Menntamál - 01.12.1940, Blaðsíða 20

82
MENNTAMÁL
VI. Hvernig úrlausn vitprófanna breytist eftir kynferði
og menningarumhverfi.
A. Kynferdi. Prófin eru samhæfð umhverfinu þannig
að meðaltal er tekið af úrlausnum mikils fjölda barna,
bæði drengja og telpna. Finnst þá meðalgildi þeirra
fyrir einhverja félagsheild. Nú liggur sú spurning beint
við að spyrja sig að, hvort úrlausnir prófanna séu jafn-
góðar hjá drengjum og telpum, á öllum aldursskeiðum,
þar sem vitað er, að þroskahraði kynjanna er ekki ná-
kvæmlega hinn sami að því er tekur til líkamlegra eigin-
leika. Það hefir komið í ljós, að telpur hafa, eftir Binet-
prófunum, yfirleitt hærri greindarvísitölu en drengir. —
Reyndar er munur þessi ekki mikill, að meðaltali 3/io úr ári.
Einna mestur verður mismunurinn um 6—7 ára aldur. Þá
eru telpur um hálfu ári á undan drengjum að vitaldri.
Síðan minnkar munurinn, og um 10 ára aldur eru drengir
um 3/io úr ári á undan telpum. Aðeins þetta eina ár hafa
piltar hærri greindarvísitölu en telpur. Síðan eru telpurnar
alltaf á undan drengjunum, og við 14 ára aldur eru þær
7/io úr ári á undan. Kynþroskaárin hefir telpan einnig lítiö
eitt betur. — Hvemig á nú að túlka þennan mismun? Af
hverju stafar hann? — Fyrst og fremst getur hann bent
á það, að telpur taki fyrr út andlegan þroska en piltar.
En að miklu leyti eiga þessir yfirburðir þeirra rót sína að
rekja til þess að málþroski telpna er meiri en pilta, en við
Binet-prófin kemur málþroskinn mjög til greina. Þau eru
flest fólgin í orðaþrautum. Við önnur gáfnapróf, saman-
setningarþrautir, hugvitsþrautir og verklegar þrautir (per-
formance tests), ná drengir aftur á móti betri útkomu en
telpur.
Munurinn á greindarvísitölu drengja og telpna er ekki
svo mikill, að því hafi þótt taka að búa til sérstaka aldurs-
mælikvarða fyrir drengi og telpur.
B. Áhrif uppeldis og umhverfis á úrlausn vitpröfanna.