Menntamál - 01.04.1965, Qupperneq 99

MENNTAMÁL
93
skólastjórar og kennarar um land allt hefðu tekið slíkum
starfsbræðrum tveim höndum og veitt þeim sérhverjar þær
upplýsingar og fyrirgreiðslu, er þeir máttu, hver á sínum
stað. Þetta hefði e. t. v. tekið nokkur ár. En hvað um það.
Reykjavík var ekki byggð á einum degi, sbr. einnig fyrri
tilvitnun í Gunnar M. Magnúss sjálfan varðandi stofnun
safnsins.
Með þessum eða svipuðum hætti held ég, að málið hefði
fengið viðunanlega lausn á sínum tíma, og þá liefði þetta
sennilega aldrei orðið utanríkismál.
Að einu leyti stendur Gunnar M. Magnúss vel að vígi í
kínverskum skrifum sínum. Hann á sér marga sálufélaga.
Því það eru vissulega fleiri en hann, sem flokka vilja skóla-
stjóra og kennara með auðnuleysingjum og letingjum. Og
stór hópur stæðilegra manna mun án efa fagna góðum liðs-
manni í þeirri frjóu og smekklegu iðju, sem enn tollir ve!
í tízku á Fróni nú sem endranær, en það er að vaða drjúg-
um elginn seint og snemma, sýknt og heilagt og sletta ötul-
lega úr klaufum sér framan í íslenzka barnakennara, hve-
nær sem því verður við komið.
Eðalborna AJ^ena. Ég fæ ekki varizt jDeirri hugsun, að ef
ótaldir blekdreifingarmenn og fleiri temdu sér ofurlitla
háttvísi og sæmilega mannasiði, Jrá myndi e. t. v. koma Jrar
um síðir, að islenzkir barnakennarar fengju starfsfrið, Jiótt
ekki væri nema eina dagstund á ævinni. En slíkan atburð
tel ég mundu valda aldahvörfum í íslenzkum skólamálum.
Við starfssystkin mín myndi mig langa til að segja þetta
við tækifæri: Allt á sínum stað, kæru kollegar, hógværðin,
þolinmæðin og auðmýktin líka.
Að svo mæltu bið ég yður og fjölskyldn yðar, yndislega
AJiena, allrar blessunar og eilífrar heiðríkju á hæstum tindi
Olympos.
Yðar auðmjúkur Jjjónn og aðdáandi.
Þ. H. E.