Menntamál - 01.08.1961, Side 69

MENNTAMÁL
147
löngun til þess að tjá geðbrigðin. Mér finnst nútímaljóðið rnjög æski-
legur háttur þeirrar tjáningar. Ljóðið er vinur, sem höfundur getur
trúað fyrir gleði og sorg. Sum þessara ljóða eru aðeins þrjár eða fjórar
ljóðlínur, en i þeim línum getur falizt mikill sannleikur."
2. dœmi: „Atómljóð hef ég sarna sem ekki neitt lesið. Það eru ör-
ugglega mörg falleg atómljóð til, en einhvern veginn hef ég ekki sömu
ánægju af að lesa þau eins og falleg ríniuð ljóð.“
3. dœmi: „Symbólikkin finnst mér t. d. sjaldan uppfylla þessar kröf-
ur mínar og á ég þar við mörg hin svonefndu nútímaatómljóð.
Þar hafa alntenn skynsemi eða ályktunarhæfileikar oft lítið að segja.
til þess að skilja, hvað raunverulega vakir fyrir skáldinu, vegna þess,
að hraukað er upp þvílíku ógrynni symbólskra mynda, — síðan er
ætlazt til að lesandinn analyseri þennan graut.“
4. dcemi: „Aftur á nióti eru hin nýtízkulegu, órímuðu ljóð ekki að
mínu skapi að öllu leyti, þar sem þau eru oft og tíðum óvandvirknis-
legar hugmyndir settar saman á ringulreið og oft jafnvel ekki hugsað
til enda.“
5. deemi: „Finnst mér, sem nú sé að roða af nýjum degi í ísl. Ijóða-
gerð. Dagur atómskáldanna virðist að kveldi kominn, og þau nýju
skáld, sem hæst ber nú, liafa tileinkað sér nýjan stíl. Þau nota stuðla
og rím mjög frjálslega og eru á engan hátt rígbundin í viðjar forms-
ins, eins og oft vildi brenna við á dögum hinnar skilyrðislausu lilýðni
við forna hefð. Þau hafa margt af atómskáldunum lært, og er það vel.“
Nokkur dœmi um með hvaða hœtti Ijóð eru lesin.
1. dami: „Þegar ég les ljóð, les ég það fyrst allt yfir, en les síðan
eina og eina vísu og reyni að skilja hana, því að til þess les maður
ljóð; maður vill skilja þau. Þegar ég hef lesið ljóðið þannig og skilið
það, finnst mér eins og ég upplifi aðalathuganir skáldsins við sköp-
un þess.“
2. deemi: „Um það, hvernig ég les ljóð, vil ég segja, að ég les þau
hægt og geri mér um leið, eins vel og ég get, grein fyrir þeirn boðskap
eða liugsunum, sem mér finnst ljóðskáldið vilja ná fram með ljóði
eða ljóðabálk sínum.“
3. dcemi: „Þegar ég les ljóð, sem mér er ókunnugt, les ég það fyrst
hratt og í hljóði. Ef mér finnst ekkert til unt það, livorki efni þess né
form hrífur mig, læt ég það lönd og leið. Þau Ijóð, sem mér finnst