Menntamál - 01.04.1965, Síða 78
72
MENNTAMAL
bréfaskóla, þar sem heimaverkefni eru látin skera úr um
árangur kennslunnar.
C. Sjónvarpskenmla sem uppbót d bekkjarkennslu.
Meginkennslan fer þá lram í skólanum á hefðbundinn
máta, en til viðbótar er skotið inn sjónvarpskennslu af og
til, t. d. einu sinni í viku fyrir liverja grein, á einhvern
þann hátt, er talizt gæti jákvæður eða nauðsynlegur fyrir
heildarkennslu í viðkomandi grein eða greinum, enda slík
kennsla ekki framkvæmanleg í skólastofunni. Hér getur ým-
ist verið um að ræða sérhæfðar vísindagreinar eða fræðslu
um fjarlæga hluti í tíma eða rúmi, frægir listamenn í eigin
persónu o. jr. h.
D. Sjónvarp sem kennslutœki.
Til eru þeir skólar, sem hafa eigin sjónvarpsstöðvar. Þá
er viðkomandi kennurum innan handar að nota sjónvarp,
rétt eins og við eigum það til að bregða upp skuggamynd
eða kvikmynd til skýringar ákveðnum atriðum í kennsl-
unni. Ekki þarf þetta að vera svo þungt í vöfum, ef efnisval
Jiefur verið ákveðið fyrirfram og ekki þarf annað en styðja
á hnapp og myndin blasir við á skerminum. Færanleg sjón-
bönd, sem hægt er að stinga í samband við tækið í stofunni
án þess að nokkur stiið þurfi til að koma, koma hér að góðu
haldi. I>að líður ekki á löngu, unz almenningur á kost á
þessum tækjum, en Jrá er liægt að taka sjónvarpsefni upp
;i band og geyma til upprifjunar og ánægju síðar meir, rétt
eins og nú er gert varðandi tón og tal. Notkun sjónvarps á
þennan liátt minnir svo aftur á fyrri spurningar: Hvar í
kennslunni, hvenær og hve oft?
E. Sjónvarp sem uppeldis- og menningartœki
fyrir almenning.
Hér kæmi til sérhæfð kennsla á æðri menntunarstigum,
framkvæmd af afburðamönnum í sinni sérgrein, án jress