Menntamál - 01.02.1948, Blaðsíða 15

MENNTAMÁL
9
Dr. STEFÁN EINARSSON:
Eddukvæði fyrir börn?
Ég má víst fullyrða, að fá hefti af Menntamálum hafa
glatt mig eins og hið síðasta, frá september 1947, með
undirtektum þeirra fornvinar míns, Ingimars Jóhannes-
sonar, og Kára Tryggvasonar undir uppástungu mína um
hagmælskukennslu í barnaskólum. Og greinar þeirra glöddu
mig ekki fyrst og fremst vegna þess, að þessir góðu drengir
vikust vel undir mitt mál, heldur af því að hér voru menn,
sem séð höfðu nauðsynina á að viðhalda merkilegum þætti
í íslenzkum erfðum og höfðu sjálfir gert tilraunir, sem
sýndu, að slíkt mátti vel takast. Væntir mig að fleiri slíkir
muni finnast í íslenzkri kennarastétt, svo að tillaga Ingi-
mars um að byrja strax, „þó að engin fyrirskipun komi
frá æðri stöðum“ megi þegar bera nokkurn árangur.
En þessar góðu undirtektir ýta nú undir mig að ympra á
öðru atriði, sem ég hef nokkuð oft hugsað um, hvort ekki
mundi mega innleiða í barnaskólum.
Ég á við það, hvort ekki mundi vera hægt að nota
Sæmundar Eddu í barnaskólum, svo að krakkarnir lærðu
eitthvað í henni og hefðu um leið gaman af því, sem þau
lærðu.
Nú veit ég vel, að Edda er á margan hátt langt frá því
að vera barnameðfæri, þótt á hinn bóginn sé líka hægt að
finna fjölmargt í henni, sem ekki mundi þurfa mikillar
skýringar við eins og t. d. mörg spakmæli Hávamála.
Það sem mér hefur dottið í hug er að nota þau Eddu-
kvæði, er til þess reyndust hæf, sem leiktexta í skrautsýn-
ingar í skólunum.
Eins og þeir vita, sem kynnt sér hafa kvæðin, er ákaf-