Menntamál - 01.08.1961, Qupperneq 23

MENNTAMAL
101
er varið hlutfallslega miklu minna til vísindastarfsemi
miðað við þjóðartekjur en í nokkru öðru landi í grennd
við okkur. Ég held, að þetta sé ærið umhugsunarefni fyrir
okkur, því að þegar til lengdar lætur fer bókstaflega efna-
hagsleg afkoma þjóðar — svo ekki sé rætt um menningu
hennar — mjög eftir því, hversu mikið hún leggur af
mörkum til vísindastarfsemi. Vér íslendingar megum
aldrei missa sjónar á þeirri staðreynd, að þjóðir heims
muna oss ekki fyrir það, þótt vér veiðum ókjör af þorski —
svo gott sem það þó er — heldur fyrir hitt, hvern skerf
vér leggjum til vísinda og almennrar menningar. Og ég
held, að engan fjársjóð eigum vér íslendingar dýrmætari
en gáfað ungt fólk, vel menntað, vísindalega þjálfað, og
gagntekið áhuga á að verða landi sínu að liði. Slíku fólki
verðum vér að búa rannsóknaraðstöðu hér í landinu og
viðunandi starfskjör.
V.
Við mat á framtíðarþörfum háskólans á húsnæði, auknu
lóðarrými, kennslukröftum o. m. fl. er harla mikilvægt
að gera sér grein fyrir, hve nemendamargur skólinn muni
verða nú næstu áratugina og allt til aldamóta a. m. k. Það
atriði er vandmetið, því að ærin óvissa ríkir um marga
þætti, sem þar skipta miklu máli. Hér þarf bæði að líta
til þess, hve fólksfjöldinn muni vaxa ört og sérstaklega,
hve mannmargir þeir árgangar verði á hverjum tíma, sem
sækja háskólann, en það er fyrst og fremst fólk á aldurs-
skeiði 19—25 ára. f öðru lagi fer fjöldi háskólastúdenta
mjög eftir því, hverjar kennslugreinar verði kenndar hér
næstu áratugina. Þá getur aðstreymi að háskólanámi olt-
ið að nokkru á því, hvort launakjör háskólamenntaðra
manna verði bætt miðað við aðrar stéttir, sem minna
þurfa að kosta til undirbúnings undir lífsstarf sitt, en lík-
legt er, að brátt fari að gæta hinna lágu launakjara há-
skólamanna hér á landi með skertri aðsókn að slíku námi.