Menntamál - 01.04.1965, Blaðsíða 64

58
MENNTAMAL
Eins og áður var á minnzt korna fleiri leiðir en ein til
greina fyrir skólann til að laga sig að þörfum þeirra barna,
sem óskólaþroska eru, og skal þá tekið fram, að sá hópur
er ekki skýrt afmarkaður. Ein leiðin er sú, sem nokkuð
hefur verið Ityrjað á hér í Reykjavík, að skipa þessum
börnum í bekk saman og freista þess að laga námsefni að
þörfum þeirra. Hér verður þó að gæta þess, að allstór hluti
óskólaþroska barna er það aðeins af tímabundum orsök-
um, en ná sér seinna á strik. Bekkir með þessu sniði ættu
að jalna aðstöðu þessara barna tvö til þrjú fyrstu skólaárin,
en gæta verður Jjess, að þau lokist ekki inni, ef svo mætti
segja, með þeim flokki óskólaþroska barna, sem eru sein-
þroska í eiginlegri rrlerkingu eða afbrigðileg á annan hátt.
I»að er knýjandi nauðsyn að íslenzk skólayfirvöld láti það
ekki lengur dragast að sinna á skipulegan hátt sérkennslu
alvarlega afbrigðilegra barna. Dráttur á undirstöðuskipan
þeirra mála er eins og nú er komið óhæfa, og mun áfrain-
haldandi aðgerðaleysi eyðileggja mjög fljótlega þær byrj-
unarráðstafanir, sem gerðar hafa verið til aðstoðar óskóla-
þroska börnum.
Skólarnir gætu óbeint bætt verulega aðstöðu barna og
tímabundinn þroskamun þeirra með því að draga úr notk-
un prófa a. m. k. fyrstu 3 skólaárin og breyta einkunna-
stiga. Minnkun prófa myndi draga úr spennu foreldra og
kennara við lestrarnámið og þannig skapa svigrúm til að
jafna nokkuð aðstöðu barnanna. Próf eru nú hjá okkur
alveg vafalaust ofnotuð og misnotuð á öllum stigum skóla-
kerfisins. Þá myndi ég telja mjög athugandi, hvort ekki
væri hyggilegt, að sérhæfðir kennarar önnuðust kennslu í
þrem fyrstu bekkjum barnaskóla. Byrjendakennsla er um
margt svo gjörólík kennslu í elri bekkjum barnaskólanna,
að mér virðist margt mæla með slíkri skiptingu, sem myndi
ekki sízt koma hinum jrroskaminni börnum að góðu haldi.