Menntamál - 01.02.1948, Blaðsíða 31

MENNTAMÁL
25
menn hefðu ánægju af að lesa, en þar sem þau eru hins
vegar svo samtvinnuð lífinu og þróun þess frá vöggu til
grafar, valdi ég það ráð að kryfja sjálfan mig og gefa mitt
eigið lík til frekari rannsóknar.
Þróun íþróttamálanna hefur farið nokkuð á annan veg
en ég hafði ætlazt til, en þar sem ég í æsku naut nokkurs
styrks af almannafé, taldi ég það skyldu mína að gera grein
fyrir afstöðu minni, áður en yfir lyki.
Stærsti gallinn á meðferð íþróttamálanna virðist mér
vera sá, að þau eru að verða tabu. Það heyrist mjög sjald-
an talað um þau nema á einn veg og öllu þá sungið lof og
dýrð. Á æskuárum mínum voru blöðin full af auglýsingum
um voltakross og bramalífselexír, sem voru allra meina
bót — nú eru það íþróttir og aftur íþróttir. Voltakrossinn,
lífselexírinn og skottulæknarnir eru úr sögunni. Þeir voru
margir hverjir góðir menn og þarfir á sínum tíma, og
vil ég sízt verða til þess að kasta rýrð á þá. Nú eru læknar
teknir við að bæta meinin með lyf jum, sem þeir þekkja, og
er almennt krafizt, að þeir beri ábyrgð á heilbrigðisástandi
þjóðarinnar, en vissulega mundi verða hlegið að þeim
lækni, sem ráðlegði sjúklingi sínum að gleypa heilt apótek,
í þeirri góðu trú, að hann fengi þá bót allra sinna meina.
En líkamsæfingar, leikfimi, íþróttir og leikir eru apó-
tekið, sem sækja má í lyfin, til líkamlegs og andlegs þroska.
Allir þessir flokkar: leikfimin, íþróttirnar og leikirnir
geta bæði verið mannbætandi og mannskemmandi. Innan
þeirra eru mörg undursamleg heilsulyf, en einnig sölt og
sýrur, sem vandfarið er með og þekkingu og leikni þarf
til að nota. Með hagnýtingu þessara meðala má eftir vild
ala upp glæsilega og háttprúða drengskaparmenn eða
ruddalega og harðsvíruga heimskingja, sem hernaðarþjóð-
unum einum þykir gott að eiga í fórum sínum, þegar á
þarf að halda.
Eins og heilsuvernd þjóðarinnar er talin á ábyrgð lækn-
anna, verður menningarlegt uppeldi hennar hér eftir á