Menntamál - 01.04.1965, Blaðsíða 32

26
MENNTAMÁL
í Kaliforníu hefur höfuðstefnan verið sú í málefnum af-
brigðilegra nemenda að láta þá vera í hinurn almennu skól-
um og stunda þar nám við sitt hæfi.
Gefið gaum að síðustu orðunum: Við siU hcefi. Slíkt
ákvæði er í okkar fræðslulöggjöf, þótt framkvæmd þess
ákvæðis laganna hafi — því miður — ekki haldizt í hendur
við anda þeirra, og ber margt til, sem ekki skal rætt hér að
þessu sinni.
Höfuðröksemdir löggjafarvalds Kaliforníufylkis fyrir
jrví, að afbrigðileg börn sæki almenna skóla, eru einkum
jæssar:
1. Foreldrar vilja hafa jrau með venjulegum börnum.
2. Skólunum ber að sjá öllum börnum fyrir kennslu og
starfi við jreirra hæfi.
3. Sérskólar yrðu miklu dýrari og árangur vafasamari,
a. m. k. uppeldislega séð.
Dr. Ballantine var ekki á sama máli. Hann kvað það rétt,
að beinn kostnaður við rekstur sérskóla væri mun hærri,
e. t. v. þrisvar sinnum hærri, en með J)ví væri ekki öll sagan
sögð. Hann hafði reiknað út, að kostnaður við uppeldi 60
þús. vangefinna barna mundi nema um $60,5 millj. (kr.
2580 millj.).
Svo spurði hann: „Mundi jrað borga sig?“ Hann svaraði
jiví afdráttarlaust játandi. Rtik hans voru m. a. jressi:
1. ÖII börn hafa samkvæmt lögum fylkisins jafnan rétt
til uppeldis.
2. Fylkið viðurkennir uppeldismál sem mikilvægustu
mál samfélagsins.
3. Einstaklingurinn er miklu meira virði en ríkið.
4. Verði þessi börn ekki alin eins vel upp og framast ei
kostur, hefnir það sín seinna á allan hátt. Þá lenda
Jrau á stofnanir fyrir vandræðafólk, og hvað kostar að
að reisa og reka slíkar stofnanir? Og hvernig er ])á
komið framtíðarmöguleikum og lífshamingju þessara
einstaklinga?