Menntamál - 01.02.1948, Blaðsíða 32

26
MENNTAMÁL
ábyrgð kennara með fræðslumálastjórnina í broddi fylk-
ingar. Til skamms tíma hefur engin kennarastétt verið til
hér á landi, og má því virða henni til vorkunnar, þótt eitt
og annað sé á reiki, og að hún hafi ekki gert sér nægilega
ljóst, að hverju ber að stefna.
Við eigum nú til allrar hamingju nokkra unga og efni-
lega uppeldisfræðinga, sem vænta má mikils af í framtíð-
inni, og öfunda ég þá, sem fást við íþrótta- og fimleika-
kennslu nú á dögum, að geta leitað til þeirra, þegar vanda
ber að höndum. Með aðstoð þessara ungu uppeldisfræð-
inga má vænta þess, að kennarastéttin hefjist handa, og
á sama hátt og læknarnir hafa sameinazt gegn sjúkdóm-
unum, þá sameinist kennarar úr öllum skólum, æðri sem
lægri, um hið setta mark, og geri sér far um og verði
færir um að lækna andlegar meinsemdir í þjóðfélaginu,
hvar sem þær kunna að finnast. Þá er sú menntun, sem
fæst með íþróttaiðkunum eitt af þvi allra helzta, sem
vanda þarf til.
K>*<?»0«0#0*0»9«0«C>#C>*C
111 starfsskilyrSi
barnaverndarnefndar.
í síðasta hefti Menntamála birtist kafli úr skýrslu um
störf barnaverndarnefndar Reykjavíkur árið 1946. Sú frá-
sögn hlýtur að verða þeim umhugsunarefni, sem láta sér
annt um hag barna og ungmenna. Þó hygg ég, að fjöldi
og eðli þeirra misfellna á hegðun barna, sem þar eru nefnd-
ar, geti ekki talizt til neinnar stórfurðu. Uppeldishættir
höfuðstaðarins eru ekki komnir á það þroskastig, að eigi
megi vænta ýmiss konar víxlspora. Slíkt getur gerzt í
borgum, sem eiga miklu eldri og öruggari menningu að