,
svo sem Rauða krossinn, skátastarfið, barnastúkurnar o. fl.
Lesbækurnar og lesefnið þarf að hafa tvennan tilgang, auk
þess sem það á að vera til æfinga í lesbókinni. Það á að
vera mannbœtandi og frœðandi jöfnum höndum, og svo
loks er óhjákvæmilegt að hafa eitthvað með, sem er til
gamans, eitthvað sem er létt yfir og fjörlegt, einkum fyrir
yngri börnin, Inn á þessa braut held ég að við eigum að
ganga.
Ég nefndi hér að framan kristin fræði, sem eina af fjór-
um höfuð námsgreinum skólans, ef námsgrein er rétta
orðið yfir það, og það geri ég af því að í gegnum þá náms-
grein liggur leiðin til hins siðferðilega uppeldis, til rækt-
unar hugarfarsins, til virðingarinnar og lotningarinnar fyrir
því, sem er æðra en við sjálf. Um aldaraðir hafa tveir þættir
verið sterkastir í íslenzku þjóðaruppeldi, hinn þjóðlegi og
kristilegi þáttur. Þeir hafa verið sannkölluð líftaug, og það
er því að þakka, að þessir þræðir hafa aldrei slitnað, að
íslenzka þjóðin lifir enn þann dag í dag. Hvers vegna skyld-
um við ekki nota okkur þessa dýrmætu reynslu einmitt nú,
þegar verið er að reyna að leiða mannkynið inn í heiðnina
á ný?
Margir benda nú á hið verklega nám eins og eitthvert
lausnarorð í uppeldismálum vorum. Ég býst ekki við að það
eigi eftir að setjast í neitt hásæti í skólunum vegna þess,
að uppeldið á fyrst og fremst sín andlegu langmið, en eigi